ปรารถนาของหญิงใบ้ในชาตินี้คือออกห่างจากท่าน

คำโปรย  

ในวันที่หนังสือหมั้นหมายมาถึงประตูเรือนเป็นวันเดียวกับที่นางรู้ว่าชายที่มองนางด้วยรอยยิ้มเห็นตนเป็นแค่น้องสาว นางใช้เวลาตระหนักถึงความใจดีของเขาจนตกผลึกได้ว่าเรื่องทั้งหมดเป็นแค่ความสงสารที่พี่ชายมอบให้กับหญิงใบ้ร่างกายอ่อนแอคนหนึ่งเท่านั้น  

นางใช้เวลาเยียวยาจิตใจตนเองนึกว่าตลอดหกเดือนจะละลายความรู้สึกของตัวเองได้ แต่เปล่าเลยในวันที่นางเห็นพวกเขาโอบกอดกันแล้วหันหลังจากไปทิ้งนางไว้กับโจรลักพาตัวทำให้จิตใจของนางแหลกละเอียดจนไม่อาจต่อกลับมาให้เป็นแบบเดิม 

มะเหมียวเมิน 

สปอยล์ 

หญิงสาวกระแทกจนลำตัวช้ำนางล้มลงบนรถม้าอย่างหมดเรี่ยวแรง ได้ยินเสียหัวใจของตัวเองกำลังเต้นช้าลงเรื่อย ๆ นางไม่อยากตาย 

นางอยากได้อ้อมกอดอบอุ่นนั่น นางอยากกอดเขาเหมือนกัน ทำไมเขาไม่ถามหาสักคำ หรือตลอดมาเขาเห็นนางเป็นแค่คนน่าสงสารจึงทำดีด้วยงั้นหรือ 

เช่นนั้นช่วยสงสารนางอีกสักครั้งได้หรือไม่ ได้โปรดพานางออกไปที่แล้วต่อจากนี้จะไม่ขอร้องอะไรอีกเลย นางจะไม่ไปเกะกะ จะไม่ปรากฏตัวให้สมเพช เพราะฉะนั้นได้โปรดสงสารนางอีกสักครั้งได้หรือไม่ 

คำเตือนเนื้อหา  

Ableism การดูถูกเหยียดหยามหรือมีอคติต่อผู้พิการ, Mutilation การทำให้พิการจนกระทบต่อการใช้ชีวิต, Imprison การกักขังหน่วงเหนี่ยว  

» สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ « 

พูดคุย  

หลังจากที่แต่งเรื่องปรารถนาของข้าคือบุตรชายที่ถูกทอดทิ้งจบไปไรต์ก็รู้สึกว่าเหนื่อย เหนื่อยแบบตะโกน แต่ละฉากที่เขียนมันเศร้ามากเรื่องต่อมาเลยคิดว่าของเปลี่ยนแนวจากดรามาเป็นโรแมนติก แต่! ทำไมดูทรงไม่ค่อยดี เอ? โครงเรื่องก็เหมือนจะดีนี่นา ทำไมมันเศร้าตั้งแต่ตอนแรกเลยนะ  

ฮื่อๆ ไรต์ยืนยันนั่งยันนอนยันคำเดิมนะว่านิยายเรื่องนี้อ่านง่ายย่อยง่ายปมไม่ซับซ้อน อ่านแบบสบาย ๆ เอาล่ะ! รถไฟกำลังจะออกแล้วขึ้นขบวนมาแล้วอย่าลืมหาที่เกาะกันด้วยนะทุกคน GoGoGo!! 

ฝากผลงานเรื่องเก่าหน่อยจ้า เซตปรารถนาไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน!  

https://www.tunwalai.com/story/775834