น้ำแข็งหลอมละลาย(จบ)
55
ตอน
483K
เข้าชม
501
ถูกใจ
211
ความคิดเห็น
672
เพิ่มลงคลัง

ผลงานแรก ช่วยแนะนำด้วยนะขอรับ

กราบงามๆ

คำเตือน

เรื่องนี้เป็นเรื่องชายรักชายนะคะ

ใครรับไม่ได้  หรือ

ไม่ชอบกดปิดไปได้เลยนะคะ

มีฉาก18+NCมีSMบ้างเล็กๆน้อยๆ

คนแต่งใช้นามปากกา ว่าลิงกังหรือจะเรียกว่าปังคุงก็ได้นะขอรับ

 

เมื่อชีวิตที่มีอยู่มีแต่เพียงร่างกายจิตใจที่ชาเย็นไร้ซึ่งความรู้สึกในความรัก

ความอบอุ่นจากครอบครัวคืออะไร สิ่งไหน ไม่เคยเอื้อมได้ถึง

ตัวผมเองก็ไม่ต้องการจะเป็นแบบนี้แต่สิ่งที่ต้องทำสิ่งที่เป็นทำให้ผมกลายเป็นคนเช่นนี้

แต่ผมก็หวังว่าจะได้รับความรักจากหัวใจของใครสั้กคนมาเติมจิตใจที่ชาเย็น

ให้ได้ร้อนแรงมีไฟในชีวิตขึ้นมาบ้าง

แนะนำตัวละคร

พระเอก

ภาพด้านล่างใช้เพื่อประกอบหรือแนะนำตัวละคร เพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้นนะคะ ไม่ได้เกี่ยวข้องใดๆกับนิยายทั้งสิ้น

 

คนมันรักให้ลำบากยังไงมันก็รักให้คิดถึงยังไงก็จะทน

ชอน

พาชอน อริยะ อายุ18ปี สูง185เซนติเมตรเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีใบหน้าที่ได้รูปคมเข้มดวงตาเรียวจมูกโด่งนัยส์ตาสีน้ำตาลเข้มริมฝีปากบางร่างสูงกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามแบบคนสุขภาพดี มือแกร่งที่แข็งแรง ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ในโรงเรียนxxx  พ่อส่งมาเพื่อให้ใช้ชีวิตได้ด้วยตัวเอง เพื่อกลับไปรับตำแหน่ง หัวหน้าองค์กรณ์มาเฟียชื่อ อริยะ เย็นชา มีเป้าหมายหลักในการใชชีวิตคือ ปกครององค์กรณ์ต่อจากพ่อ โมโหร้ายเพราะมีปมด้อยในชีวิต เพราะการต้องใช้ชีวิตอยู่กับแม่นมตั้งแต่เด็กจนทำให้ไม่เคยได้รับ การเอาใจใส่จากพ่อแม่อย่างที่เด็กวัยเดียวกันได้รับ เพราะพ่อแม่ต้องดูแลองค์กรณ์ใหญ่ยักษ์ และปลูกฝังให้ลูกทุกคนต้องพึ่งตัวเอง

 

ผมรักพี่เพราะหัวใจผมบอกว่ารัก ผมรักพี่เพราะพี่เป็นพี่ มันไม่ได้มีอะไรมากกว่านี้หรอกรักก็คือรักมันก็แค่นั้น

จุน

อาราชิ  สิริฉัตร

อายุ15

สูง170เซนติเมตร

เป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นใบหน้าหวานดวงตากลมโตนัยส์ตาสีดำเป็นประกายจมูกเชิดรั้นริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงเรื่อ ร่างบางสูงเพรียวลมมือเรียวได้รูปตอนนี้กำลังเรียนอยู่ในโรงเรียนxxx  ความต้องการคือต้องการเรียนจบแล้วสามารถดูแลตัวเองได้ อยากเปิดร้านอาหารร่วมกันกับพี่ชาย ด้วยเงินที่พ่อแม่นักธุรกิจได้ทิ้งไว้ให้ก่อนจะประสพอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่ นิสัยอ่อนโยนแต่ถ้าใครร้ายมาก็สู้คนเหมือนกัน อาศัยอยู่คนเดียวในคอนโดในกรุงเทพพี่ชายไปเรียนทำอาหารที่ต่างประเทศ เป็นคนมองโลกในแง่ร้ายคิดไปเองเสมอ เพราะความคิดในแง่ลบต่อคนอื่นเพราะตอนอยู่โรงเรียนมักโดนแกล้งเป็นประจำจากใบหน้าที่สวยเกินผู้หญิงนั่นเอง

อารัมภบท

เอี้ยดดดดดดด!ตุ้บ! ชอน ทั้งๆที่ไม่รู้จักกัน แต่เด็กคนนั้นกลับวิ่งมาช่วยเค้า ก่อนจะโดนรถชนไว้อย่างเฉียดชิว ทั้งๆที่ตัวเราไม่ขอบคุณไม่ยิ้มให้ คนตรงหน้ากลับวิ่งเข้ามาถามอาการผมด้วยความห่วงใย จนหัวใจที่เคยเย็นชารู้สึกอบอุ่นขึ้นมาบ้าง ใบหน้าสวยหวานตาโตที่มองผมไม่กระพริบตาทำให้ผมรู้สึกแปลกๆอย่างที่ไม่เคยมาก่อนหรือผมจะรู้จักการได้ชอบใครสักคนแล้ว

เม้นด้วยนะคะ เพราะต้องการฟังความคิดเห็นน่ะคะ จะได้เอามาปรับใช้

ชอบโหวต

ชอบเม้นท์

ชอบให้คะแนนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ แต่งเรื่องนี้เป็นผลงานแรกติชมได้นะคะ เม้นท์กันเถอะนะคะมันเป็นกำลังใจชั้นดีให้คนแต่งเลยนะคะ

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว