ถ้าคุณ(ไม่)รัก

ไม่แค่พูด แต่หญิงสาวผิวขาวสวย หุ่นอวบอัดก็กำลังจะก้าวเข้ามาจับแขนและพาเขาไปนั่งที่โซฟา ก่อนที่เธอจะนั่งตักเขา จูบเขาและคลอเคลียกับเขา เพื่อปลุกปั่นให้ชายหนุ่มร่างกำยำที่เต็มไปด้วยความเครียดและต้องการปลดปล่อยแบบเขา ทำกับเธอในแบบที่เขาและเธอทำกันประจำตรงโซฟาหนังสีขาวตัวนี้  

แค่รู้ว่าหญิงสาวจะทำอะไร เขาก็รีบก้าวถอยหลังและดึงแขนของเขาออกจากการเกาะกุมของมือเล็กบางของปีศาจสาวที่กำลังจะวางหลุมพรางให้เขาตกลงไปในบ่วงสเน่หาของเธอด้วยร่างกายและสายตาอันเย้ายวน 

‘ผมไม่ได้มาเพราะเรื่องนั้น’ 

ปาริตาดูมีสีหน้าประหลาดใจ 

‘คุณเพิ่งหน้ามืดไปเมื่อหลังประชุมตอนเที่ยง คุณนั่งบนโซฟาก่อนสิริตา ผมมีเรื่องจะคุยด้วย’ ถึงจะโกรธจนแทบบ้า แต่ก็อดห่วงคนตรงหน้าไม่ได้อยู่ดี เลยสั่งให้เธอมานั่งลงตรงโซฟาตรงหน้า 

‘ริตาไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆ ค่ะ แค่ไม่ได้ทานข้าวเช้าก่อนเข้าประชุม ริตาเลยแค่น้ำตาลตก ว่าแต่มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะคุณภาค คุณหน้าเครียดมากเลยนะคะ’ ปาริตาก้าวเข้ามาใกล้และแตะมือนุ่มลงบนแก้มของผม 

มารยาสารไถ 

นั่นคือคำที่ผมคิดในหัว และในเมื่อเธออยาก ผมก็เลยจับหญิงสาวตรงหน้าเข้ามาจูบแบบเหมือนจะต้องการกลืนกินเธอเข้าไป ก่อนที่ผมจะกดร่างบางลงบนโซฟา และถลกชุดนอนขึ้น ผมสอดมือเข้าไปปลดตะขอบรา ก่อนจะก้มลงไปขบกัดลงบนยอดปทุมถันจนคนตัวบางต้องร้องบอกให้ผมทำเบาลง 

‘อ๊ะ ริตาเจ็บค่ะคุณภาค เบาๆ หน่อยค่ะ’ 

ผมที่ได้สติก็เลยทำเบาลง แต่แล้วหลังจากได้กอดจูบคนใต้ร่าง ผมก็เผลอดูดดุนยอดอก และดูดไปตามส่วนต่างๆ บนผิวกายขาวละเอียดอย่างรุนแรง จนร่างบางส่งเสียงครางกระเส่าไม่หยุด และผมก็ยิ่งหน้ามืดตามัวไปกับน้ำเสียงหวานล้ำเหล่านั้น 

ยิ่งได้ส่งตัวตนเข้าไปครอบครองคนตัวเล็กรุนแรงเท่าไหร่ ผมก็ยิ่ง...