“ซาหวัดดีค่ะคุงหมอ”
เด็กหญิงตัวเล็กวัยสี่ขวบเศษเดินเข้ามาหาคนตัวสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดกาวน์สีขาวสง่างาม
“เข้ามาในคลินิกของฉันทำไม กลับร้านของเธอซะ” อนาวัติชี้กลับไปที่ร้านขนมที่อยู่ติดกัน
“หนูมีเรื่องอยากถาม”
“ให้แค่คำถามเดียว”
“เปงแฟนเก่าแม่ของหนูช่ายไหมคะ”
“อืมห์ ก็…ประมาณนั้น”
นายแพทย์หนุ่มรูปงามตอบแล้วถอนหายใจออกมากับความทรงจำที่จนในวันนี้ก็ยังทำให้รู้สึกเจ็บปวด แม่ของยัยหนูนี่ทิ้งเขาไปหาผู้ชายที่รวยกว่า แต่พอถูกทิ้งก็ซมซานกลับมาหาเขา แน่นอนว่าเขาไม่มีทางให้อภัย
“คุงหมอนี่เอง ทำแม่หนูท้องแล้วทิ้งไป”
“อ้าว ทำไมมาใส่ร้ายกันอย่างนี้ล่ะ มีหลักฐานเหรอ” สองแขนแข็งแรงยกขึ้นมากอดอกหมับพร้อมกับจ้องคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ
“หนูนี่ไง หลักฐาน” นิ้วเล็กๆจิ้มเข้าที่หน้าอกของตัวเอง จากนั้นน้ำเสียงน่ารักก็เอ่ยออกมาพร้อมกับยื่นมือออกมาให้จับ
“ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ หนูชื่อ เด็กหญิง เภราลี มธุราสวัสดิ์ ลูกสาวของคุณ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”