รัญจวนกามลับหลังกับพ่อสามี [NTR]

รัญจวนกามลับหลังกับพ่อสามี [NTR] 

กานดา + พ่อพงศ์ 

------------------------------------------------------------------------- 

อยู่กินสามีได้สองปีมีค่ำคืนแสนดื่มด่ำมาโดยตลอดคิดว่าจะราบรื่นไปตลอด 

จนกระทั้งสามีได้ไว้วานให้ช่วยดูแลพ่อของเขา 

ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อสามีกับลูกสะใภ้จึงเปลี่ยนไป 

กลายเป็นหลงความผิดบาป 

รัญจวนกามลับหลังยามสามีออกไปทำงานแทบทุกวัน! 

----------------------------------------------------------------------------------- 

เข้าปีที่สองแล้ว นับตั้งแต่กานดาแต่งงานกับสามีมา พวกเราก็รักใคร่กันมาก แทบไม่มีเรื่องให้ทะเลาะกันเลย เข้าอกเข้าใจกันได้อย่างดี โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงที่มักจะเกิดขึ้นแทบทุกคืนก่อนจะหลับใหล แม้ลีลาที่เขามอบให้ค่อนข้างซ้ำซากไม่แปลกใหม่ แต่พอเป็นเขาที่มอบให้ กานดาก็พร้อมยอมรับและปลุกอารมณ์ตัวเองให้ไหลไปการชักจูง... 

แม้บางครั้งเขาจะไม่อาจทำให้เธอไปถึงจุดแห่งความสุขสมได้ก็ไม่เป็นไร...ยามเขาต้องการเธอก็พร้อมพลีกายมอบให้เหมือนทุกครั้ง ร่างของเขาและเธอต่างก็โลมเล้ากันอยู่บนเตียงนอนนุ่ม เปลี่ยนห้องนอนแสนเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศให้กลายเป็นพื้นที่ร้อนระอุราวกับอยู่กลางทะเลทราย 

ไม่มีเสื้อผ้าเหลืออยู่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว ทำให้การลูบไล้และสัมผัสยิ่งกระตุ้นความต้องการแรงสวาทลุกโชน มอดไหม้ท่วมร่างจนมีแต่เหงื่อโชกไหลท่วม มองหน้าแดงก่ำของกันและกันก็อยากที่จะต้านทานได้ไหว จังหวะที่เนิบช้าแปลเปลี่ยนเป็นเร็วเร่งแทบจะทันที 

ทำให้คนที่ไม่ได้ตั้งตัวมากนักอย่างเธอผวากอดร่างหนางของสามีเอาไว้แน่น 

“อื้อ...พัทร...อ่าห์” ร้องเรียกชื่อเขาอีกฝ่ายเองก็เรียกชื่อเธอกลับ มองรายละเอียดต่าง ๆ ทั่วใบหน้า เผลอไผลมากเข้าก็เคลื่อนเข้าไปใกล้ มือเล็กทำหน้าที่ตามที่คุ้นเคย รีบสอดคล้องลำคอหนาเอาไว้ ยามเขาเรียกร้องการจูบ เธอเผยปากออกไป แล้วรับปลายลิ้นชื้น เกี่ยวกวัดกันไปมา 

“อืม...กานดา...โคตรดี...อ่าห์” บทรักที่ร้อนแรงได้ยินเสียงครวญครางและเสียงตกกระทบกันดังก้อง ทำให้เวลายามค่ำคืนของสองเรามันไม่เงียบเหงาจนเกินไป ถอดริมฝีปากแยกจาก ร่างกายยังคงสอดประสานกันไม่ห่าง เร่งแรงสะท้าน นิ้วมือหนาแทรกผ่านริมฝีปาก ให้เธอกลืนกินมัน ส่วนมืออีกข้างก็นวดคลึงร่างกายส่วนบนของเธอไป 

ฝ่ามือหนาเคลื่อนไหว ได้ยินเสียงครางหวานหลุดลอยออกมาจากปากก็ยิ่งได้ใจ เริ่มกดมือมันอย่างเอาแต่ใจ หนักขึ้นเรื่อย ๆ แทบไม่ต่างจากแรงส่งของสะโพกหนา เข้าใกล้เส้นชัยมากเท่าไหร่ ร่างสูงก็ยิ่งกัดฟันดังกรอด เหงื่อไหลเต็มใบหน้า เขาไม่คิดจะสนใจมัน 

