“ทำไมอ่ะ น้องก็น่ารักขนาดนั้น”
ตอนนี้เราเดินคุยกันกลับมายังบ้านพัก โดยที่คชายังคงกอดคอฉันเดินอยู่ ทั้งที่เด็กคนนั้นก็วิ่งหนีไปแล้ว กลัวเขาจะไม่เชื่อแล้วกลับมาสารภาพอีกครั้งหรือไง
“ไม่ชอบ”
“แล้วชอบใคร ฉันไม่เคยเห็นนายชอบใครสักคน ปฏิเสธสาวๆมาแล้วมากกว่าร้อยคนอีกด้วย”
คนหนึ่งตอบแบบสั้นๆ ส่วนอีกคนก็พูดยาวไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
“ก็มี”
“จริงดิ”
“อยากรู้เรื่องฉันขนาดนั้นเลย”
“เออน่า ไม่บอกใครหรอก”
“เธอสูงประมาณนี้”
คชายื่นมือมาที่คนตรงหน้าก่อนจะวางมือไปที่หัวของเธอเบาๆ
“งั้นเธอก็ตัวสูงประมาณฉันสินะ”
“ตัวเล็กๆผอมๆ ผิวขาวซีด”
“โห หุ่นดีซะด้วย ขาว สวย หมวยเลยป่ะ”
ต้าเหนิงแซวเพื่อนที่กำลังพูดถึงสเปกของตนด้วยสีหน้าแววตาที่เปลี่ยนไป จากหน้าเคร่งขรึมกลับกลายเป็นใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มจางๆ
“ก็…หมวยๆ นิดหน่อย”
“แล้วนิสัยเธอเป็นไง”
“…..”
“คำถามสุดท้ายจริงๆ”
“นิสัยหรอ…ไม่รู้สิออกจะโง่นิดหน่อยล่ะมั้ง”

คอมเม้น = กำลังใจ 💖
สถานะจบ 6 กรกฎาคม 2567
Guest
