มธุรสร้อยรัก

สิ่งที่นางเกลียดมากที่สุดในชีวิตก็คือบุรุษ  

สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้ชายพวกนี้ทำให้นางเกือบตายและสิ้นหวัง  

เรื่องตลกร้ายกว่านั้นคือคนที่ช่วยชีวิตของนางดันเป็นบุรุษอีก  

นี่มันเวรกรรมอันใดกัน!  

ไฉนยิ่งเกลียดถึงยิ่งเจอ 

มิหนำซ้ำยังเจอเป็นโขยงประหนึ่งฝูงลิงในป่าใหญ่ 

ชาติก่อนนางเคยฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ผู้ชายหรืออย่างไร 

ชาตินี้ถึงได้หนีไม่พ้นเสียที 

คนพวกนี้คงเป็นโจรป่ากลุ่มเดียวกันกับพวกก่อนหน้านี้ ที่ตามมาสมทบกันทีหลังกระมัง เฮอะ! มุ่งหมายเอาแต่จะเกลี้ยกล่อมให้ข้าเปลี่ยนใจยอมกลับไปค่ายโจรให้ได้ ถึงกับต้องใช้แผนชายงามเชียวหรือนี่  ช่างสรรหาวิธีการ 

ถานเถียนจือเอ่ยเสียงเบามากกับกู้ชางหยวน คล้ายกำลังกระซิบ “โจรชั่ว ที่ช่วยข้าขึ้นมาเพราะต้องการให้ข้าซาบซึ้งบุญคุณแล้วพลีกายตอบแทนรึไรไม่มีทาง โจรเยี่ยงเจ้าสมองมีแต่เรื่องลามกหรือไร” นางคลี่ยิ้มบางอย่างอ่อนแรง ส่งเสียงหัวเราะเยาะเบาๆ “ยังอุตส่าห์ดันทุรังดึงข้าขึ้นมาช่างมีความพยายามเสียจริง ข้ายอมตายยังดีซะกว่า ไม่ยอมทำตามโจรถ่อยโรคจิตอย่างที่พวกเจ้าต้องการหรอก” 

ถ้อยคำของนาง มีเพียงกู้ชางหยวนได้ยิน คำพูดจากปากของถานเถียนจือแม้จะเข้าใจผิดคิดว่าเขาคือโจรป่าพวกนั้น ไม่ควรที่เขาจะถือสาหาความกับคนที่ไม่รู้เช่นนาง ดังคำที่ว่า คนไม่รู้ย่อมไม่ผิด แต่เมื่อได้ยินคำจากปากของนาง ก็อดไม่ได้ที่จะมีโทสะ  

“แม่นางถาน ข้าพยายามขนาดนี้เพื่อช่วยชีวิตเจ้า ไหนเลยยอมปล่อยให้เจ้าตาย ไม่ง่ายดายถึงเพียงนั้นหรอก” เขายิ้มยียวนยักคิ้วสูงยั่วเย้า