ดำเนินการกระหน่ำแรงรักมอบให้ภรรยาคนสวย จนคนตัวเล็กโยกไปตามแรงอันมหาศาล ตอบรับเขากลับแน่นหนึบ ทำเอาลมหายใจของสองเราถี่กระชั้น ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ช่วงโค้งสุดท้ายก่อนจะถึงเส้นชัย จึงเกี่ยวรัดเอวสอบ หวีดร้องพร้อมน้ำตาที่รินไหลพร้อมเสียงคำรามที่ข้างหู 

เมื่อทุกอย่างเกิดขึ้นแบบติด ๆ กัน บทสวาทยามค่ำของสองสามีภรรยาก็จบลง ค่ำคืนที่เต็มไปด้วยเสียงหวานและเสียงทุ้มต่ำแสนกระเส่ากลับมาเงียบสงบลงอีกครั้ง จนได้ยินเสียงเครื่องปรับอากาศทำงาน แล้วร่างของเธอกับสามีก็หลับใหลในอ้อมกอดของกันและกัน 

เช้าวันต่อมา...ร่างกายที่ชินต่อการรับแรงสวาทของสามีที่ไม่มากจนทำให้ลุกมาเตรียมอาหารและส่งเขาไปทำงานไม่ได้ ก็เตรียมทุกอย่างแบบแม่บ้านที่ดีควรเตรียมให้สามีผู้หาเงินมาให้ใช้จนครอบ จัดชุดทำงานรอเขา วางมันไว้หน้าห้องน้ำ แล้วจัดการอาหารเช้า ก่อนจะไปส่งเขาที่หน้าประตูบ้านเหมือนกับทุกวัน 

“ไปดีมาดีนะพัทร” มองร่างสามีที่กำลังก้มตัวผูกเชือกรองเท้า กานดาอาสาจะช่วยแล้ว แต่อีกฝ่ายไม่ยอม เธอจึงทำได้แค่ยืนถือกระเป๋าทำงานพร้อมเสื้อสูทตัวนอก รอจนกว่าอีกฝ่ายจะผูกเชือกเสร็จจึงเอ่ยลา แทนที่สามีจะยิ้มรับ แล้วหอมแก้มเธอแรง ๆ ออดอ้อนเหมือนทุกวัน เขากลับขมวดคิ้ว ทำท่าเหมือนมีอะไรจะพูด แต่ริมฝีปากมันก็ไม่ยอมขยับ 

“มีอะไรหรือเปล่าพัทร?” ภรรยาผู้แสนดีจนอดที่จะถามไถ่ด้วยความสงสัยปนกับความเป็นห่วงไม่ได้ เมื่อถูกจี้สามีของเธอจึงยอมตอบ 

“เหมือนว่าวันนี้พัทรจะกลับมากินข้าวเย็นที่บ้านกับดาไม่ได้แล้ว...พัทรมีนัดต้องไปทานข้าวตอนเย็นกับลูกค้า” พูดจบเขาก็ทำท่าทีเหมือนจะขอโทษขอโพยเธอไปกลาย ๆ กานดาที่เห็นแบบนั้นก็ไม่คิดโกรธอีกฝ่าย เขาเป็นพนักงานฝ่ายขาย การนัดไปกินข้าวกับลูกค้าจึงไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร เป็นแบบนี้บ่อยด้วยซ้ำ 

“แล้วรู้ไหมว่าจะกลับมาได้ประมาณกี่โมง?” ถามไถ่รายละเอียดจากเขาต่อ เมื่อเห็นว่าเนกไทอีกฝ่ายยังจัดไม่เรียบร้อย มือเล็กก็เอื้อมไปขยับปมให้เขาอย่างรู้งาน จนสามีต้องเอ่ยว่า ขอบคุณ กับการช่วยเหลือของเธอเบา ๆ 

“ไม่แน่ใจ ดาก็รู้ว่าลูกค้าคนนี้เป็นลูกค้ารายใหญ่ แถมยังชอบนัดไปดื่มแบบชนิดไม่เมาไม่กลับ คงได้เมากลับบ้านยกกลุ่มเหมือนเดิมนั่นแหละ ลูกค้าถึงจะยอมปล่อยพัทรกับเพื่อนคนอื่นกลับบ้าน” กานดาพยักหน้าเข้าใจ ลูกค้ารายนี้ได้ยินสามีพูดถึงบ่อย ๆ เป็นชายวัยกลางคนที่ชอบสังสรรค์ของดื่มมึนเมาเป็นชีวิตจิตใจ 

