สามี...ได้โปรดหย่ากับข้าเสียที!

คำโปรย 

ยี่สิบปีนั้นช่างยาวนานนัก ที่ต้องทนเป็นฮูหยินที่น่าภาคภูมิใจของเขา 

ท่ามกลางความโดดเดี่ยวที่ต้องทนมองดูเขาและและสตรีผู้นั้นมีความสุข 

ความดีที่ไม่สามารถข้ามผ่านเป็นความรักสุดท้ายก็มีแค่นางที่เจ็บปวด 

หากมีโอกาสได้ย้อนกลับไป.... 

แต่เวลาไหนเลยจะไหลย้อนกลับ หญิงสาวพลันนึกไปถึงเหตุการณ์ที่ทำให้ตนเองทนทุกข์ 

ในขณะที่ร่างกายนั้นคงจะอดทนได้อีกไม่นานแล้ว... 

ความคิดล่องลอยย้อนกลับไปเมื่อวันวาน 

"ขออภัยที่ข้าไม่อาจตอบรับความรู้สึกของเจ้า แต่ข้าจะดูแลเจ้าเป็นอย่างดีในฐานะของฮูหยินเอกผู้หนึ่งไปชั่วชีวิต" 

ครั้งหนึ่งเขาเคยกล่าวกับนางว่าไม่ต้องการมีบุตร 

แต่แล้วกลับให้เด็กชายตัวอวบอ้วนผู้หนึ่งเรียกขานนางว่า "มารดา" 

ต่อมานางถึงได้เข้าใจ ว่าแท้จริงแล้ว... 

เขาเพียงแค่...ไม่ต้องการมีบุตรกับนางเท่านั้น! 

แม้จะรู้ว่านางและเขาแต่งงานอยู่กินกันมาถึงสามปีก็เพราะความเหมาะสม ผู้ใหญ่เห็นชอบ 

หากแต่สามปีก็ยาวนานยิ่งนักสำหรับสตรีผู้หนึ่ง 

ในยามแรกที่แต่งเข้ามานางเองก็ยอมรับว่าพึงใจในตัวเขาเป็นอย่างมาก 

ทั้งชายหนุ่มยังปฏิบัติต่อนางอย่างพอดิบพอดีมาโดยตลอด 

แต่งงานกันมานานถึงเพียงนี้แต่นางก็ยังไร้วี่แววที่จะตั้งครรภ์ 

ในยามที่ทราบถึงต้นเหตุที่ทำให้ตนเองไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ 

หัวใจของนางก็รู้สึกราวกับแตกสลาย มือทั้งสองข้างนั้นเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ 

ถึงแม้จะเป็นในยามวสันต์หากแต่นางกลับรู้สึกว่าตนเองนั้น... 

กำลังเหยียบย่ำอยู่ท่ามกลางแผ่นน้ำแข็งที่บางเฉียบและหนาวเหน็บ 

ในเมื่อความรักไม่อาจมีเพียงหนึ่ง เช่นนั้นนางจะเป็นคนขอเดินจากไป... 

คำชี้แจง 

นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากจิตตนาการส่วนตัวของนักเขียน ไม่อ้างอิงประวัติศาสตร์จีนในยุคใดๆ 

อาจมีความไม่สมเหตุสมผลบ้าง ในบางช่วงบางตอน และยังไม่ผ่านการเกลาสำนวนอย่างเป็นทางการ 

หากผู้อ่านพบความผิดพลาดในจุดใด สามารถแจ้งนักเขียนได้ในคอมเม้น อย่างสุภาพ 

ฝากกดติดตามไรท์ด้วยนะเจ้าคะ 

นิยายของ มิณิณ [Minin] @readawrite.com 

และสามารถสนับสนุนค่าขนมแมวของไรต์ได้ที่นี่เจ้าค่ะ 

นิยายของมิณิณ - อีบุ๊กหนังสือ นิยาย การ์ตูน (mebmarket.com)