ณ ตำหนักมหาเทวีฝ่ายซ้าย วังสุราลัย
นาคีหน้าสวยคม ในเครื่องทรงงดงาม เดินเข้ามาอย่างร้อนรน โดยมีบริวารเดินตามมา 4 ตน นางนาคีมองหาอะไรสักอย่าง แต่ยังไม่ทันพบ
"พระสนมเอก 'พักตรา' เจ้ามาทำอะไรในที่ของข้า" เสียงเยียบเย็นดังขึ้นด้านหลัง พร้อมกับที่ร่างหญิงสาวในอาภรณ์สวยงามก้าวเข้ามา
พักตราสะดุ้งตกใจ ดังเช่นคนมีความผิดที่ถูกจับได้ แต่ยังเชิดหน้าด้วยความถือดี
"ข้าก็มาดูที่ที่อาจจะเป็นที่อยู่ใหม่ของข้า. ท่านไปแล้วไม่ใช่รึ กลับมาทำไมกัน"
"ข้าจะไปหรือไม่ไป เจ้าก็ไม่มีวันได้อยู่ในที่ของข้าพระสนมพักตรา" มหาเทวีฝ่ายซ้าย 'วริษา' ตอบด้วยความมั่นใจ
พักตราหัวเราะเย้ยหยัน "แน่ใจรึ แม่เจ้า"
วริษาตอบกลับ "ก็ข้าไม่อยู่ตั้ง 700 ปีมนุษย์ เจ้ายังทำไม่ได้เลย แค่ตำแหน่งพระสนมเอก นาคไร้ชาติขาดตระกูลอย่างเจ้า ก็ถือว่าไกลเกินไปแล้ว"
พักตรากำมือด้วยความแค้น ชาติตระกูลเป็นสิ่งที่นางไม่มี "มันก็ไม่แน่หรอกแม่เจ้า ข้าไม่มีชาติตระกูลเป็นลูกเจ้าเมืองเยี่ยงท่าน แต่ข้าก็ยังมาไกลถึงเพียงนี้ ตำแหน่งพระสนมเอกที่มีไว้เฉพาะราชวงศ์ข้าก็ยังได้ครอบครอง"
"นั่นสิ เจ้าจะบอกว่าท่านพี่ทำผิดกฎมณเฑียรบาลเพื่อเจ้ากระนั้นหรือ ก็ไม่ใช่เพราะความผิดนี้หรอกรึ ที่ทำให้เจ้าพี่มีปัญหากับพระญาติวงศ์ กับพันธมิตรเมืองนาคอื่นๆ และนี่มันคือความผิดที่ทำให้เขาต้องขอโทษข้า ก่อนที่เจ้าจะคิดฝันถึงตำแหน่งมหาเทวี เจ้าคิดก่อนดีกว่า ว่าเจ้าจะออกจากที่นี่ได้ไหม" วริษาพูดพลางยิ้มกว้าง นางเดินมาประจันหน้ากับสตรีฝ่ายตรงข้าม บริวารของพักตราเข้าขวางอัตโนมัติ
มหาเทวีฝ่ายซ้ายมองกราดไปที่บริวารอารักขาที่ขวางหน้าพักตรา นาคอารักขาหลบทันที พักตรามองตามด้วยความเกรี้ยวโกรธบริวารของตนเอง "เจ้าพวกโง่ ข้าจะฟ้องเจ้าพี่ว่าพวกเจ้าไม่ปกป้องข้า"
วริษาหัวเราะในลำคอเบาๆ "5555 ฟ้องว่าอะไร ฟ้องว่าเจ้าบุกรุกมาในตำหนักข้า แล้วข้าทำร้ายเจ้าและพวกนี้ไม่ปกป้องเจ้าน่ะเหรอพักตรา อนาถใจนัก นาคอารักขาต่ำต้อยยังรู้กฎวังมากกว่าพระสนมเอก ตำหนักมหาเทวีทั้งสองถือเป็นเขตหวงห้าม ใครที่เข้ามาโดยพละการ ข้ามีสิทธิ์ทำให้มันผู้นั้นหายไปโดยที่ข้าไม่มีความผิด ไม่ว่ามันผู้นั้นจะเป็นใคร เจ้าย่างบาทเข้ามาในเขตหวงห้าม เจ้ายังไม่รู้ตัวอีก น่าสมเพชยิ่งนัก สวามีของข้ามีพระสนมเอกที่โง่เง่าเยี่ยงนี้"
#####################
เนื้อหาบางส่วนเกี่ยวข้องกับชุดปฏิพัทธ์มันตราและสาปรุธิระ ไรท์จึงจะจัดไว้ในธัญลิสต์เดียวกันนะคะ