แถมเหมือนจะถูกคอยามตั้งวงกินเหล้ากับกลุ่มฝ่ายขายที่สามีเธอประจำอยู่มากกว่ากลุ่มอื่นด้วย...สามีเธอเลยได้กลับบ้านดึกเพราะเขาอยู่เรื่อย นึกแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ มันถือเป็นหน้าที่อย่างหนึ่งของสามีเหมือนกัน เธอควรที่จะเข้าใจเขามากกว่างี่เง่า 

“งั้นก็อย่าดื่มเยอะนักละ เอาแค่พอดี ๆ จะได้ไม่มาอ้วกเลอะบ้านเหมือนรอบก่อน ๆ อีกเข้าใจไหม?” ไม่ลืมเอ่ยเตือนอีกฝ่ายให้กินเหล่าแต่พอดี เพราะเขามักมีประวัติ ลูกค้าดื่มหนัก ตัวเองก็บ้ายอดื่มหนักตามไปด้วย สุดท้ายคนรับกรรมคือเธอ ที่ต้องคอยพยุงสามีผู้เมาแอ๋ หลับรู้เรื่องเข้าไปนอนในห้อง แถมยังต้องเช็ดคราบอ้วกของเขาบนตัวและพื้นบ้านอีก 

“ครับคุณภรรยา ผมทราบแล้วครับ” พูดหยอกล้อ พร้อมกับส่งยิ้มให้กัน ผู้เป็นสามีหันหลังเดินออกไปที่ลานจอดรถ มุ่งสู่ที่ทำงานก่อนจะถึงเวลาเข้าบริษัท แต่แค่เพียงหกก้าว เข้าก็เหมือนเพิ่งจะนึกอะไรได้ จึงได้เดินกลับมาหาเธอ ใบหน้าติดจะลำบากใจกลับมาอีกครั้ง กานดาที่เห็นจะไม่ถามอีกก็ไม่ได้ เหมือนเป็นคนจู้จี้ แต่สามีทำท่าแบบมันก็ยากที่จะปล่อยผ่านไป 

“มีอะไรหรือเปล่าพัทร?” 

“คือพัทร...อืมม...จะว่ายังไงดี” เขายกมือเกาท้ายทอยตัวเอง “พอดีว่าพ่อกับแม่ของพัทรทะเลาะกันอีกแล้วนะ” สีหน้าเขาดูเศร้าหมองเล็กน้อย เรื่องการทะเลาะกันของผู้ให้กำเนิด เมื่อเข้าหูคนเป็นลูก ย่อมลำบากใจใช่เล่น “พ่อเลยงอนหนีแม่มาอยู่ในคอนโดเก่าของพัทรนะ มาได้สามวันแล้ว” 

กานดาทำตาโต เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าพ่อสามีมาอยู่ที่คอนโดเก่าของสามี แถมหนีภรรยาตัวเองมาตั้งสามวัน ไม่รู้จะตกใจเรื่องอะไรก่อนดี สามีเองก็เพิ่งจะมาบอก พ่อสามีเองก็ชินกับการที่มีภรรยาคอยหุงหาข้าวและทำงานบ้านให้ตลอด เขามาอยู่คนเดียวแล้วจะช่วยเหลือตัวเองได้หรือไม่ 

มันก็น่ากังวล...แต่พอนึกถึงสาเหตุที่สามีเพิ่งจะมาบอก ก็อาจเป็นเธอที่ทำให้เขาลังเลที่จะเปิดอกคุยด้วย เนื่องจากเธอแสดงอาการไม่ถูกกับพ่อสามีมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว และเคยบอกเขาว่าไม่อยากอยู่ใกล้พ่อเขามากเท่าไหร่นัก สามีคิดว่าพ่อของตนหน้าตาดุและอาจจะเคยพูดอะไรไม่ดีกับเธอมาก่อน 

จึงไม่ต่อว่าอะไร พยายามกันเธอออกห่างพ่อตัวเองอยู่เสมอ นั้นเลยทำให้เขาไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงของการไม่ชอบหน้าพ่อของเขา ไม่ใช่เพราะหน้าตาหรือนิสัยที่ดุของเขา แต่เป็นในยามลับตาแม่และสามีเธอ พ่อสามีคนนี้มักจะชอบทำสายตากรุ้มกริ่ม 

พร้อมกับลากมือปลาหมึกซุกซนอยู่หลายครั้งมาแตะที่สะโพกของเธอ! กลัวว่าสามีรู้แล้วบ้านจะแตก จึงทำเพียงแค่บอกว่าพ่อเขาดุเพียงเท่านั้น ไม่มีเหตุผลอื่นอีก... 

