The Tales of Twelve God : ศึก 12 เทพอารักษ์

หมายเหตุ : *นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นโดยอ้างอิงตำนานเทพของจีนบางส่วนไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใดๆทั้งสิ้น*

The Tales of Twelve God

ศึก 12 เทพอารักษ์

...นานมาแล้วตั้งแต่สมัยโบราณ...

...โลกของเหล่าเทพอารักษ์...คือมิติแห่งเทพที่กำเนิดจากความเชื่อของมนุษย์  ด้วยความศรัทธาที่แรงกล้าได้สร้างตัวตนของเหล่าสัตว์เทพต่างๆมากมายให้กำเนิดขึ้นมามีเลือดเนื้อและชีวิตจิตใจ รู้จักเจ็บปวดไม่ต่างจากเหล่ามนุษย์และกลายเป็นอีกมิติหนึ่งที่เหลื่อมซ้อนอยู่กับโลกที่มนุษย์อาศัย ...โลกที่เป็นเหมือนหน้าด่านคอยปกป้องมนุษย์จากภยันตรายทั้งปวง...คราวนั้น เทพอารักษ์ทั้ง 4 ทิศต่างมีหน้าที่พิทักษ์พื้นที่ของตน เทพมังกรฟ้าประจำทิศตะวันตก เทพเต่าดำประจำทิศเหนือ เทพเสือขาวประจำทิศตะวันออก และเทพวิหคเพลิงประจำทิศใต้ รวมกับอีก 8 เทพอารักษ์ประจำด่านนอกและด่านใน กลายเป็นพลังคุ้มครองที่แข็งแกร่ง โดยมีเทพมังกรทองหวังหลง หรืออดีตฮ่องเต้หวังตี้ผู้ยิงดวงอาทิตย์สร้างโลกอยู่ที่จุดศูนย์กลางคอยดูแลเหล่าสัตว์เทพและเทพอารักษ์ทั้งหลายด้วยเมตตา

อย่างไรก็ตาม ...ใช่ว่าสิ่งที่ก่อกำเนิดขึ้นมาในมิติแห่งเทพนี้ทุกตนจะได้กลายเป็นสัตว์เทพหรือเทพอารักษ์ ตนใดที่มีนิสัยดุร้ายฆ่าทำลายชีวิตผู้อื่นก็จะถูกขับไล่ออกไปจากทั้งโลกมนุษย์และโลกแห่งนี้และกลายเป็นมารในที่สุด

ด้วยเหตุนั้น ตราบเท่าที่มิติแห่งเทพยังคงสงบเรียบร้อย โลกมนุษย์ก็จะยังสงบสุข และมันก็เป็นเช่นนั้นมาช้านาน ...จนกระทั่ง...

------------------------------------

เรื่องราวของเหล่าสัตว์เทพทั้ง 12 ผู้คอยคุ้มครองดูแลเขตอาคม ปกป้องความสงบสุขของมวลมนุษย์

ภาคแรก

Y-novel

......................

The Tales of Twelve God : Wheel of Destiny

ศึก 12 เทพอารักษ์ : กงล้อแห่งชะตากรรม

ธิดามังกรหลันหลิงแตกดับไปด้วยความรักที่แน่วแน่มอบให้แก่เทพงูหงเหลียน หากความรักนางไม่ถูกตอบสนองคืนกลับมา นางจึงฆ่าตัวตาย เรื่องราวอาจไม่หนักหนาจนเกิดความวุ่นวาย ถ้าหากมังกรสาวนั้นมิใช่ธิดาเพียงผู้เดียวของเทพมังกรฟ้าจิงหลง 1 ใน 12 สัตว์เทพพิทักษ์แดนมนตรา

หอมังกรฟ้าและหอเกล็ดนิลจึงเกิดสงครามระหว่างกัน จนกระทั่งเทพงูเป็นฝ่ายพ่ายแพ้... เทพงูหงเหลียนถูกโซ่ตรวนลงอาคมพันธนาการลากมากักขังไว้ในหอคอยซึ่งไม่มีประตู ไม่มีหน้าต่างไม่มีร่องหรือรอยแตกใดที่คนภายในจะมองออกมาหรือคนภายนอกจะมองเข้าไปได้

