ลมทะเลพัดแผ่วเบาผ่านชายหนุ่มร่างสูงซึ่งกำลังยืนชมวิวพระอาทิตย์ตกดินอยู่ริมหน้าผาอย่างเหม่อลอย เสื้อสูทแบบผู้ดีอังกฤษสมัยก่อนสะบัดไปตามสายลมอย่างเอื่อย ๆ แสงสีส้มเข้มของพระอาทิตย์ที่ใกล้จะลับขอบฟ้าตัดกับขอบทะเลสีฟ้าเข้มแลดูสวยสดงดงามราวกับผลงานศิลปะที่มีชีวิต บรรยากาศเงียบสงบชวนให้รู้สึกปลอดภัยเป็นอย่างมากทั้ง ๆ ที่ในเมืองแสนสวยแห่งนี้พึ่งจะผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมาหมาด ๆ
แปลกดีจริงๆ ชายหนุ่มคิดขณะดูพระอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้าไป เขากำลังนึกชั่งใจกับตนเองว่าจะตัดสินใจทำสิ่งที่คิดดีหรือไม่เมื่อกลับไปถึงที่ปราสาทสีดำ ที่ที่เขากำลังทำงานอยู่ ทันใดนั้นเองศีรษะของเขาก็ปวดแปลบขึ้นมาราวกับว่ามีคนพยายามจะเลื่อยสมองออกเป็นสองส่วน
ร่างสูงทรุดลงไปกับพื้นอย่างแรง มือหนาข้างซ้ายถูกยกขึ้นมานวดขมับโดยหวังว่าการกระทำนี้จะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดลงบ้าง แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี ในขณะที่มือขวาล้วงเอาล็อกเกตสีเงินสะท้อนสีของแสงแดดยามเย็นออกมา ผิวโลหะเย็นๆ ของมันที่สัมผัสกับปลายนิ้วช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
ฉันชื่อโธมัส แอนดรูว์ เกิดวันที่ 21 พฤษภาคม ชอบเครื่องยนต์และเพลง Fur Elise เป็นผู้เก็บเกี่ยวหรือที่เรียกกันว่ารีพีคของโบโรดา เสียงในหัวดังขึ้นท่องประโยคย้ำเตือนตัวเองซ้ำ ๆ อยู่ในใจจนอาการปวดหัวทุเลาลง มันเป็นวิธีที่รีพีคส่วนมากนิยมใช้เพื่อลดอาการปวดหัวซึ่งมักมีสาเหตุมาจากการเก็บเกี่ยว ‘อาหาร’ ให้กับเจ้านาย และใช่...เป็นอาหารของพวกเขาเองด้วย
แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เขาได้ยินมาจากรีพีครุ่นพี่เพียงคนเดียวที่เขารู้จัก เขาผู้ซึ่งทำงานนี้มานานแสนนาน แต่ไม่เคยแม้แต่จะเจอรีพีคคนอื่น ๆ เลยแม้แต่คนเดียว โธมัสสงสัยจนเลิกสงสัยไปแล้วว่างานนี้จะมีพนักงานคนอื่นนอกจากเขาอีกไหม
ชายหนุ่มนั่งพักอยู่ครู่นึงเพื่อรอให้อาการปวดหัวลดน้อยลงกว่านี้ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนสำรวจบรรยากาศและพยายามจดจำความรู้สึกทั้งหมดนี้อีกครั้งหนึ่ง ทั้งสายลมอ่อน ๆ ที่พัดผ่านร่างกาย สีส้มสวยของแสงแดดที่ตัดกับสีน้ำเงินเข้มของทะเล และภาพของทุ่งแดนดีไลออน
เมื่อพอใจแล้ว ร่างสูงของชายหนุ่มผู้มีนามว่าโธมัส แอนดรูว์ก็ค่อย ๆ เดินไปที่ขอบหน้าผาอย่างช้า ๆ และมั่นคง หากมีใครมาเห็นเข้าคงคิดว่าเขากำลังจะฆ่าตัวตายเป็นแน่ แต่โธมัสไม่ได้จะฆ่าตัวตาย ไม่ใช่เพราะไม่อยาก แต่เพราะเขาไม่สามารถทำได้ เขากล้าสาบานโดยเอาล็อกเกตอันสำคัญเป็นประกัน ถึงแม้ว่าจะกำลังกระโดดลงจากขอบหน้าผาและทิ้งตัวดิ่งลงสู่พื้นทะเลด้านล่างก็ตาม
ดวงตาสีน้ำตาลช็อกโกแลตหลับลงเพื่อตั้งสมาธิและนึกถึงสถานที่ที่จะต้องกลับไป ทันใดนั้นเองพลังสีดำก็โอบล้อมรอบตัวของเขาไว้และทำให้ร่างหายวับไปในอากาศโดยไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย ราวกับว่าไม่เคยมีใครหรือสิ่งใดอยู่ตรงนั้นมาก่อน...
Talk : สวัสดีค่า นักอ่านที่น่ารักทุกคน ความจริงนิยายเรื่องนี้เราเคยอัพเมื่อนานมาแล้ว ตั้งแต่ปี 2565 เห็นจะได้ (//หัวเราะ) อีกทั้งนิยายเรื่องนี้ยังเขียนจบอีกทั้งมีอีบุ๊กลงขายในเมพอีกด้วยค่ะ หากนักอ่านเข้ามาอ่านแล้วสนใจ ไม่อยากรอ เรามีนิยายเรื่องนี้ในรีดอะไรท์อีกช่องทางหนึ่งนะคะ (แต่ในอีบุ๊กจะมีตอนพิเศษค่ะ อิอิ) ขอฝากอัสราไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของนักอ่านที่แวะเวียนเข้ามากันด้วยนะคะ
ปล.เรื่องนี้จะอัพทุกวันนะคะช่วงเวลาประมาณทุ่มหนึ่ง พออัพจนจบแล้วเราจะเว้นไปหนึ่งสัปดาห์แล้วจะติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่ 11 เป็นต้นไปค่ะ
ปล2. มีแท็กทวิตด้วยนะคะ! (//หัวเราะ) เล่น+ติดตามกันได้ที่ #Asraอัสรา เลยค่ะ!!
ปล3. ต้องขอบคุณคุณ SIRIRED มาก ๆ เลยค่ะสำหรับปกที่สวยมาก ๆ ๆ ๆ ถ้าเกิดใครอยากสั่งคอมมิชชันสวย ๆ ก็ไปสั่งตามลิงก์ทวิตนี้ได้เลยนะคะ คุณเขาน่ารักมาก (//ปาดน้ำตา) https://twitter.com/siri2408
สามารถมาพูดคุยหรือติดตามได้ทางทวิตเตอร์ : https://twitter.com/whoami38874630
หรือเฟซบุ๊กเพจ : https://www.facebook.com/SowiloLuciano
Guest
