เขา ลูกชายคนเดียวของท่านประธานบริษัทผู้ไม่เอาถ่านและไม่เอาขี้เถ้า
เธอ พริตตี้ตกงานที่ไม่รู้จะหาเงินใช้จากทางไหนดี
เขา วันๆเอาแต่เที่ยวเตร่ เมาหัวราน้ำ งานการไม่เคยช่วยบิดา
เธอ ถูกว่าจ้างให้ทำยังไงก็ได้ ให้เขายอมมาทำงาน
และเขากับเธอคือผู้ที่เคยมีประเด็นผิดใจกันมาก่อน เพราะเขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องตกงาน
งานเข้าทั้งคู่เลย เมื่อต้องมาเจอกัน…
.....................................
“มีธุระอะไรคะ”
หญิงสาวถามออกไปด้วยน้ำเสียงเข้มห้วน
“นั่งลงก่อนสิ”
เมื่อเขาบอกอย่างนั้น อรอลินก็เดินเข้าไปเพื่อจะนั่งลงบนเก้าอี้ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับเขา แต่เขาก็รีบห้าม
“ไม่ๆๆ ไม่ได้หมายถึงตรงนั้น”
“อะไรของคุณคะ คุณบอกให้นั่งลง ฉันก็จะนั่งลงที่เก้าอี้ไง”
“ใช่ ฉันบอกให้นั่งลง แต่ไม่ได้บอกให้นั่งที่เก้าอี้”
“แล้วจะให้นั่งที่ไหนคะ”
อรอลินมัวแต่โมโหจนไม่สังเกตเห็นความเจ้าเล่ห์ที่เต้นระยับอยู่ในดวงตาคู่คมของเขา
“นั่งที่ตักของฉันไงล่ะ”
เขาเอามือตบที่ตักของตนแปะๆๆ
ความโกรธของอรอลินพุ่งปรี๊ดขึ้นสูงกว่าเดิมอีกหลายเท่า
“นี่คุณ มันจะมากเกินไปแล้วนะ ฉันมาทำงานเป็นเลขานะ ไมได้มาขายบริการ”
“ก็ขายไหมล่ะ จะซื้อ”
อรอลินหมดความอดทน เงื้อฝ่ามือปราดเข้าหาเขา หมายตบหน้าหล่อๆนั้นสักเปรี้ยงให้หายแค้น แต่นอกจากเขาจะไม่หลบแล้วยังเชิดหน้าบอกอีกด้วย
“เอาสิ ถ้าเธอตบฉัน เธอจะเสร็จฉันโดยไม่ได้ค่าตัวเลยสักบาท”
หญิงสาวชะงักกึก ลดมือลงทันที ทำเอาเขาหัวเราะลั่น
“ฮะๆๆ แล้วก็บอกว่าไม่ใช่หญิงบริการ แต่พอพูดถึงค่าตัวก็ยอมสยบทันที โธ่เอ๊ย”
“บ้า มันไม่ใช่อย่างที่นายเข้าใจนะ ฉันแค่กลัวว่าท่านประธานจะไล่ออกต่างหาก”
.................................
ด้วยรักและขอบคุณจาก...กันตินันท์
.................................
งานเขียนเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติกฎหมายลิขสิทธิ์ทุกประการ ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของงานเขียนเรื่องนี้เพื่อนำออกเผยแพร่ไม่ว่างช่องทางใดก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์และถูกดำเนินคดีการตามกฎหมาย
Guest
