เรริน เป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ถูกครอบครัวของมาเฟียเก็บมาเลี้ยง
และเธอก็ตายลงด้วยเหตุผลที่ว่าพี่ชายต่างสายเลือดของตัวเอง ไปฉุดว่าที่คู่หมั้นของชาวบ้านมาเป็นเมียจนทำให้เรรินพลอยซวยไปด้วย
ใช่ เธอถูกลูกน้องของมาเฟียอย่าง เวคินทร์ ที่กลับมาเอาคืนเรื่องคู่หมั้นของตัวเองฆ่าตายด้วยเหตุผลที่ว่าเธอเป็นน้องสาวของตัวร้าย
ซึ่งเรื่องมันก็ควรจะจบอย่างนิยายน้ำเน่า ถ้าไม่ใช่ว่าเธอดันลืมตาตื่นขึ้นมา แล้วพบว่าตัวเองได้ย้อนเวลากลับมาเมื่อหนึ่งปีก่อน ราวกับพระเจ้ากำลังถีบหัวส่ง!
เวคินทร์ อายุ 35 ปี
มาเฟียหนุ่มเจ้าของธุรกิจสีดำผู้ทรงอิทธิพล เขาเกลียดการถูกผูกมัด แต่ที่เกลียดยิ่งกว่าคือศัตรูอย่างมังกร และด้วยความเข้าใจผิดมันก็ได้ทำให้เขาไปเผลอฉุดหญิงสาวที่เดินควงอยู่กับฝ่ายตรงข้ามมาเป็นเมียตัวเอง โดยที่เขานั้นไม่รู้เลยว่าผู้หญิงแสนสวยที่ฉุดมาคือเรรินน้องสาวบุญธรรมของมังกร
“...ต่อให้เธอหนีลงไปในนรก พี่ก็จะลงไปลากตัวเธอให้กลับขึ้นมาเป็นเมียพี่อยู่ดี เพราะฉะนั้นอย่าทำเรื่องโง่ๆ อย่างการที่คิดจะหนีไปจากพี่เรริน เพราะเธอไม่อยากรู้หรอกว่าพี่สามารถเลวได้มากขนาดไหนเพียงแค่ให้ได้เธอมาครอบครอง”
เรริน อายุ 25 ปี
คุณหนูจากตระกูลมาเฟีย ผู้มีภูมิหลังเป็นเพียงเด็กสาวกำพร้าที่ถูกเก็บมาเลี้ยง
ชีวิตครั้งแรกเธอถูกฆ่าตายอย่างงงๆ เพราะเป็นน้องสาวของมังกร ทว่าชีวิตต่อมาเวคินทร์ก็ดันเข้าใจเธอผิดว่าเป็นผู้หญิงของพี่ชายต่างสายเลือด จนนำมาซึ่งความซวยที่เรรินเองก็ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอจะทำยังไงเพื่อให้ได้หลุดพ้นจากเงื้อมมือของคนโรคจิตอย่างเขา
“คนที่กินไม่เลือกสถานที่อย่างพี่นี่มันน่าหงุดหงิดซ่ะจริง”
𝑰𝒏𝒕𝒓𝒐...
-----------------------
“อยะ อย่ามาทำเรื่องน่าอายแบบนี้ในห้องทำงานของหนูนะ คิดว่าหนูเป็นตุ๊กตายางรึไงถึงได้ทำอะไรไม่เลือกที่แบบนี้”
“...ตื่นเต้นออกไม่ใช่รึไง ได้ลุ้นด้วยว่าแฟนเก่าของเธออย่างไอ้ราล์ฟมันจะเปิดประตูเข้ามาเห็นเราสองคนรึเปล่า หึ ถ้ามันเปิดเข้ามาตอนที่พี่กำลังกระแทกเธออยู่ มันคงจะสนุกน่าดู”
“อะ ไอ้คนโรคจิต!”
-----------------------
“อ๊าส์ พี่เว พะ พี่เวคินทร์ พี่เวคินทร์หยุดนะ หนูบอกให้หยุดไง นี่มันบนรถนะ พี่จะทำบ้าอะไรเนี้ย!”
“หึ ถามแปลกๆ ก็เอาเธอไง”
“พี่จะบ้าเหรอ! ไม่เอา ปล่อยหนู ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ ถ้าลูกน้องพี่ที่กำลังขับรถอยู่เขามองมาเห็นจะทำยังไง หนูไม่อยาก...”
“ถ้ามันกล้ามองร่างกายของเธอที่เป็นเมียพี่ พี่ก็แค่ควักลูกตามันออกมา เพราะฉะนั้นที่รัก ต่อให้เธอไม่ชอบเธอก็หนีพี่ไปไหนไม่ได้อยู่ดี ยอมทำตัวเป็นตุ๊กตายางนั่งถ่างขาให้พี่กระแทกซ่ะดีๆ เถอะเรริน ลืมไปแล้วเหรอว่าวันนี้เธอทำอะไรลงไป คิดว่าผัวอย่างพี่จะยอมปล่อยผ่านรึไงที่รัก...”
-----------------------
#นิยายเรื่องนี้มีคำพูดหยาบคาย บางฉากบางตอน
#อาจพบความรุนแรงและมีความดิบ ความห่ามของตัวเนื้อเรื่องค่อนข้างสูง ต้องขออภัยมาณ ที่นี้ด้วยนะคะ ใครไม่ชอบกดออกได้เลย
#ฝากติดตามและคอมเม้นกันเยอะๆ ด้วยเน้อ
#ภาพทุกภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับความเป็นจริงใดๆ ทั้งสิ้น
แต่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียน
Guest
