กลิ่นหอมหวานที่แสนคุ้นเคยจากคนตัวเล็กในอ้อมแขนทำให้ภูผาเริ่มสงบลง เขากดจมูกสูดดมที่หลังต้นคอหอมอย่างแสนคิดถึง เอวาริณแหงนเงยมองคนตัวสูงที่โอบกอดเธอจากด้านหลังด้วยใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาหวานๆมองเขาหยาดเยิ้ม มือเล็กๆยกขึ้นลูบไล้ใบหน้าเขาเบาๆพร้อมกับโน้มใบหน้าเขาให้ลงมาใกล้ ดูแล้วเซ็กซี่ไม่น้อยไม่ต้องบอกก็พอรู้ว่าเจ้าตัวเล็กเมาหนักแล้ว ถ้ารู้ว่าเมาแล้วจะยั่วเก่งแบบนี้ เขาจะไม่ให้เธอได้แตะเหล้าอีกถ้าไม่มีเขาอยู่ด้วย
"พี่ภูผาขาาพี่ชายยของวา.." เสียงหวานๆพูดเสียงอ้อแอ้คำว่าพี่ชายที่เธอเรียกเขา ทำให้ภูผาถึงกับสะอึก สถานะที่เขาอยากเป็นนักเป็นหนาจนยอมทำร้ายจิตใจเธอ พอเธอให้เป็นสมใจแล้วเขากลับไม่รู้สึกดีกับมันเลยสักนิด เวลาเกือบสองเดือนที่ไม่ได้เจอ ไม่ได้ยินเสียงออดอ้อนของเธอ ทำให้เขาโหยหาจวนเจียนจะคลั่ง เขาจับใบหน้างามให้แหงนเงยขึ้นมาสบตากับเขา
"พี่ขอโทษนะคะที่ทำร้ายหัวใจวา...จริงอย่างที่เขาว่า บางอย่างกว่าเราจะรู้คุณค่าของมัน ก็ต่อเมื่อเสียมันไป พี่มันโง่เองที่ไม่รู้ใจตัวเองให้เร็วกว่านี้ ตอนนี้พี่รู้แล้วนะคะว่าวาสำคัญกับพี่แค่ไหน พี่อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ยวา" เขาสบตาเอวาริณอย่างอ้อนวอนแต่เอวาริณเมามายเกินกว่าจะรับรู้สิ่งที่เขาพูดออกมา
"พี่ชายของวาาา" เธอไม่ตอบแต่กับพูดคำที่ทำให้ภูผารู้สึกไม่ชอบใจทุกครั้งที่ได้ยิน ใครเขาจะอยากเป็นพี่น้องกับเธอกัน
"พี่น้องเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอกนะคะ" ว่าจบภูผาจับใบหน้างามให้แหงนเงยก่อนจะแนบจูบลงกับปากอิ่มของเธอจนแนบสนิท อย่างเอาแต่ใจโดยไม่สนสายตาใครทั้งนั้น เพื่อนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึงกันหมด แม้แสงไฟจะสลัวคนอื่นๆก็ไม่วางใจเพื่อนๆต่างเข้ามายืนบังทั้งคู่ไว้เพราะคนทั้งคู่เป็นคนมีชื่อเสียงอาจมีภาพหลุดออกไป มันจะเป็นผลร้ายมากกว่าผลดี
"ในที่สุดไอ้สมภารมันก็ตบะแตก จับไก่วัดกินแล้วเว้ย"ดนัยกระซิบกับปกรณ์เบาๆ
"ไม่แตกได้เหรอไก่วัดเล่นน่ากินขนาดนี้ถ้ามันไม่ยอมกินงูเขียวหางไหม้อย่างกูนี่แหละจะคาบไปกินแทน" ทั้งคู่หัวเราะก่อนจะแอบชนแก้วกันเบาๆ ไอ้ภูผานะไอ้ภูผา ไอ้เพื่อนเวร บทจะหนีมึงก็ทำกับเขาแบบไม่ใยดี บทมึงจะรุกมึงก็รุกหนักแบบไม่เกรงใจใครหน้าไหนเลยนะ
ภูผาไม่สนใจอะไรอีกแล้วเขากดจูบดูดดึงริมฝีปากบนล่างของเอวาริณสลับไปมารสจูบหวานล้ำที่ได้สัมผัสทำให้เขายากจะถอนตัว เผลอไผลจูบเธอนานหลายนาที เสียงประท้วงอู้อี้ในลำคอของเอวาริณทำให้ภูผาค่อยๆถอนริมฝีปากออก เขามองใบหน้างามที่แดงแจ๋ ดวงตาโตฉ่ำหวาน ปรือมองเขา ภูผาถอดเสื้อสูทออกแล้วใช้มันห่อกายของเอวาริณเอาไว้แล้วอุ้มเธอตรงไปประตูด้านหลังที่เชื่อมไปยังลานจอดรถทันที เพื่อนๆของเอวาริณจะตามไปแต่ถูกกลุ่มเพื่อนของภูผากันไว้จนตามไปไม่ได้
Guest
