หนี้รัก มาเฟีย

ก๊อก… ก๊อก… ก๊อก… 

สี่ทุ่มตรงไม่ขาดไม่เกิน เสียงประตูห้องนอนขนาดใหญ่ของมาเฟียหนุ่มดังขึ้น ปลุกคนที่กำลังนั่งเอนหลังพิงกับหัวเตียงอ่านหนังสือเล่มใหญ่ให้หลุดจากเรื่องราวที่กำลังอ่านอยู่ ก่อนที่เขาจะปิดหนังสือแล้ววางมันลงบนโต๊ะเล็กๆ ใกล้หัวเตียง 

“เข้ามาสิ” 

เจ้าของห้องเอ่ยอนุญาตพร้อมกับยกน้ำขึ้นดื่มระหว่างรอหญิงสาวเปิดประตูเข้ามา 

นิชาเดินเข้ามาในห้องหลังจากที่ได้รับอนุญาต เธอมาหยุดยืนอยู่ตรงปลายเตียงพร้อมกับปลดชุดคลุมออก เป็นจังหวะเดียวกับที่มาเฟียหนุ่มหันมาพอดี ส่งผลให้ชายหนุ่มแทบจะหลุดพ่นน้ำในปากของตัวเองออกมายังดีที่เขากลืนมันลงคอได้ทัน ก่อนที่มันจะหลุดพรวดพราดเปียกที่นอน 

“แต่งชุดอะไรของคุณ” 

น้ำเสียงของเขาติดเข้มห้วนเล็กน้อย ขณะที่นัยน์ตาคู่คมกวาดมองชุดรัดรูปอวดสัดส่วนบนตัวเธอด้วยความรู้สึกไม่ชอบใจนัก 

“ทำไมเหรอคะ ท่านไม่ชอบเหรอ” 

เธอไม่ตอบคำถาม แต่กลับย้อนถามออกไปด้วยความไม่เข้าใจ  

‘หรือว่าเขาจะชอบให้เธอแต่งชุดคอสเพลย์ที่เปิดเผยเนื้อตัวมากกว่านี้’ 

นิชาพึมพำถามตัวเองในใจ พลางก้มมองสำรวจข้อบกพร่องของตัวเองท่ามกลางนัยน์ตาคู่คมที่มองมาด้วยความขุ่นเคือง  

‘ยังมีหน้ามาถามอีกว่าไม่ชอบเหรอ นี่เธอคิดว่าฉันเรียกเธอมาทำอะไรกันแน่ นิชา’ 

โลแกนคำรามถามในใจ นี่เธอเห็นเขาเป็นคนหื่นจัดขนาดนั้นเลยหรือไงถึงได้เข้ามาหาเขาด้วยชุดแบบนี้ จากทีแรกที่ตั้งใจไว้ว่าจะเรียกมาพูดคุยถามถึงสารทุกข์สุกดิบตลอดระยะเวลาสิบปีที่เธอเรียนและใช้ชีวิตอยู่เมืองไทยเพื่อให้เวลาเธอได้ปรับตัวเข้าหาเขา ก็เกิดเปลี่ยนใจอยากจะจับเธอมาสั่งสอนเสียให้รู้แล้วรู้รอด