เสือพลาด

ร่างหนานั่งกอดลูกในอกร้องไห้แต่กับไร้เสียงสะอื้น คำผานอดีตเสือผู้ยิ่งใหญ่แห่งเมืองพาน แต่บัดนี้เขากับอ่อนแอไม่มีแม้แรงจะสู้ มือหนาก็ได้แต่ลูบหลังลูกน้อยที่เกิดมาพร้อมความผิดพลาดครั้งใหญ่ของเขา…. 

ดวงตาอาฆาตรจ้องมองคนที่ยืนตรงหน้าทั้งน้ำตาเอ่อคลอเต็มเบ้า เสือทองยืนมองสองแม่ลูกที่กอดกันนั่งหลบมุมห้องด้วยความฉุดเฉียวเมื่อไอ้คำผานมันป่วนงานแต่งของเขา! 

“กูให้มึงอยู่ในจุดไหนมึงก็ควรที่จะรู้!” 

“ทีหลังอย่าสะเออะเสนอหน้าออกไปอีก!!” 

“อึก ฮือ พ่อ…” 

“กูไม่ใช่พ่อมึง!!” 

เด็กน้อยที่กลัวเสียงตะคอกของผู้เป็นพ่อแต่เมื่อร่างกำยำได้ยินเสียงนั้นของลูกกลับยิ่งตวาดหนักกว่าเก่าจนคำผ่านได้แต่มองอีกคนด้วยความแค้นที่ตวาดใส่ลูกชายเขา! 

“มึงสอนลูกมึงให้จำใส่สมองไว้ด้วยนะ….” 

“กู ไม่ เคย เห็น มัน เป็น ลูก” 

“ลูกของกูต้องไม่เกิดจากเสือร่าน ๆ อย่างมึง!!”