คำโปรย
“คุณครับ อย่าทำอะไรผมเลย ผมกลัว ผมไหว้ละ อย่าทำอะไรผมเลย”
“ฉันพาเธอมาอยู่กับฉันในฐานะตัวขัดดอก เธอต้องเอาร่างกายของเธอมาขัดดอกให้ฉันสิ”
“ไม่ ผมไม่ยอม”
ซาวส่ายหน้าไหวๆ
“ไม่ยอมงั้นรึ หึ หึ เธอไม่มีสิทธิ์มาขัดขืนหรือต่อรองกับฉัน เพราะร่างกายของเธอเป็นของฉัน เธอต้องทำหน้าที่มาขัดดอกให้ฉัน จนกว่าพ่อเธออจะหาเงินมาใช้ฉันครบทุกบาททุกสตางค์ ครบทั้งต้นและดอกเบี้ยที่ยืมจากกูไป”
“คุณมันเลว”
“หึ หึ ใช่ ฉันมันเลว แต่อีกไม่นานคนเลวคนนี้ที่เธอด่าก็จะเป็นผัวเธอแล้ว เก็บคำด่าของเธอมาครางให้ฉันฟังดีกว่า”
“ไม่ ผมไม่มีวันยอมเป็นเมียคุณเด็ดขาด”
ดอมพุ่งไปกระชากตัวซาวมาหาเขา ซาวทั้งทุบทั้งตีเมื่อถูกจับได้
“ฤทธิ์มากจริงๆ น่ารำคาญ”
เพียะ
ตบหน้าซาวไปฉาดใหญ่ ทำให้ในปากของซาวมีแต่กลิ่นคาวเลือดเต็มไปหมด
“เจ็บ”
“อะไรกัน โดนแค่นี้ก็ร้องเจ็บแล้วเหรอ”
ดอมจับหน้าซาวให้หันมองเขา ก่อนริมฝีปากจะคลี่ยิ้มเหยียด
“ตกลงจะยอมอ้าขาให้ฉันเอาดีๆ หรืออยากเจ็บตัวมากกว่านี้”
“ไม่ กูยอมตายดีกว่าที่จะอ้าเขาให้มึงเอา ให้ตายกูก็ไม่มีวันยอมเป็นของเล่น เครื่องบำบัดความใคร่ให้คนเลวๆ อย่างมึง”
...............................................................
“นาย ซาวรักนายนะครับ ซาวรักนาย”
ดอมหลุดเสียงหัวเราะเยาะออกมา
“มึงบอกรักกูรึวะ มึงบอกรักคนที่ทำร้ายมึง บอกรักคนที่มองมึงไม่มีค่า มึงบ้า ปัญญาอ่อนรึเปล่าวะ หรือว่าถูกกูเอาบ่อยเกินจนเป็นบ้าไปแล้ว”
“ทำไมนายใจร้ายกับซาวแบบนี้ ซาวรักนายจริงๆ นะครับ”
“หึ หึ ก็แค่โดนกูเอาเข้าหน่อย ถึงกับหลง ถึงกับรักกูจนโงหัวไม่ขึ้นเลยรึวะ ยางอายมีบ้างมั้ย สงสัยคงจะไม่มี”
“นาย”
“คนร่านๆ อย่างมึง อย่าคิดว่ากูจะโง่เอามาทำเมีย มึงไม่มีค่าขนาดนั้นในสายตากูหรอก คนน้ำหน้าอย่างมึงเป็นได้แค่ของเล่นแก้เบื่อของกู ที่คอยปรนเปรอความสุขเรื่องบนเตียงให้กูเวลาที่อยากระบายอารมณ์เท่านั้นแหละ คนอย่างมึงก็แค่ที่บำบัดความใคร่ดีๆ นี่เองแหละวะ”
“...”
“อย่าฝันเฟื่องไปหน่อยเลย ถึงมึงบอกว่ารักกูจนปากฉีกถึงรูหู กูก็ไม่รักมึงตอบหรอกว่ะ นอกเสียจากโคตรเกลียดน้ำหน้ามึง หึ อายุแค่นี้แค่โดนเอาเข้าหน่อย แค่เดือนกว่าๆ อาการร่านก็ออกลายเสียแล้ว”
………………………………………
“คุณหมอ ผมเป็นโรคอะไรเหรอครับ”
“คนป่วยไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ เพียงแต่”
“เพียงแต่อะไรเหรอครับ ทำไมหมอไม่พูดสักที ผมกลัวนะครับ”
“คนป่วยคงได้ข่าวเรื่องที่ผู้ชายหลายคนท้องได้เหมือนผู้หญิงแล้วใช่มั้ยครับ”
ซาวนิ่งเงียบไปอึดใจหนึ่ง ขออย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิดไว้เลย
“หมอกำลังจะบอกว่า ผมท้องเหรอครับ”
“ครับ คนป่วยท้อง และอาการที่คุณเป็นคืออาการแพ้ท้อง อายุครรภ์น่าจะประมาณ 4-6 สัปดาห์แล้วครับ”
หัวใจของซาววูบโหวงแปลกๆ ตัวแข็งทื่อหน้าซีดเผือดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว
“คุณหมอครับ ถ้าพวกเขาถามว่าผมเป็นอะไร ตอบพวกเขาว่าผมอ่อนเพลีย นอนน้อยได้มั้ยครับ ขอร้องนะครับหมอ ผมไหว้นะครับหมอ ช่วยบอกพวกเขาแบบนี้ อย่าบอกว่าผมท้องนะครับ พวกนั้นเอาผมตายแน่ เขาต้องฆ่าผมแน่ๆ”
“แต่ผม”
“ผมไหว้แล้วนะครับ ได้โปรดช่วยผมสักครั้ง”
“โธ่คุณ”
“ช่วยผมสักครั้งนะครับ แล้วผมจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้เลย”
Guest
