นายกวิน ชาวมะม่วง หนุ่มส่งพัสดุวัย 25 ปี มีเหตุให้ต้องย้ายมาประจำสาขาใหม่อย่างปัจจุบันทันด่วน บ้านหลังอื่นนานๆ ครั้งเขาส่งพัสดุให้สักที แต่บ้านหลังสุดท้ายซ้ายมือนี่สิเดือนกว่าแล้วเขาส่งไม่หยุดเลย "นี่พี่กดสั่งของทุกวันเลยหรือไงครับ!"
ว่าแต่คุณเขา...ไม่คิดจะออกมารับพัสดุเองบ้างเลยหรือไงกัน
. . .
หนึ่งคนติดอยู่ในบ้านมาแล้วเจ็ดปี หนึ่งคนต้องเดินทางไปทุกที่เพื่อส่งพัสดุ
. . .
กวิน “ผมอยากอยู่ในสายตาพี่”
นลิน “เราสายตาสั้น 400 เอียง 250 ปกติไม่ใส่คอนแทคเลนส์มองไม่ค่อยชัดหรอก ตอนนี้ก็ไม่ได้ใส่...แต่ยังเห็นนายชัดอยู่เลยนะ”
. . .
นลิน "วันไหนถ้านายโกรธเรา นายอย่าเดินหนีเราไปไกลนัก เราตามไปไม่ได้"
กวิน “เครียดเหรอ...ส่งมือมาแล้วกุมเป้าผมไว้อุ่นใจขึ้นไหมครับ”
. . .
โค้งสี่สิบห้าองศา
สวัสดีนักอ่านทุกท่านนะคะ
#พี่อยู่บ้านไหม พัสดุมาส่งครับ
เป็นนิยายวายแนวรอม-คอม ฟิวกู๊ด ติดทะลึ่งตึงตังเล็กน้อย อยากให้อ่านแล้วผ่อนคลายเบาสมอง จำนวนตอนไม่ยาวมากนักแต่พยายามคงเนื้อหาให้เข้มข้นครบรส
ช่วยเป็นกำลังใจให้นักหัดเขียนคนนี้และสนุกไปกับเรื่องราวของ นายกวินหนุ่มส่งพัสดุ กับ พ่อนลินหนุ่มติดบ้านด้วยนะคะ
รักและขอบคุณเสมอ
แดนีล
เปิดเรื่อง 21.5.2567
Guest
