"กูไม่ใช่หมอธรรม ไม่ใช่หมอผี เป็นทั้งคนดีและไม่ดี มึงจำคำกูไว้ กูชื่อ กฤตไอศูรย์ จันบูรพา"
.
.ตัวอย่างบทที่ 15
หลวงเตง สาขา Y2K
พุทธศักราช 2552 / คริสตศักราช 2009
“หลวงเตง แปลว่าอะไรอ่ะเจ้นิด” ดุจดาวประนมมือขึ้นไหว้กลางอก เมื่อมัคนายกเริ่มอาราธนาศีล เพื่อให้พระท่านสวดมนต์ตามกิจของสงฆ์
“เวลาเราเรียกผู้ชายที่เราชอบ อยากได้เขาเป็นหลัว พวกมึงเรียกอะไรกัน?”
สาวใสสองคนชะโงกหน้ามามองกันโดยมีเจ้นิดอยู่ระหว่างกลาง ทำท่าคิดอยู่นาน จนเจ้นิดรำคาญ
“พวกมึงไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสินะ นอกจากที่รัก เธอขา เราก็เรียกเค้าว่า ตัวเอง...ตัวเอง...เตง!”
อีกด้านหนึ่งของศาลาวัดบ้านช้างเคี่ยน ปรากฏการมาถึงของหญิงสาวที่เกล้าผมไว้กึ่งกลางศีรษะ ประดับด้วยดอกคูณเป็นช่อสีเหลืองสด ยิ่งดูงดงามดั่งนางไม้นางสวรรค์
“ดิฉันชื่อผึ้งหลวง เป็นน้องพี่แผน ดีใจที่ได้พบหลวงพี่อีกครั้งเจ้าค่ะ”
“อาตมาเคยเจอกับโยมหรือ?”
“สมัยเด็กหลวงพี่คงจำน้องไม่ได้ ที่น้องถูกต่อแตนรุมต่อย จนไปนอนซมพิษไข้อยู่ในสวนของยายนวล”
พระกฤต อยากจะเพ่งพินิจหญิงงามตรงหน้า แต่ก็เห็นว่าไม่สมควรนัก ด้วยตนถือครองผ้าเหลือง แต่ก็รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาอยู่บ้าง
“เจริญพรนะ โยมผึ้งหลวง”
“เรียกผึ้ง เหมือนที่ หลวงเตง เคยเรียกก็ได้จ้า”
เจ้นิด ดุจดาว และใบเตย แทบจะลุกขึ้นมากรี้ดกลางศาลา เมื่อคำเรียกสุดจ๊าบ ที่ช่วยกันรังสรรค์เมื่อครู่ ถูกน้องสาวของผู้มีอิทธิพล หยิบยกไปใช้หน้าตาเฉย
อะไรไม่อะไร แต่ดันเรียกกับ หลวงเตง ซึ่งๆ หน้า ก่อนที่พวกตนจะได้เปิดปากบทสนทนาเสียอีก ตัดหน้าจีบหลวงพี่แบบนี้ หยามนัก!
สงครามของสาวใสวัยรุ่นบ้านช้างเคี่ยน ก่อกำเนิดขึ้นแล้ว........
.
.
.
พุทธศักราช 2566 / คริสตศักราช 2023
หนังสือขนาดเอห้าเล่มหนาไม่ต่ำกว่า 400 หน้า แต่ถูกเปิดอ่านได้เพียงหนึ่งในสามของเล่ม กลับถูกปิดลงช้าๆ ด้วยมือหนาของชายในชุดเสื้อคอจีนสีขาวบริสุทธิ์ หนังสือนั้นกลายมาเป็นอุปกรณ์ต่อความยาวแขน ที่ยื่นออกไปเชยคางมนสวยของหญิงสาวที่นั่งพับเพียบจับจีบดอกบัวถวายพระตรงหน้าของ กฤตไอศูรย์ เจ้าของตำหนักจันบูรพา
"พี่ว่า คนที่แทบจะลุกขึ้นมากรี๊ดกลางศาลา มิใช่ เจ้นิด ดุจดาว หรือใบเตย หากเเต่เป็นคนเขียนนิยายเรื่องนี้ ที่หึงหวงพี่ ผ่านตัวอักษรมากกว่ากระมัง....เธอหึงพี่กับแม่ผึ้งใช่ไหม บัวบูชาเมียพี่ หืมม!?"
Guest
