คำสัญญาที่เอื้อนเอ่ย คือ โซ่ตรวนแห่งพันธนาการที่ตราตรึงเราไว้ด้วยกัน
ชะตากรรมที่มิอาจล่วงรู้ คือ สิ่งที่ฟ้าลิขิตให้เรากระทำตาม โดยไม่มีทางหลีกหนี
หัวใจที่มีชีวิตอยู่ คือ วิญญาณ...สิ่งเดียวที่เป็นตัวตนแท้จริงแห่งเรา
มนตราอันศักดิ์สิทธิ์ คือ พลังมหาศาลที่กักกันตัวตนเราไว้ในห้วงแห่งวังวน
ณ ห้วงแห่งวังวนชีวิต...ซึ่งยากยิ่งที่จะทำในสิ่งที่ปรารถนา เมื่อหลายสิ่งในช่วงชีวิตหนึ่งถูกโซ่ตรวนแห่งพันธสัญญาผูกมัดดวงชะตาให้ดำเนินไปบนเส้นทางซึ่งถูกลิขิต...โดยไม่มีอำนาจแห่งมนตราใดจะลบล้างได้ ...ดังเช่นเธอและเขาที่ถูกกักขังอยู่ในห้วงแห่งวังวน...ณ ที่ซึ่งทุกสิ่งอย่างไม่อาจทำตามสิ่งที่หัวใจปรารถนาได้
เธอ...คือ แสงสว่าง ผู้มอบความหวังให้แก่จักรวาล
ส่วน...เขา...คือ ความมืดมิด ผู้นำพาหายนะมาให้
...แสงสว่างและความมืดคือเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งยิ่งใหญ่ที่สุดในจักรวาล เป็นสมดุลที่จำต้องอยู่เคียงกันเสมอมา หากแต่ว่าทั้งสองมิอาจหลอมรวมเป็นหนึ่ง จำต้องถูกแบ่งแยกให้ตรงข้ามกันเสมอไป
...เพราะว่า...
เมื่อมีความมืดก็จะไร้ซึ่งแสงสว่าง หากแต่เมื่อแสงสว่างนั้นมาเยือนความมืดมิดก็จักจากหายไป เฉกเช่นเวลากลางวันที่ส่องสว่างกับราตรีกาลอันมืดมิด เหมือนดวงอาทิตย์กับดวงจันทรา....ที่ทั้งสองอย่างล้วนแล้วแต่ไม่มีทางโคจรมาพบกันได้ เพราะถ้าหากทั้งสองสิ่งฝืนฝ่าต่อวงจรธรรมชาติแห่งความเป็นไปของจักรวาล โคจรมาบรรจบพบกันแล้วไซร้...จะทำให้เอกภพอันยิ่งใหญ่สุดจะหยั่งคิด...ถึงคราวดับสูญ.....
Guest