... เวลาผ่านไป... จากสิบเป็นร้อย จากร้อยเป็นพันปีมีเพียงเทพดนตรีโกวเฉินที่ยังคงไม่ลืมสหายรักของตนทุกวันจึงมาบรรเลงเพลงพิณอยู่ตรงหน้าหอคอยแม้ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะได้ยินหรือไม่ก็ตาม
...หอคอยแห่งนั้นมีเพียงความมืดมิดและความโดดเดี่ยวที่แสนทรมานแม้ร่างจะเป็นเทพอารักษ์ที่ไม่รู้จักแก่ รู้จักเจ็บ รู้จักตายแต่นับวันจิตใจก็ยิ่งถูกความมืดมนฉุดดึงให้จมดิ่งลงไปเรื่อยๆนั่นคือโทษทัณฑ์ที่เทพงูได้รับพร้อมกับคำกล่าวว่า 

.

สักวัน ...เมื่อถึงเวลา จะมีผู้สามารถปลดผนึกที่คุมขังปรากฎตัวขึ้น

และจะเป็นผู้ที่ทำให้เทพหงเหลียนต้องเจ็บสาหัสทั้งกายและใจ...
.

-------------------------------------------------------------

END

 -------------------------------------------------------------

ภาคสอง

Y-novel

......................

The Tales of Twelve God : The Color of Night
ศึก 12 เทพอารักษ์ : สีสันแห่งราตรีกาล

เมื่อเทพเต่าดำซื่อหมิงต้องลงไปยังโลกมนุษย์เพื่อทำงานตามคำสั่งจอมเวทชาวมนุษย์ที่เรียกตัวไป คราวนั้นเขาได้ช่วยมารไว้ตนหนึ่งด้วยใจเมตตามารตนนั้นจึงติดตามมารับใช้ไม่ยอมห่างกาย ยามเทพเต่าดำจะกินจะดื่มอะไรฝ่ายนั้นก็มักจะชิมตรวจดูก่อนว่ามีอะไรแปลกปลอมหรือไม่ยามเทพเต่าดำนอนหลับ ฝ่ายนั้นก็จะนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆไม่ไปไหนเห็นแก่ความภักดีที่มีเทพเต่าดำซื่อหมิงจึงรับไว้เป็นศิษย์และตั้งชื่อให้ว่าลุ่ยเหอตามลักษณะดวงตาสีนิลล้ำลึกเป็นประกายเหมือนห้วงจักรวาลยากจะหยั่งถึงนั้น ก่อนจะพากลับมายังแดนเทพด้วย...
ทันทีที่ร่างลุ่ยเหอก้าวผ่านเข้ามายังมิติแห่งเทพ ท้องฟ้าก็ปรากฎลางบอกเหตุเทพมังกรทองกล่าวว่าได้มีเทพอารักษ์คนใหม่ถือกำเนิดขึ้นแล้วและแต่งตั้งให้ศิษย์เทพเต่าดำมีหน้าที่พิทักษ์ด่านใน แม้เทพอารักษ์ทั้ง 12 จะยังขาดไป ทว่าเมื่อมีมาเพิ่มเขตอาคมคุ้มครองก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นและผลักดันพวกมารที่ยังอยู่ในแดนเทพให้กลับไปสู่ที่ของตน จากนั้นมาความสงบสุขก็เข้ามาครอบครองพื้นที่
เทพลุ่ยเหอยังคงติดตามอยู่ข้างกายเทพเต่าดำซื่อหมิงด้วยความภักดีเสมอความที่เป็นคนมุ่งมั่นเคร่งครัด แม้ศิษย์คนนี้จะไม่ค่อยพูดแสดงอารมณ์ไม่ค่อยเก่ง แต่เทพซื่อหมิงก็ยังรู้สึกเอ็นดู จนกระทั่ง...
ต่อมาเทพเต่าดำได้ปะทะกับจ้าวมารและเจ็บหนักจนเกือบจะสิ้นชีวิต ตอนนั้นเอง... ที่ได้เห็นแววตื่นตระหนกในดวงตาคู่นั้นเป็นครั้งแรก

สีสันแห่งรัตติกาลที่สวยงาม หากจะเปรียบแล้วก็คงเหมือนกับดวงตาของเทพลุ่ยเหอ สงบ ...เยือกเย็น ...ไม่เคยหวั่นไหว ...หากยามนี้ห้วงราตรีนั้นกลับเปลี่ยนไปเพียงเพราะได้เห็นผู้เป็นดั่งแสงโคมสวรรค์สว่างนวลกลางฟ้ายามค่ำนั้นกำลังจะสิ้นลม

-------------------------------------------------------------