ใจร้าวรัก

โปรย...

เขาเป็นผู้ปกครองของเธอแต่เธอกลับหลงรักเขา จึงต้องยอมเป็นคนในความลับแล้ววาดหวังว่าวันหนึ่งเขาจะให้รักตอบแทน

"...ฮึก...หนูผิดใช่มั้ยที่หนูรักนายมาก..."

"ฉันไม่เคยอ้อนวอนขอความรักจากเธอมะลิ แม้กระทั่งตัวเธอเธอก็เป็นฝ่ายเสนอให้ฉันเอง"

เขมราฐ...

"ถอยไป! ใครช่วยเหลือมันฉันจะไล่ออก! ฉันปล่อยให้มันนอนหายใจอยู่ตรงนี้ถือว่าบุญนักหนาแล้ว!"

"ฮือๆ...นาย มะลิมันทำอะไรให้นายโกรธถึงขนาดนี้คะนาย...ฮือๆ..."

"เข้าบ้าน! อย่าให้ใครเข้าใกล้มัน ห้ามให้ข้าวให้น้ำมันเด็ดขาด! ใครฝ่าฝืนฉันไล่ออกแน่! ปล่อยให้มันตายตามผัวมันไปช้าๆ ให้มันไปกอดกันในนรก!"

เปลือกตาบวมเป่งปิดลงช้าๆแต่น้ำตายังคงไหลไม่ขาดสาย คำพิพากษาอย่างไร้เหตุผลของเขาตอกย้ำให้เธอรู้ว่าเขมราฐไม่เคยรักเธอเลย ไม่เคยมีแม้แต่เยื่อใยเพียงเล็กน้อยหรือความรู้สึกดีๆตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา

มะลิ🍃

มือบางกุมท้องเอาไว้ในขณะที่ถูกลากไปตามพื้น น้ำตาแห่งความทุกข์ระทมไหลรินไม่ขาดสาย

"นาย...ฮึก...อย่าทำลูก..."

เสียงสะอื้นดังแผ่วๆ เมื่อเธอไม่อาจจะอดทนแบกรับความชอกช้ำเอาไว้ได้ ร่างกายที่ถูกลากไปเจ็บไม่เท่าหัวใจที่ถูกทารุณ เธออ้อนวอนให้เขมราฐหยุดทำร้ายลูกเพราะแกบริสุทธิ์มาเหลือเกิน แต่มันก็ไม่เป็นผลเพราะเสียงของเธอมันแผ่วจนไปไม่ถึงเขา

กุบ! กุบ! กุบ! กุบ!

ถึงแม้ระยะทางจากท้ายไร่มาบ้านจะไม่ไกลสักเท่าไหร่แต่สำหรับคนถูกลากมันเหมือนชั่วกัปชั่วกัลป์

"อดทนนะลูกแม่...ฮึก...อดทนไว้..."

📌นิยายเรื่องนี้มาจากจินตนาการของผู้แต่งล้วนๆ แต่งตามใจฉัน😆

❌️ใจบางเลื่อนผ่าน

❌️อ่านแล้วไม่ถูกจริตเลื่อนผ่าน

❌️กรุณาอย่าคอมเมนต์บั่นทอนกันนะคะ

❤️ส่วนใครที่ชื่นชอบและอยากติดตามกดเพิ่มเข้าชั้นไว้เลยค่ะ

🌶มีดราม่าแต่จบสุขนิยม ไม่นอกกาย ไม่นอกใจ💋