“ดาก็รู้ว่าพ่อนะอยู่คนเดียวแบบไม่มีใครคอยหาข้าวหาปลาให้กินหรอก แกชินกับการที่มีคนคอยปรนนิบัติ สองสามวันที่ผ่านมาก่อนกลับบ้าน ตอนเช้าพัทรจะสั่งข้าวไปให้เพราะต้องรีบไปทำงาน แต่ตอนเย็นด้วยความที่คอนโดเก่าอยู่ใกล้ที่ทำงาน พัทรจะเป็นซื้อข้าวไปให้พ่อกิน แล้วอยู่คุยด้วยเล็กนะ ก็กล่อม ๆ ให้ยอมกลับไปหาแม่นั่นแหละ” 

“แต่เย็นนี้พัทรไม่ว่าง แล้วก็ไม่รู้ว่าจะกลับไปซื้อข้าวเย็นให้ทันไหม พัทรเลยอยากวานให้ดาช่วย...” เขาหยุดพูด เหลือมอบเธอ สายตามันเว้าวอนร้องขอให้เธอช่วยเขามากสุด ๆ “ช...ช่วยไปหาข้างหาปลาให้พ่อพัทรที่คอนโดเก่าที แล้วก็คุยกับแกนิดหน่อยค่อยกลับมา...ได้ไหมครับ” 

การดาจ้องหน้าสามี แม้จะไม่แสดงออกอาการอะไร แต่ในใจมันกระสับกระส่าย อยากส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ก็ทนต่อสายตาอ้อนวอนนั้นไม่ไหว เลยเผลอพยักหน้าตอบตกลง แล้วบอกให้สามีไม่ต้องเป็นห่วง เธอจะจัดการให้เขาเอง พอได้ยินว่าภรรยายอมให้ไหว้วาน ก็เหมือนหลุดพ้นจากความกังวล กอดร่างบางจนแทบจมอก แน่นมากเกือบหายใจไม่ได้ กานดาเลยตีอกแกร่งเพื่อเตือนอีกฝ่าย 

“อ่า...โทษที…ดีใจมากไปหน่อย..ขอบคุณนะที่รัก” ไม่ลืมหอมแก้มเธออีกรอบ แล้ววิ่งไปที่รถเพื่ออกไปทำงาน เขาดูมีความสุขมาก เพราะคิดว่าความบาดหมางระหว่างพ่อของตนกับภรรยาคงจะดีขึ้นมากแล้ว แต่เขาไม่เคยนึกฝันและจะไม่มีทางรู้เลย ว่าการไหว้วานครั้งนั้น มันจะทำให้พ่อสามีและภรรยาสุดที่รักของเขา ได้มีโอกาสได้ทำเรื่องผิดศีลธรรมอันไม่น่าให้อภัย! 

“เข้ามาสิ” เขาเปิดประตูกว้าง อนุญาตแล้วแต่กานดาก็ยังไม่กล้าเดินเข้าไปข้างใน กลัวสัมผัสกับร่างหนาของพ่อสามี เพราะช่องทางเดินที่เขาเว้นไว้ให้มันค่อนข้างที่จะแคบ รอจนอีกฝ่ายยอมเบี่ยงตัวจนมีพื้นที่มากขึ้น เธอจึงได้แทรกตัวเดินเข้าไปด้านใน 

แล้วมุ่งหน้าไปยังโซนห้องครัวอย่างรวดเร็ว..มือจัดเตรียมอาหาร หันนั้นนี่หลายอย่าง ทำตัวให้วุ่นจะได้ไม่ว่อกแว่กหันไปมองพ่อสามี โดยไม่รู้ตัวเลยว่าชายวัยกลางคนร่างสูง กำลังยืนพิงผนังห้องจดจ้องมายังเรือนร่างของลูกสะใภ้ และไล่ลงต่ำมาเรื่อยจนถึงสะโพกด้านล่าง ดวงตาสีดำสนิทมีประกายหื่นกระหาย เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปาก 

