ณดารีบจับจูงมือลูกออกจากโรงเรียนทันที หลังเห็นภาพบาดหัวใจ
เธอไม่อยากให้อชิระได้สังเกตเห็นสีหน้าย่ำแย่พร้อมกับดวงตาแดงก่ำ ไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอยังรักเขาและหวั่นไหวกับเรื่องในอดีต ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว
ที่ไม่รุกคืบจะรักเธออีกครั้ง ทั้งๆ ที่บังเอิญเจอกันด้วยพรหมลิขิต วันนี้ณดาเข้าใจเหตุผลถ่องแท้ อชิระมีผู้หญิงคนใหม่แล้ว และการเข้ามาที่โรงเรียนอนุบาล คงมีเหตุผลเดียวคือมารับลูกน้อย
เขามีลูกกับผู้หญิงคนอื่น...
ณดาจูงมือลูกข้างหนึ่ง ยกมือทาบอกเพื่อปลอบประโลมหัวใจอ่อนล้า มันบอบช้ำเกินกว่าจะเยียวยาได้ เมื่อความจริงตีกลางแสกหน้าว่า
เขาไม่รักเธอแล้ว...
“หม่ามี้เดินช้าๆ หน่อยฮะ น้องดลเดินม่ายทาน”
“มี้ขอโทษนะลูก” ที่ทำให้หนูไม่มีพ่อ...