“โอ๊ย” ร่างสาวถูกเหวี่ยงไปบนเตียง จังหวะนั้นศีรษะเธอกระทบกับขอบเตียงพอดี
“ฉันดีกับเธอทุกอย่าง ถนอมเธออย่างกับไข่ในหิน แต่สิ่งที่ฉันได้รับมันคือความว่างเปล่า เธอคงไม่ชอบใช่ไหม อยากเห็นอีกภาคของฉัน ถ้างั้นต่อไปนี้ฉันจะทำในเรื่องที่ตรงกันข้าม ให้เธอได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดซะบ้าง” อันโตรเนียลเล่พูดไปถอดเสื้อผ้าไป นาราลักษณ์ใจหวาดหวั่น เกรงกลัวขึ้นมาทันที “แล้วถ้าเธอคิดต่อต้านฉันล่ะก็ ฉันจะไปเอาน้องสาวเธออีกคน”
เขาใช้เข่าก้าวขึ้นเตียงในสภาพไร้เครื่องนุ่งห่ม นัยน์ตาอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นดุกร้าวกระด้าง
“อย่านะ อย่าทำอะไรน้องฉัน ฉันยอมคุณทุกอย่าง” นาราลักษณ์ไม่มีทางเลือกให้เดิน นอกจากคำว่ายอม
“เธอคงรักมันมากสินะ ถึงได้ยอมเจ็บขนาดนี้” ถามไปเจ็บหัวใจไป
“ใช่ ฉันรักพี่พล รักมากด้วย ประโยคนี้ใช่ไหมที่คุณอยากได้ยิน” เธอตอบทั้งน้ำตา คนได้รับคำตอบน้ำตาตกในเช่นกัน
“ความรักที่ฉันมีต่อเธอคงไม่มีค่าพอ งั้นฉันขอคืนก็แล้วกัน เพราะมันคงไม่มีประโยชน์ที่ฉันจะมอบความรักให้กับคนไม่เห็นคุณค่า” ไม่มีความเจ็บปวดใดเท่าครั้งนี้อีกแล้ว เจ็บลึกถึงแก่นใจ “ต่อไปนี้ เธอจะได้เห็นตัวตนใหม่ของฉัน ปีศาจที่ว่าร้าย ยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของฉันเลยรู้ไหม...แควก แควก”