ซ่อนสวาท คะนองกามกับพ่อเลี้ยง [NTR]
ทิชา + พ่อเจต
---------------------------------------------------------------------
‘ร่างกายขยับสั่นไหว
ต่อให้ปากร้องปฏิเสธยังไงก็ไม่สามารถต้านความสยิวที่พ่อเลี้ยงมอบให้
ถูกเขาจับกลืนกินซ้ำแล้วซ้ำเล่า ชินสัมผัสวาบหวาม
หลงคะนองในเรื่องกามจนลืมว่าอีกฝ่ายเป็นสามีของ...เธอ!’
---------------------------------------------------------------------
เสียงเข็มนาฬิกาแบบอนาล็อกกำลังเดินหน้าไปทีละก้าวอย่างเนิบช้า ยามค่ำคืนที่เงียบแบบนี้ ไม่แปลกที่เสียงของมันจะดังมากจนได้ยินเต็มสองหู แต่แทนที่มันจะมีแค่เสียงนาฬิกาเดินอยู่แค่อย่างเดียว ภายในห้องแคบ ๆ กลับมีเสียงบางอย่างที่ตกกระทบเป็นจังหวะ ดังล่อกับเสียงนาฬิกา
แถมยังเป็นเสียงที่หากมีใครเดินเข้ามาฟังใกล้ ๆ ได้ขนลุกซู่ซ่าและตื่นตัวเป็นแน่
“อะ...อึก!”
“ทิชา...ทิชา...” ใบหน้าหวานมีเหงื่อเม็ดเล็กอยู่เต็มหน้า ถูกคนที่ซ่อนอยู่ทางด้านหลังกดจนหน้าเธอแทบจมลงกับหมอน ทิชาหันไปหน้าไปอีกทางหนึ่ง เธอคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะหายใจได้สะดวกยิ่งขึ้น แต่เปล่าเลย หันไปเท่าไหร่ เธอก็หายใจไม่คล่องเสียที
“ไหวหรือเปล่าทิชา?” อาจหายใจกระชั้นชิดมากจนคนตัวโตรับรู้ได้ เขาถามไถ่ แรงที่ส่งเข้ามาจนร่างเล็กเคลื่อนขยับไปด้านบน มันเบาลงเล็กน้อย นั้นยิ่งทำให้คนตัวเล็กที่นอนคว่ำหน้าอยู่ถึงกับไม่พอใจ
แม้จังหวะวาบหวามที่อีกฝ่ายมอบให้ทำเอาเกือบหัวใจวาย แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาเห็นใจ หรือให้หยุดส่งเธอถึงฝั่งฝันกัน...แบบนี้มันมากเกินไปแล้ว
“ไหว...หนูไหว..ต...ต่อเลย” เสียงเบาหวิวของเด็กสาวรีบร้องบอก แถมยังเอื้อมไปตีมือหนาที่หนึ่งครั้ง ราวกับออกคำสั่งม้าออกตัววิ่งไปข้างหน้า เธอต้องการให้เขาทำต่อ ทำกันให้รุนแรงกว่านี้
“ร...เร็วสิ” เร่งเขาต่ออีกครั้งด้วย จากตอนแรกที่ถูกอีกฝ่ายทำเธอเอาแต่ร้องปฏิเสธแท้ ๆ นานเข้ากลับลืมสัมผัสอีกฝ่ายไม่ลง สุดท้ายก็กลับเข้าสู่วังวนการ...กับสามีใหม่แม่อีกตามเคย ไม่ต่างจากถ่านไฟเก่าที่ยังไม่มอดดับ
แตะต้องเพียงนิดอีกครั้ง...ไม่นานก็ถูกไฟกามคลุมเสียรอบตัว ทุกคืนหลังแม่นอนหลับ คือเวลาที่เธอกับพ่อเลี้ยงจะมามี...แถมยังเป็นการแอบมีความสัมพันธ์ที่อันตรายที่สุด
ร่างกายถูกเขาฝากฝังความร้อนผ่าวจนสุดทาง ทำเอาดวงตาคู่สวยที่ปิดสนิทเบิกโพลง ครอบครองเต็มพื้นที่ สนิทเสียจนไร้ช่องว่าง จังหวะเต็มแรง ทำเอาเธอใกล้ขาดใจเพราะความซาบซ่านจากสามีใหม่ของแม่
“ดีมาเลยทิชาไหน ๆ พ่อยั้งแรงไม่ได้แล้ว พ่อก็ขอทำให้สมกับที่อดยากมาทั้งวันเลยก็แล้วกัน!”
