โซ่รักคนเถื่อน

สำหรับ "กริช" แล้ว "พอใจ" คือ "เมีย" และจะเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่เธอ แม้จะรู้ว่าในใจของเธอมีคนอื่นก็ตาม ถึงความรู้สึกของเขาจะถูกเมียตีทะเบียน "มองข้าม" แต่เขาก็จะไม่มีวันปล่อยคนตัวเล็กไป แม้ว่าเธอจะ "ขอหย่า" ตนก็ตาม 

+++++ 

“คะ...คุณดีขึ้นแล้วเหรอ?” 

แม้จะเสียใจกับคำสรรพนามที่พอใจเรียกตัวเอง แต่ก็เข้าใจว่าเธอนั้นยังชิงชังตนเรื่องก่อนหน้านี้ 

“อือ...ขอบคุณนะที่ดูแลพี่” 

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ ถ้างั้นขอตัวก่อนนะคะ” แล้วเธอก็ลุกขึ้นลงจากเตียง แต่ก็ถูกคว้ากอดเอวเล็กจากด้านหลังรั้งไว้ 

“ไม่อยากได้ค่าตอบแทนเหรอ” 

“ปล่อยค่ะ!” เธอเบี่ยงหน้าหลบหน้าที่ซุกกับคอตัวเองแล้วแกะสองมือที่กอดรัดเอวเล็กคอดตัวเองแน่นออก 

“พี่ไม่อยากติดค้าง พอใจมาดูแลพี่เช็ดตัวให้พี่ พี่ก็ต้องตอบแทนว่าไหม” พอดีขึ้นหน่อยก็เริ่มหิวกระหายสาวเจ้า อยากกอด อยากจูบ อยากบดเอวคลึงสวาทเธอหนักหน่วงและสอดลึกในกายเธอจนเธอครางลั่นห้องนอน 

“ปล่อยค่ะ!” พอใจสั่งเสียงแข็ง 

“ทำไมพี่ต้องปล่อยด้วย พอใจเป็นเมียพี่ พี่จะกอดจะ ‘เอา’ กับพอใจตอนนี้ก็ได้” 

“สารเลว! พูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำว่า ‘เมีย’ ตัวเองข่มเหงพอใจขนาดนั้นแล้วยังกล้าพูดคำนี้อีกเหรอคะ รู้ทั้งรู้ว่าพอใจ ‘รัก’ ใคร ก็ยังทำแบบนี้กับพอใจ” เธอตอบสวนกลับพร้อมดิ้นออกจากวงแขนแข็งแรงที่กอดตนเองจากด้านหลังของตน 

“ตอนนี้พอใจไม่มีสิทธิ์ไปคิดถึงไอ้กรณ์ พอใจเป็นเมียพี่ ได้ยินไหมเมียพี่!” เขาตะโกนเต็มเสียงแล้วอุ้มยกเธอเหวี่ยงล้มลงบนเตียงแล้วเคลื่อนไหวคร่อมทับร่างน้อยอย่างรวดเร็ว แม้จะป่วยไม่สบาย แต่เขาก็ยังมีแรงที่จะปราบพยศเธอ