"รถ บ้าน เงินสดในธนาคาร คุณยังคงจำเรื่องนี้ได้ไหมคะ" ครั้งหนึ่งเขาเคยเสนอมันให้กับเธอ แต่ว่าครั้งนั้นเธอปฏิเสธไป
"จำได้สิ"
"ตอนนี้ฉันตกลงแล้วค่ะ"
"คุณยอมรับข้อเสนอของผม?"
"ใช่ค่ะ"
"รู้ใช่ไหมว่าทำไมผมถึงเสนอไปแบบนั้น"
"รู้ค่ะ"
"แล้วคุณพร้อม?"
"ค่ะ"
"แต่การที่จะมาเป็นผู้หญิงของผม คุณต้องไม่มีใคร" ชายหนุ่มยังคงเอ่ยเสียงเรียบ
"ฉันไม่มีใคร"
อีกฝ่ายเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินเธอบอกว่าไม่มีใคร แต่เขาก็รีบจัดการความรู้สึกนั้นออกไปก่อน
"แต่เท่าที่เห็น.."
"ฉันมีแค่เพื่อนต่างเพศ" ข้าวทิพย์คิดว่าเขาคงหมายถึงฟีฟ่าเพราะวันงานศพทั้งสองได้ดวลกันมาแล้ว
"ตกลง"
"ก่อนอื่นฉันต้องการเงินสดก่อน"
"เงินจะถูกโอนเข้าธนาคารเท่าที่คุณต้องการ"
ถ้าอยู่คนเดียวตอนนี้เธอคงร้องไห้ ไม่มีอะไรสำคัญเท่าผู้มีพระคุณอีกแล้ว ใครจะมองเธอว่าเป็นผู้หญิงยังไงก็ช่าง ขอให้ร่างกายของเธอต่อชีวิตป้าให้อยู่กับเธอไปนานๆ มันก็พอแล้วสำหรับชีวิตนี้
"ส่วนเรื่องรถ เรื่องบ้าน อีกสามวันคงจัดการเสร็จ"
"เรื่องนั้นฉันไม่รีบค่ะ" เพราะคิดว่าป้าคงอยู่โรงพยาบาลอีกนาน แต่ถ้าป้าออกมาเธอก็อยากให้มีที่พักที่ดีสำหรับการพักฟื้น
"และอีกอย่าง น้ำเสียงที่พูดกับผมช่วยปรับด้วย"