ในหัวฟุ้งไปด้วยความคิดสุดอันตราย...ได้มีโอกาสอยู่กันสองต่อสองแบบนี้ เขาไม่มีทางปล่อยลูกสะใภ้หุ่นชวนสยิวอย่างเธอให้หลุดพ้นมือไปแน่ คืนนี้แหละ เขาจะจัดการเมียของลูกชายให้กลายมาเป็นเมียลับ ๆ ของเขาด้วยอีกคน! แค่คิดก็ตื่นเต้นไปหมด แม้แต่ความร้อนผ่าวที่หลับใหลมันก็ลืมตาตื่นที่ใต้กางเกง 

แค่รอหน่อย...รอให้ลูกสะใภ้ไม่ทันตั้งตัว เขาจะค่อย ๆ กลายร่างเป็นเสือ แล้วฉีกกระชากเนื้อหวานตรงหน้าเขมือบกลืนกินเข้าไปจนตาลอย เอาให้สัมผัสของเขาทำเธอสาดเสียวได้เพียงผู้เดียว เสียวฝั่งลึกในใจ ในแบบที่เข้าลูกชายของเขาทำให้ไม่ได้ ติดใจจนต้องกลับมาให้เขากระหน่ำซ้ำเธออีกหลาย ๆ ครั้ง 

“ดาทำอาการสามอย่าง ไม่รู้ว่าพอกินได้ไหม พ...พ่อพงศ์ลองทานดูสิคะ” ทยอยส่งจานอาหารและจานข้าวมาวางบนโต๊ะไม้เล็ก ๆ สี่ที่นั่ง ยังคงไม่กล้าสบตาพ่อสามีเหมือนเดิม ส่งมอบอาหารเสร็จแล้ว ก็ยังไม่รู้เลยว่าควรนั่งลงที่โต๊ะตัวเดียวกันหรือจะไปรออีกฝ่ายที่โซนครัวดี 

“มานั่งนี่ซิหนูดา” พอถูกอีกใยเรียก กานดาก็หัวใจกระตุก แต่ไม่กล้าปฏิเสธ จึงค่อย ๆ หย่อนตัวนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามกับอีกฝ่ายแทน ซึ่งพ่อสามีก็ไม่ได้ว่าอะไร เขานั่งทานข้าวเงียบ ๆ มีขอให้เธอเติมข้าวเพิ่มบ้าง จนกานดาผ่อนคลายคง นี่ก็นานถึงสองปีแล้ว 

บางทีสายตาที่ทำเอาหัวใจกระตุกของเขา อาจจะเกิดขึ้นเพราะต้องการหยอกล้อเล่น ไม่ได้คิดเอาจริง เธอเองก็ควรที่จะเลิกหวาดกลัวเขาด้วย คิดได้แบบนั้น กานดาก็สามารถมองอีกฝ่ายได้ดีขึ้นมาหน่อย ยามเขาชมถึงรสมือที่ดีเกินคาด ลูกสะใภ้สาวก็ยิ้มแก้มปริ คุยกับพ่อสามีได้ลื่นไหล อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยสักครั้ง 

“พ่ออิ่มแล้วใช่ไหมคะ?” ถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายวางช้อนกับส้อมลงบนจานข้าว อีกฝ่ายตอบเพียงแค่คำว่า อืม กลับมา กานดาที่ผ่อนคลายลงและไม่กลัวการเข้าใกล้เขาแล้ว ก็รีบเดินเข้าหาแล้วหยิบจานขึ้นมาชิ้นหนึ่ง กำลังเอื้อมจะไปเก็บชิ้นที่สอง สาม และสี่ขึ้นมาซ้อนกัน เอวของเธอก็ถูกมือหนาคล้องเข้าใกล้ 

เพล้ง! 

