อริเร้นรัก

           หนึ่งจูบ...ที่ไม่ได้คิดแลกมาเพราะอยากเอาชีวิตรอด ทว่าเป็นจุมพิตที่ ‘พู่กัน’ พนักงานเสิร์ฟบนเรือสำราญมอบให้ชายแปลกหน้าด้วยความเต็มใจ

ไม่เคยเลยสักครั้งที่นายตำรวจหนุ่มอย่าง ‘แลค ลาซอว์เต้’ จะตกที่นั่งลำบาก เต็มใจเดินเข้าไปติดบ่วงเสน่หาของหญิงสาวที่ต้องอยู่ในความคุ้มครอง ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเธอคือ ‘เหยื่อล่อ’ ราชาค้าเสพติดที่ทางการหมายหัว แต่ผู้หญิงสวยจัดที่มาพร้อมอันตราย ช่างเร้าใจและท้าทายความสามารถในคราวเดียวกัน

พอเขาจูบปาก... เธอก็ตวัดขารอบสะโพกสอบ

พอเขาหันหลังให้... เธอก็รู้จักจุดอ่อนที่ทำให้ต้องหันกลับมาคลอเคลียเรือนร่างนุ่มละมุน ซึ่งนับวันก็ยิ่งถลำลึกไม่อาจถอนตัว หากแต่ความจริงที่แลคซ่อนเร้นเอาไว้ก็ทำให้ต้องคิดหาวิธีผูกมัดหญิงสาวไว้กับตัว ต่อให้รู้ว่าเธอไม่ใช่สาวเสิร์ฟธรรมดา แต่เป็นถึง ‘เซญอริต้าแห่งคาซาเซียโล’ ที่คนรอบข้างให้ความยำเกรง ก็ต้องอยู่ข้างกายเขาไปตลอดชีวิต

การยัดเยียดให้เธอเป็นแม่ของเจ้าตูบสี่ตัว อาจเป็นพันธะที่ยังไม่แข็งแกร่งพอ ถึงเวลาแล้วที่แลคต้องทำให้เธออุ้มท้อง เป็นแม่ของลูกเขาจริงๆ สักที

 “มันเป็นหมา ฉันไม่ใช่แม่หมานะ”

“แต่ผมเป็นพ่อหมา แล้วหมีพูห์ก็เป็นแฟนพ่อหมา จะทำตัวร้ายกาจกับลูกไปทำไม แม่มันน่ะเข้าท่าที่สุดแล้ว” แลคบังคับกลายๆ และออดอ้อนในคราวเดียวกัน

“อ้อ... แม่ชื่อหมีพูห์ ลูกก็ชื่อกริซลี โพลาร์ แพนด้า อะไรเทือกนั้นก็น่ารัก เข้ากับแม่มันดี”

ความคิดดี อีกตัวน่าจะชื่อหมีควายจะได้ครบตระกูล เวลาโกรธๆ อย่างตอนนี้ตะโกนเรียก ‘ไอ้ควาย’ คงได้สะดุ้งกันทั้งพ่อทั้งลูก!

----------------

“อย่าด่านะ คือตอนที่ผมเข้าไปช่วยให้เพื่อนแลคถึงสวรรค์ ก็ดึงเอาแพนตี้คุณมาดม เลยรู้ว่าคุณซักไปแล้ว”

ฟังแล้วต้องเผยอปากค้าง ไม่รู้ว่าจะสรรหาถ้อยคำใดมาประณามไอ้ควายป่ากลัดมัน ครั้นตั้งใจจะขืนตัวลุกขึ้น เขาก็กดหัวไหล่เอาไว้

“คุณน่ะขี้หวง เหลือกลิ่นไว้ให้แก้ขัดหน่อยก็ไม่ได้”

“อร้าย...ไม่ไหวแล้วนะ แลค ไอ้ควายป่าบ้ากาม ตายซะเถอะ”