- เป็นเพียงเรื่องสมมุติ ฉาก สถานที่ และบุคคลไม่มีอยู่จริง -
🌾🌾🌾
แรงบันดาลใจมาจาก การไถเฟซบุ๊กแล้วเจอปก ชื่อเรื่องก็ผุดขึ้นมาในหัวเลยค่ะ
แต่กว่าจะได้ฤกษ์ลงมือแต่ง ปกนี้ก็ดองอยู่ในเมล์มาเดือนกว่าแล้ว
เวลาผ่านไปไวมากจริงๆ ค่ะ กว่าเราจะขยับตัวทำอะไรสักอย่างได้
ใครมีความฝัน หรืออยากทำอะไรก็อย่ารีรอค่ะ รีบๆ เลย
🎋 หวังว่าทุกคนจะสนุกกับนิยายเรื่องนี้นะคะ 🎋
เน้นไม่เครียด สบายๆ เนื้อหาหนักแต่เราก็เขียนให้อ่านง่าย ไม่ตึงนะคะ เน้นผ่อนคลายค่ะ
แนะนำตัวละคร (หลัก)
โฬม ณ เคียงดิน อายุ 30 ปี
ใบหน้าตาคมเข้ม จริงจังกับงานในไร่ ใจดีกับเพื่อนๆ
แต่เรื่องธุรกิจไม่เคยอ่อนข้อให้ใคร
ทายาทลำดับสองไร่เคียงดิน
“ไอ้วินมันเอาที่ดินแปลงนี้ไปหลอกจำนองกับผมทั้งที่โฉนดอยู่กับธนาคาร เพราะเห็นว่ามันเป็นรุ่นน้องที่มหา’ ลัยก็เลยเชื่อใจ ไม่ได้ตรวจสอบให้ดีก่อน ถึงได้โดนมันหลอกเอาได้”
กวิตา ลดาวัลย์ อายุ 19 ปี
สาวน้อยจากไร่ลดาวัลย์ ผู้ต้องมารับเคราะห์ในเรื่องที่ไม่ได้ก่อ
น่ารัก ขาวใส สมวัย
มีความหัวแข็ง แต่อยู่บนเหตุผล ไม่งี่เง่า
“คุณ... มีแผลที่อื่นหรือเปล่า”
เธอจำได้ว่าเขาโดนเตะต่อยลำตัวไปหลายที มองส่วนที่โดนเสื้อผ้าบดบังของโฬมด้วยความสงสัยปนเป็นห่วง
ไร้ซึ่งเจตนาอื่นแอบแฝง
ทว่าเห็นใบหน้าซื่อๆ ถามโดยไม่ระวังตัวแบบนั้น
ชายหนุ่มอกสามศอกมีหรือจะไม่รู้สึกอยากแกล้ง
“อยากดูเหรอ” เขาถามเล่นๆ
“อือ” กวิตาดันพยักหน้า สายตาจริงจัง
“....”
โฬมนิ่ง ภายในอึดใจต่อมาก็ถอดเสื้อออก