จนจานเซรามิกหล่นลงพื้นแตกกระจาย ร่างของเธอก็ถูกอีกฝ่ายฉุดกระชากไปยังโซฟาที่ห่างกับโซนทำครัว เขากำแน่นมาก จนยิ่งพยายามสะบัดตัวหนีก็ยิ่งเจ็บจนนิ่วหน้า สุดท้ายร่างของกานดาก็ถูกพ่อสามีกระชากแล้วโยนลงบนโซฟาขนาดสามที่นั่งอย่างแรง 

“อึก!” มันหล่นลงมาค่อนข้างแรง ลูกสะใภ้ร่างถึงกับร่างบิด ยกมือกุมหน้าท้องตัวเอง “อื้อ! อ..ออกไปนะ!” แถมยังตกใจจนเกือบเสียสติ เมื่อเห็นร่างสูงของพ่อสามีทำท่าคล้ายกำลังคร่อมทับลงมาใกล้มาจนเธอมองเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหายของเขาได้เต็มสองตา 

“ไม่ออกหรอกหนูดา...รู้หรือเปล่าว่าพ่อรอให้เรามีโอกาสได้ใกล้กันมากขนาดนี้มานานแค่ไหน ขอพ่อหอมสักครั้งนะ” ฉวยโอกาสที่ตัวเขาอยู่ในจุดที่ถนัดกว่า สูดความหอมจากข้างแก้มขาวไป แต่ไม่ยอมทำเพียงหอมอย่างที่กล่าวเอาไว้ เพราะลำคอของกานดารู้สึกได้ถึงตอหนวดล็ก ๆ มันทิ่มจนสั่นสยิวไปหมด 

เธอตกใจจนดิ้นมากขึ้นอีกหลายเท่า ทำให้แขนสองข้างถูกพ่อสามีจับไปตรึงเหนือหัวไว้ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไปหยิบเชือกมาตั้งแต่ตอนไหน แขนเธอก็ถูกอีกฝ่ายรัดแน่นติดกันเสียแล้ว แถมเขายังผูกติดกับโคมไฟหนัก ๆ ที่อยู่ตรงด้านข้าง ขัดขวางเส้นทางหนี กานดาจึงเลือกที่จะหันหลังให้เขา ก้มหน้าลงบนโซฟา ทำให้อีกฝ่ายลูบไล้ร่างกายเธอได้ไม่ถนัดอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ 

“หันมา มองพ่อ!” 

“อึก!” แต่เธอดันลืม ว่าต่อให้อีกฝ่ายเป็นชายวัยกลางคนแต่ร่างกายของเขาก็ยังเหลือแรงอยู่อีกมาก พลิกร่างเธอกลับมานอนหงายได้ในเวลาไม่นาน จับคางเล็กยกขึ้น บีบมันแล้วขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ รับรู้ได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่กระทบใบหน้าหวานลงมา 

มีกลิ่นเครื่องดื่มมึนเมาด้วย...ก่อนหน้าที่เธอจะมาอีกฝ่ายคงดื่มไปไม่น้อยเลย 

“คิดว่าจะหนีพ่อพ้นเหรอ ไม่มีทางหรอกหนูดา” แสยะยิ้มร้าย มือที่บีบคางเล็กมันคลายลง อุ่นใจลงเล็กน้อย แต่ก็ไม่นาน เพราะมือข้างเดิมนั้น เขาดันวางทาบมันลงมาตรงเนินปทุมของเธอ แล้วตวัดชายเสื้อจนมันเลิกขึ้น มองเห็นซับบาง ๆ ที่อยู่ด้านใน 

“สวย..สวยมากเลยหนูดา...อ่าห์...สวยมากแบบนี้เองลูกชายพ่อเลยหลงเราหัวปักหัวปำ” 

-------------------------------------------------------------- 

/ เเนว NTR / การจงใจทำให้เกิดสัมพันธ์ต้องห้าม / พ่อสามี ลูกสะใภ้/ 

/ PWP / นิยายเรื่องสั้น / rape / ทำให้อีกฝ่ายสมยอมทางร่างกายเเละจิตใจ / 

นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายถึงฉากการมีเพศสัมพันธ์อย่างโจ่งแจ้ง 

ตัวละคร สถานที่ และการกระทำทุกอย่างไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงสิ่งที่นักเขียนจินตนาการขึ้นมาเท่านั้น 

นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานการเขียนของ 

Blue Hestia 

ห้ามคัดลอก ดัดแปลง และแก้ไข หรือนำบางส่วนในนิยาย 

ออกไปเผยแพร่ไม่ว่าจะด้วยกรณีใดใดทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากเจ้าของผลงาน 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2558 

หากฝ่าฝืนมีโทษตามที่บัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2558 

เน้น PWP เป็นหลัก  

Enjoy Reading Kah