เนื้อหาบางส่วน
หลีซีซวนตอนนี้เริ่มได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดผ่านความทรงจำของหยงซีตัวจริงเข้าให้แล้ว และคนที่อยู่กับเขาในตอนนี้ก็ชื่อไคเฉิง ความทรงจำทั้งหมดปะติดปะต่อกันเป็นฉาก ๆ
“มึงอย่าทำหน้าเช่นนี้กูจะอวก เอ๊ะ!เมื่อกี้มึงเรียกกูว่ายังไงนะ”
เขาชะงักกับประโยคที่ออกมาจากปากของหยงซี ตอนนี้ก็เริ่มพะอืดพะอมเต็มทนแล้ว
“ก็เรียกไคอย่างไรเล่า”
หยงซีตอบออกมาอย่าหน้าตาซื่อ แววตาที่มองไคเฉิงดูอ่อนต่อโลกเหลือเกิน ถ้าเขาไม่รู้จักมันมาก่อนคงจะหลงเชื่อแต่นี่เขากับมันเป็นคู่อริกัน
พฤติกรรมเช่นนี้ของมัน เมื่ออยู่ในสายตาเขาเป็นแค่เพียงความตอแหลของมันเท่านั้น
“ไม่! นี่ไม่ใช่มึง ผีตัวไหนสิงมึงอยู่ออกไปเดี๋ยวนี้”
มือทั้งสองข้างของไคเฉิงจับร่างบางเขย่าไปมา ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขากับหยงซีคงปะทะฝีปากกันไปหลายยกแล้ว นี่มันเล่นอะไรของมัน ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในห้องจนถึงตอนนี้ก็ยังเล่นไม่เลิก
“โอ๊ย! ข้าไม่ใช่ผีนะ โชคชะตานำพาเรามาพบกันแล้ว เจ้าอย่าทำร้ายข้าเลย ถึงอย่างไรข้าก็เป็นคู่ชีวิตของเจ้า”
เพราะเป็นคนซื่อมาแต่ไหนแต่ไร เมื่อมาเกิดใหม่ในร่างของหยงซี นิสัยที่ติดตัวมาก็ยังเป็นเช่นเดิม เรื่องทั้งหมดที่ตนรับรู้เลยถูกพูดออกมาจากปากได้รูปอย่างง่ายดาย
“วอท? สมองมึงกลับแล้วแน่ ๆ ใครเขาจะเอามึงทำเมียห๊ะ!”