พรึบ!
“อื้อ!” อุณหภูมิในห้องร้อนสูงเสียจนแอร์ที่เปิดไว้ที่ยี่สิบองศาไม่อาจต้านทานได้ สองร่างต่างขนาดทำผิดศีลธรรม ทำเหมือนกับอยู่ในโลกที่มีเพียงพวกเขาสองคน ลืมเลือนเวลา ลืมเลือนไปว่าคนที่เธอกำลังร้องของให้เขาทำรักกันรุนแรงนั้น เป็นสามีของแม่ตัวเอง! และจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ลับแสนสยิวก็คงเป็นตอนนั้น…ตอนที่แม่พาสามีคนใหม่มาแนะนำต่อหน้าเป็นครั้งแรก
“ส...สวัสดีค่ะ” ทักทายอีกฝ่ายตามมารยาท เธอมองผู้ชายคนใหม่ที่แม่บอกว่าจะมาเป็นพ่อเลี้ยงของเธอแบบสับสนเล็กน้อย...เพิ่งจะทำบุญครบร้อยวันของพ่อได้แค่สิบวัน แต่ก็พาผู้ชายคนใหม่เข้าบ้านกันเสียแล้ว
ผู้ชายคนใหม่ของแม่ ดูมีอายุมากกว่าแม่ราว ๆ เจ็ดปี แต่ยังดูไม่แก่เลย แถมยังดูเหมือนเป็นคนมีเงินพอสมควร เธอเห็นแม่เธอเอาใจเขา อ้อนออเซาะกันทุกวัน จากภาพที่แสนอึดอัดกลายเป็นชินตา
เกือบสามเดือนที่แต่งงานกันมา แม่เธอและพ่อเลี้ยงคนใหม่ สนิทกันอย่างรวดเร็ว อาจเพราะงานอดิเรกของพวกเขานั้นเหมือนกัน งานอดิเรกนั้นก็คือการดื่มแอลกอฮอล์จนเมาคอพับหลับในห้องนั่งเล่นเป็นประจำ...ทิ้งให้ทิชาต้องกลายเป็นแม้บ้านจำเป็นคอยทำความสะอาดตรงจุดที่พ่อเลี้ยงกับแม่เธอทำเลอะจนมันกลับมาสะอาดเอี่ยมอ่องอีกครั้ง
หลังจากหลับไม่รู้เรื่องไปราว ๆ สองถึงสามชั่วโมง พวกเขาก็จะตื่นขึ้นมา เริ่มกอดลูบไล้ต่อหน้าเธอโดยไม่อาย เมื่อความต้องการมันมากจนเกินไป พวกเขาก็จะพยุงกันขึ้นห้องแล้วกระทำเรื่องน่าอายกันแบบพริกถึงขิงจนบางครั้งเสียงมันก็ดังออกมาด้านนอกราวกับเปิดลำโพงเพื่อเเผ่ให้เธอได้ยิน
ทีแรกทิชาถึงกับหน้าแดง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นส่ายหน้า และเริ่มถูกเสียงนั้นดึงดูด และกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเด็กสาววัยกำลังเจริญพันธุ์ให้เริ่มอยากจะลองทำตามแบบพวกเขาบ้าง
“อะ...อือ...อึก” หนักเข้าก็เปลี่ยนจากการเอียงหูแนบกับประตูเพื่อฟังเสียง ก็เปลี่ยนเป็นแอบไขลูกบิดกุญแจห้อง ก่อนจะแง้มประตูออกเล็กน้อย เพื่อส่องภาพข้างใน ส่วนมือเธอก็เคลื่อนลง แล้วขยับตามจังหวะดุเดือดของพวกเขา
ยิ่งในห้องดิบเถื่อนมากเท่าไหร่...เธอก็ปรนเปรอร่างกายด้วยปลายนิ้วแรงมากเท่านั้น จนมีครั้งหนึ่งที่เธอหลุดร้องเสียงดังเพราะอดกลั้นไม่ทันไปพร้อมกับแม่ตัวเอง
“!!!” ยกมือปิดปาก ดวงตาก็เบิกกว้าง แต่ไม่อาจเดินหนีได้ เพราะการรีบเร่งอาจทำให้อาจเดินเสียงดัง หรือชนประตูจนคนข้างในรู้สึกตัว ทิชาเลยได้แต่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น และจังหวะที่ผ่อนลมหายใจได้ คิดว่าจะค่อย ๆ ปิดประตูแล้วย่องเบากลับไป เธอก็สบเข้ากับอะไรบางอย่างเข้าเสียก่อน
“แย่แล้ว” อุทานแล้วด่าทอตัวเองในใจ เพราะความเผอเรอนั้นทำให้พ่อเลี้ยงที่กำลังโรมรันร่างกายของแม่ เห็นว่าเธอแอบมองพวกเขาเต็มสองตา ทิชาถึงกับเหงื่อตก มือสั่น เธอคิดว่าเขาอาจจะบอกแม่แล้วเรียกเธอไปต่อว่า แต่อีกฝ่ายกลับไม่ทำอย่างที่คิด
เพราะเขามองเธอแล้วเสยแทรกแม่เธอต่อพร้อมกับจ้องเธอแบบแน่วแน่ ริมฝีปากคลี่แสยะยิ้ม มันทำหน้าสาดสยิวใส่กัน แฝงไปด้วยความต้องการที่ปิดไม่มิด และเธอรู้ได้ทันที ว่าอีกฝ่ายหวังจะเคลมทั้งแม่ทั้งลูก!
