ผักกาดสีชมพู

"โอ้ย...ยัยผักกาดแกไปรับคำท้าบ้าๆแบบนั้นได้ไง อ๊าก จะบ้าตาย แกเห็นแก่ได้รู้ตัวไหมแค่ยัยนำ้หวานเอาเงินมาล้อก็ไม่มากเท่าไหร่นะ3ล้านพร้อมบ้านริมหาดและรถมินิคูเปอร์อีกหนึ่งคันเองแต่ฉ้นไม่ได้เห็นแก่ตัวจริงๆนะฉันต้องการเงินก้อนนั้นจริงๆ และของพวกนั้นด้วย ถ้าพวกคุณรู้ว่าฉันรับคำท้าอะไรไว้ เมื่อ 30นาที ก่อนหน้านี้

"พวกแกวันนี้ฉันมีเกมส์สนุกๆให้เล่น" นำ้หวานเอ่ยขึ้น

"ไม่เอาฉันเครียดอยู่"

"นี้ ยัยผักกาดฉันรู้ว่าแกคิดมากเรื่องที่พ่อแม่แกไล่ออกจากบ้านแต่เกมส์นี้ฉันให้เธอเล่นคนเดียวจ๊ะ มีรางวัลด้วยนะสนปะ ถ้าแกไม่อยากเล่นก็ไม่เป็นไรนะคนอื่นเล่นก็ได้แต่จะบอกให้งานนี้คุ้มแน่จ๊ะ อิ อิ อิ"

"เล่นก็เล่นว่ามารางวัลคืออะไรถ้ามากฉันสนแต่ถ้าไม่ฉัน โนเวจะ"

"ง่ายๆนะ แค่แกไปที่ๆอยู่ในแผนที่นี้ แล้วอยู่จนครบกำหนด รางวัลนี้ก็เป็นของแกไปเลย จำนวนเงินก็ นี้จะ แต่แกห้ามหลงรักใครทั้งนั้น ถ้าแกมีความรักถือว่าจบเกมส์ แก ก็ อด!"

"ฉันตกลง แค่นี้จิบๆเพื่อนถ้าเทียบกับเงินแล้ว"

ยัยนำ้หวานมันคิดยังไงให้ฉันไปแม่ฮ่องสอนฉันก็เออออตามนั้นเพราะเพื่อเงิน เงินเท่านั้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่เดียวนะอยู่สามเดือน บ้าไปละไม่ต้องให้ฉันทำมาหากินกันพอดีถ้าฉันไม่เดือดร้อนจริงๆคงไม่ตกลงเกมส์นี้หรอก

บอกก่อนนะครอบครัวฉ้นก็ไม่ถึงกับรวยมากเท่ายัยนำ้หวานแต่ที่ฉันต้องการเงินก็เพราะฉันโดนไล่ออกจากบ้านไงละ ฮือ ฮือ พูดมาแล้วชีวิตฉันมันเศร้าจริงๆจากคุณหนูกลายมาเป็นยาจก อย่าถ้อนะผักกาดถ่องไว้เพื่อเงินๆๆๆๆๆๆๆ ฉันไม่รู้ว่าจะเจออะไรบ้างที่นั้นแต่เงินสำคัญกว่าหวังว่าจะเจอแต่คนดีๆนะ คนหล่อไม่เอา ไม่เอาคนรัก ถ้าเกมส์จบอนาคตฉันพังแน่!!!!!