เผลอรักท่านประมุขจอมมาร

เผลอรักท่านประมุขจอมมาร 

จางลู่เสียน×หลิวซูฮวา 

โปรย... 

ไม่รู้ว่าจะมีใครโชคร้ายเท่านางหรือไม่ เมื่อ 'หลิวซูฮวา' ถูกหลอกให้เสียเวลาเพื่อจะได้งานทำที่โรงเตี๊ยมหมื่นราตรี อีกทั้งยังเผลอไปมีปากเสียงกับ 'จางลู่เสียน' ผู้เป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมที่ดีที่สุดในเมือง แต่ผู้คนต่างร่ำลือว่าเขาคือประมุขพรรคมารกระบี่เงา 

จากวันนั้นชีวิตของสตรีที่แสนธรรมดาก็ผกผัน เมื่อบุรุษที่น่าไกลห่างเช่นเขากลับมาคอยตามตื้อตามติดนาง เพื่อให้นางมาทำงานที่โรงเตี๊ยมหมื่นราตรีให้เขา 

เป็นหลงจู๊ร้านอาหารของโรงเตี๊ยมหมื่นราตรีนางยังพอทน แต่จะให้นางมาแกล้งเป็นคู่หมั้นกันสตรีผู้อื่นนางคงทำไม่ได้ เขาเห็นนางเป็นสตรีเช่นใดถึงได้จ้างนางมาเป็นคู่หมั้นของเขา  

คนอย่างหลิวซูฮวาใครก็ไม่สามารถซื้อนางได้ ถ้าจำนวนเงินไม่มากพอ! 

...พ่อพระเอกของเรา เอาเงินล่ออย่างเดียวเลยยย เพราะเอะอะจ้าง เอะอะหักตังค์ เรื่องเงินเท่านั้นที่จะให้หลิวซูฮวายอมเขา...  

“แต่เจ้าก็แสดงเก่งใช้ได้เลยนิ” เสียงเข้มเอ่ยหยอกเย้าเมื่อคิ้วสวยกลับมาผูกเป็นปมอีกครั้ง จางลู่เสียนเผลอคิดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ พอมาพินิจพิจารณาแล้ว หลิวซูฮวามีพรสวรรค์จริงๆ นางมีไหวพริบเป็นเลิศ แค่เพียงสบตานางก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคิดอะไร และอยากให้นางทำอะไร นางก็สามารถทำได้โดยที่เขาไม่ต้องเอ่ย  

ไม่มีสตรีคนไหนที่จะเหมาะสมเป็นไม้กันจินเยว่ได้เท่าหลิวซูฮวาอีกแล้ว  

ไม่รู้ว่าสิ่งที่จางลู่เสียนเอ่ย นั้นเป็นคำด่าหรือคำชม แต่หลิวซูฮวาก็ไม่มีกะจิตกะใจมานั่งยิ้มรับ นางจึงทำได้แต่ส่งค้อนวงโตให้บุรุษตรงหน้าที่ยังยิ้มระรื่น 

“แล้วอย่างนี้จะทำเช่นไรดีเจ้าคะ นางบอกว่าจะคอยจับตาดูพวกเรา” 

หลิวซูฮวาเอ่ยพลางสบตากับบุรุษร่างหนา นางรู้ทันทีว่าเขาอยากให้นางแกล้งเป็นคู่หมั้นของท่านประมุขพรรคมารกระบี่เงาไปก่อน  

“ข้าไม่อยากโกหกเจ้าค่ะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนใจ นางไม่อยากโกหกโฉมงามผู้นั้น ถึงแม้ว่าสตรีผู้นั้นจะนิสัยไม่ดีไม่คู่ควรกับจางลู่เสียนก็ตาม 

“เช่นนั้นถ้านางมาข้าจะหลบหนี” นางเสนอทางออก 

“หลบอย่างไรก็ไม่พ้นหรอก ยิ่งหลบนางก็ยิ่งผิดสังเกต” จางลู่เสียนเอ่ยตามความจริง เพราะยิ่งหลบก็เหมือนทำตัวให้มีพิรุธ ความจริงจะถูกเปิดเผยได้ 

“เช่นนั้นท่านก็บอกว่าข้ากลับบ้าน หรือไปไหนก็ได้เจ้าค่ะ” หลิวซูฮวาบอกเลี่ยง เพราะนางไม่อยากโกหก  

จางลู่เสียนยืนนิ่ง เพราะเขาไม่เห็นด้วยกับความคิดของนาง นางทราบ 

“แล้วข้าจะทำเช่นไรได้”  

“ข้าจะจ้างเจ้าเป็นคู่หมั้นของข้า”  

ในเมื่อเรื่องมันเป็นเช่นนี้แล้ว ก็ต้องทำเช่นนี้แหละ ความจริงจะได้ไม่ถูกเปิดเผย และจินเยว่จะได้เลิกตามเขาเสียที  

“เท่าไหร่” เพียงสองคำที่นางถามเท่านั้น ถ้ามันมากพอนางก็จะตกลง 

“ข้าเพิ่มให้เจ้าวันละหนึ่งร้อยอีแปะ” 

“ได้…เช่นนั้นข้าตกลง แต่ข้าจะเป็นคู่หมั้นให้ท่านเมื่ออยู่ต่อหน้านางเท่านั้นนะเจ้าคะ” 

******************* 

นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวิติศาสตร์จีนใดๆ ทุกเรื่องที่ไรท์แต่งเกิดขึ้นจากจินตนาการของไรท์เท่านั้น เป็นนิยายสายสุขนิยม ไม่ดราม่า แต่ผู้อ่านอาจจะรำคาญจางลู่เสียนบ้างเล็กน้อย 

อย่ารำคาญพระเอกของเราเลยนะคะ 

  เรื่องนี้มี E-book นะคะ (เล่มเดียวจบ)  

*********จะติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่ 12 เป็นต้นไป ใครสายดองต้องรีบตามอ่านนะคะ เพราะจะลงให้อ่านประมาณ 2 วันแล้วติดเหรียญค่ะ 

แต่ให้อ่านฟรีจนจบแน่นอนค่ะ 

ฝากกดติดตามเรื่องนี้ และนามปากกาด้วยนะคะ มาเม้ามอย คอมเมนต์กับไรท์บ้างก็ถือเป็นกำลังใจให้ไรท์ได้แล้วค่ะ 

หวังว่าจะสนุกกับการอ่านในครั้งนี้นะคะ หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