คืนนั้นพอได้สติอีกรอบ ก็รีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้ววิ่งกลับห้องตัวเองไป เช้าวันต่อมาก็มีเหตุการณ์ให้พวกเราต้องลงมาเจอหน้ากันอีกครั้ง การทานข้าวตอนเช้าเป็นไปอย่างเกร็ง ๆ เธอกลัวว่าพ่อเลี้ยงจะหลุดปากบอกแม่ไป...แต่จนเริ่มกินข้าวจนถึงทำความสะอาดโต๊ะ อีกฝ่ายก็ไม่ปริปากบอกแม่เลยแม้แต่คำเดียว
“ฟู่ว...” พ่นลมหายใจ บางทีเธอก็อาจจะคิดมากเกินไป เมื่อคืนอาจจะตาฝาดก็เป็นได้ สะบัดหัวไล่ความคิดไร้สาระออกไป แล้วกลับมาทำตัวปกติ ทุกอย่างกลับมาเป็นวัฏจักรตามเดิม แม่ดื่มเหล้ากับพ่อเลี้ยง
พวกเขาเร่าร้อนกันเสียงดัง ส่วนเธอที่จะไม่ผิดพลาดอีกต่อไปแล้ว ก็เข้าไปจัดการกับความรู้สึกตัวเองในห้องแทน เมื่อปลดปล่อยร่างกายก็เบาหวิว และไร้ซึ่งความกังวล เธอคิดว่าชีวิตก็คงดำเนินไปแบบนี้อีกนานจนกระทั่ง
“วันนี้แม่เราไม่อยู่บ้าน ทิชามากินเหล้าเป็นเพื่อนพ่อหน่อยสิ” เธอส่ายหัวให้เขา ก่อนจะเอ่ยบอกถึงเหตุผลที่ต้องรีบปฏิเสธ
“หนูยังอายุไม่ถึงเกณฑ์เลยค่ะ คงกินเหล้าเป็นเพื่อนพ่อเจตไม่ได้” อีกฝ่ายได้ยินแล้วหัวเราะเบา ๆ เขาอดแซวไม่ได้ว่า เด็กสมัยนี้ไม่ต้องรอให้บรรลุนิติภาวะก็แอบพ่อแม่ดื่มกันไปแล้ว เธอเองก็ดื่มกับผู้ปกครองด้วยซ้ำ แถมยังเป็นในบ้านตัวเองอีก มีอะไรต้องกังวลกัน แล้วคะยั้นคะยอให้เธอกินเหล้าเป็นเพื่อนเขาให้ได้อีกรอบ
“ไม่เอานาทิชา แค่แก้วเดียวก็ได้ ให้กินคนเดียวพ่อไม่ชอบเลย มันดูเหงาแปลก ๆ” เอ่ยเสียงไม่ยอมมาพร้อมกับสายตาที่จดจ้องมา ทิชาเริ่มกดดัน และประหม่า คิดจะปฏิเสธเขาอีกรอบ แต่ปากมันก็ไม่พ่นคำพูดออกไปเลยแม้แต่คำเดียว
“เอ่อ...คือ...คือ...หนู”
“แค่แก้วเดียว แก้วเดียวเท่านั้นทิชา” เขาย้ำ ชงเหล้าแล้วส่งมาให้กัน “กินแค่แก้วเดียวแล้วนั่งเป็นเพื่อนพ่อเฉย ๆ แล้วพ่อจะไม่บังคับเราเลย” ผู้ใหญ่ยื่นของมาให้แล้วจะไม่รับมันก็เสียมารยาท ทิชาเอื้อมไปรับแก้วเหล้ามา เธอทำท่าจะกระดกมันให้หมดรวดเดียว แต่ก็ถูกอีกฝ่ายห้ามเอาไว้
“กินหมดรวดเดียว เดี๋ยวก็เมาหรอก มานั่งตรงนี้สิ ค่อย ๆ กินทีล่ะอึกก็ได้ทิชา” เขาตบลงบนโซฟาข้างตัวเองดัง ตุบ เธอปฏิเสธเขาไม่ลง สุดท้ายก็ยอมนั่งตามที่เขาต้องการ กระดกแก้วเหล้าแล้วชิมไปทีละอึก...มันขมจนต้องเบ้หน้า
“พ่อถึงได้บอกเราว่าค่อย ๆ กินไง” เขาพูด “กินทีละนิดก็ได้ กินช้า ๆ นะ” เธอพยักหน้า กระดกอึกต่อไปน้อยกว่ารอบแรก เรียกว่าจิบกินทีละนิดยังได้เลย ด้วยความที่ไม่เคยดื่มของมึนเมามาก่อน แค่ครึ่งแก้วเท่านั้น หน้าเธอเริ่มแดง ในหัวมันค่อย ๆ มึนงง ยกมือขึ้นจับขมับตน จนพ่อเลี้ยงสังเกตเห็น
“เมาแล้วเหรอทิชา” เธอพยักหน้า ดวงตามันเริ่มพร่ามัว เอ่ยขอตัวกลับห้อง เธออยู่กินเหล้าเป็นเพื่อนเขาไม่ได้แล้วจริง ๆ พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ว่าอะไร เลยรีบลุกขึ้นยืน แต่ก้าวขาได้แค่ก้าวเดียว ยังไม่ถึงพื้น ร่างเธอก็เหมือนจะเซล้ม
พรึบ!
“เดี๋ยวพ่อไปส่ง” โชคยังดีที่พ่อเลี้ยงมารับกันได้ทัน ไม่งั้นเธอคงได้ล้มลงพื้น แล้วเจ็บตัวเป็นแน่ มันเวียนหัวเสียจนลืมไปเลยว่าอีกฝ่ายมาส่งถึงในห้องด้วยการโอบอุ้ม ส่งนอนลงบนเตียงนุ่ม คนที่คุมสติตัวเองไม่ได้ หัวถึงหมอนก็คล้ายจะตกสู่ห้วงนิทราไปแล้ว แต่ก็ต้องตื่นเพราะแรงขยับใต้กระโปรงยีน...มันขยับแรงเกินไป ร่างสั่นน้อย ๆ เรียกดวงตาที่กำลังจะปิดให้เปิดขึ้น
“อือ...อะไรนะ...ทำไมมัน...อ่าห์” เธอถามเขา เสียงมันเหมือนกับคนละเมอ มองภาพไม่ชัดเท่าไหร่ว่าอีกฝ่ายอยู่ใกล้มากแค่ไหน รู้แค่ว่ามันสยิวมากขึ้นเรื่อย ๆ ตรงนั้น “ทำไมร่างกายมันร้อนแบบนี้…อ่าห์”
“นอนไม่เฉยแบบนี้ ร้อนใช่ไหมทิชา งั้นเดี๋ยวพ่อถอดเสื้อเราให้นะ” ร่างกายมันสั่น แต่ขยับได้ยากกว่าที่นึกคิด ความเมามันกำลังเล่นงานเธอ ยิ่งได้ยินเสียงทุ้มของสามีแม่เอ่ยว่าจะถอดเสื้อให้ เธออยากจะปฏิเสธเขา แต่มันก็ทำได้แค่นอนนิ่ง เป็นตุ๊กตาที่อีกฝ่ายจะจับถอดชิ้นไหนก็ง่ายไปเสียหมด
ความหนาวตกกระทบร่างกายจนต้องยกสองมือขึ้นมากอดทับกัน และนั้นทำให้สติที่กำลังพร่าเลือนกลับมาอีกครั้ง เธอเบิกตาโพลงเพราะเรือนร่างขาวมันไร้เสื้อผ้าติดกาย แถมพ่อเลี้ยงก็ยังนั่งอยู่บนเตียงเดียวกับเธอในตอนนี้อีกด้วย
“พ...พ่อจะทำอะไร...อ...ออกไปเลยนะ” สองมือที่ยกขึ้นกอด กลายเป็นทาบทับเป็นรูปกากบาท ขาก็ยกขึ้น พยายามปกปิดร่างกายทุกส่วนเอาไว้สุดความสามารถ ล่นถอยหลังจนไปติดหัวเตียง มองอีกฝ่ายอย่างไม่ไวใจ เขากล้าถอดเสื้อเธอออกได้ยังไงกัน!
“ไม่ต้องกลัวนะทิชา” เธอส่ายหน้า มองคนตัวสูงอย่างตื่นตระหนก จับเธอถอดเสื้อจนไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียวขนาดนี้แล้ว จะไว้ใจเขาได้ยังไง “ไม่ต้องกลัว เรายังไม่เคย พ่อไม่ทำเราแรงหรอก ไว้ใจได้เลย”
ยิ่งพูดเธอยิ่งหวั่นวิตก เบากับผีนะสิ มันไม่ควรเกิดขึ้นด้วยซ้ำ เธอกับเขาเป็นพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยงกัน แถมเขาก็ยังเป็นสามีของแม่เธออีก ไม่ได้...เรื่องพวกนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้ เธอต้องหนี ต้องรีบหนีให้ห่างจากเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ม...ไม่...ปล่อยนะ...ปล่อยหนู” เขาใช้ความเร็วกว่า ดึงแขนของเธอที่ลุกหนี กระชากจนกลับมาบนเตียงอีกครั้ง เธอเองก็เซจนเกือบจะล้ม สุดท้ายพอพลิกกลับมาบนเตียงนอน แทนที่เธอจะตกมาในท่าปกติ เธอกลับต้องหันหลังให้กับเขา และท่าน่าหวาดเสียวแบบนี้แหละ ที่ทำให้อีกฝ่ายจัดท่าเธอได้อย่างรวดเร็ว
“ปล่อยทำไม กว่าแม่เราจะไม่อยู่บ้าน รู้ไหมว่าพ่อต้องทนมากแค่ไหนที่จะไม่จับเราทำ...ตอนนั้นเลยนะ” เขาดึงแขนสองข้างของเธอจนมันตรึง ตัดหนทางหนีกันจนหมด ทำได้เพียงแค่ขยับเท่านั้น แต่ไม่อาจสะบัดมือหนาที่รัดราวกับโซ่เหล็กให้หลุดออกจากมือเธอได้
“ยอมพ่อดี ๆ เถอะทิชา รับรองเลยว่าพ่อจะถนอมเราเท่าทีทำได้”
“ไม่” เอี่ยวใบหน้าหันไปด้านหลัง ส่ายทั้งหน้า และมองอีกฝ่ายจนน้ำตาคลอ เธอไม่อยากทำ เธอไม่อยากผิดต่อแม่ของตัวเอง แต่เขากลับไม่ฟังคำขอร้อง ตรึงแขนของเธอด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะส่งมือที่ว่างข้างนั้น แทรกปลุกเร้าอย่างเอาแต่ใจ
หวีดร้องออกมา ความสยิวพุ่งทะยานในร่างกายรวดเร็ว พริบตาเดียวที่เขาเพิ่มแรงขยับเข้าไป ร่างกายเธอก็ขนลุกซู่ไปหมด จากที่ต่อต้านเขาเหมือนมันจะอ่อนยวบลงทันตา แถมยังส่งเสียงร้องไม่หยุด
นี่เธอชอบที่พ่อเลี้ยงทำให้กันเหรอนี้!
--------------------------------------------------------------------------
!!คำเตือน!!
/ เเนว NTR / การจงใจทำให้เกิดสัมพันธ์ต้องห้าม / พ่อเลี้ยง ลูกเลี้ยง /
/ PWP / นิยายเรื่องสั้น / การทำให้ผู้อื่นยอมทำตาม ทางร่างกาย เเละคำพูด /
/ สามีเเม่ / / เลือด /
นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายถึงฉากการมีเพศสัมพันธ์อย่างโจ่งแจ้ง
ตัวละคร สถานที่ และการกระทำทุกอย่างไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงสิ่งที่นักเขียนจินตนาการขึ้นมาเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานการเขียนของ
Blue Hestia
ห้ามคัดลอก ดัดแปลง และแก้ไข หรือนำบางส่วนในนิยาย
ออกไปเผยแพร่ไม่ว่าจะด้วยกรณีใดใดทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากเจ้าของผลงาน
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2558
หากฝ่าฝืนมีโทษตามที่บัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2558
เน้น PWP เป็นหลัก
Enjoy Reading Kah
Guest
