กลับมาครานี้ต้องหลีกเลี่ยงชะตาอนุให้จงได้
แม้ปรุงยาได้ แล้วอย่างไร เข้าป่าล่าสัตว์ นำไปขายได้แล้วอย่างไร ในเมื่อทุกสิ่งอย่างล้วนถูกผูกขาดด้วยอำนาจของเจ้าเมืองหว่านเย่ว ไห่อันหยาง หรือฉินอ๋อง ผู้คนอยู่ได้ด้วยความทุกข์ยากไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้แม้แต่น้อย เหล่าหญิงงามเรือนใดหากเจ้าเมืองถูกใจย่อมถูกฉุดคร่าบังคับให้ไปเป็นอนุ โดยไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ หลี่เฟยหลิน ก็เช่นเดียวกัน
นางเป็นเพียงลูกสาวชาวบ้านที่บังเอิญมีความงามที่ต้องใจท่านเจ้าเมืองวิปริตผู้นั้น ทำให้นางโดนลักพาไปจากอ้อมกอดของผู้เป็นมารดามาอย่างเลือดเย็น และยังไม่พอ พวกมันล้วนสังหารทุกคนในครอบครัวของนางจนหมดสิ้น ไม่เว้นแม้แต่น้องน้อยของนางที่เพิ่งมีอายุได้เพียงหนึ่งปี การกระทำดังกล่าวทำให้นางกักเก็บความแค้นไว้ในตัวเพื่อรอวันที่จะแก้แค้น จนมาวันหนึ่งเหมือนสวรรค์ล้วนเข้าข้างนาง
เมื่อฉินอ๋องจอมเสเพลถูกตัดสินโทษประหารเพราะถูกจับได้ว่าใช้โอสถต้องห้ามในการควบคุมชาวเมืองให้อยู่ใต้อำนาจ นั่นยังไม่เท่ากับการสั่งให้เข่นฆ่ากันเองซ้ำรอยเดิมจนจักรพรรดิไห่ หยางหลงผู้เป็นพี่ไม่สามารถหลับตาข้างหนึ่งได้
นางสาแก่ใจยิ่งนักแม้ไม่อาจสังหารมันผู้นั้นด้วยมือของตนเองแต่การดูบุรุษผู้นั้นถูกบั่นคอต่อหน้าชาวเมืองทั้งหมด สายตาอาฆาตแค้นนางยังจำมันได้ขึ้นใจ แต่แล้วอย่างไรท่านมันสมควรตายแล้ว
จงชดใช้ให้แก่บุตรของข้าที่ท่านพรากจากข้าไปเสียเถิด
‘ท่านแม่รอข้าก่อนนะเจ้าคะ ข้าจะไปหาพวกท่าน’
ปิ่นปักผมลายวิหคเพลิงที่ได้มาจากการช่วยชีวิตบุรุษแปลกหน้าถูกนำมาเป็นอาวุธสังหารตนเอง และมันควรจะจบลงแค่ตรงนั้นแล้วเหตุใดนางถึงได้ฟื้นขึ้นมาในร่างเด็กน้อยเช่นนี้กันเล่า
ยินดีต้อนรับสู่โลกแห่งพลังปราณ
พลังปราณ ไม่ได้มีกันทุกคน ผู้ที่มีพลังปราณจะต้องมีสัญลักษณ์ปรากฏขึ้นตามร่างกายจุดใดก็ได้
สายของพลังปราณ กำหนดแนวทางในการใช้ชีวิต แบ่งออกเป็น ๓ สาย ได้แก่
๑ สายต่อสู้ สายพลังปราณสีแดง สัญลักษณ์ประจำตัวเป็นเปลวเพลิง เน้นหลอมอาวุธ ใช้พละกำลัง ส่วนใหญ่เป็นขุนนาง
๒ สายรักษา สายพลังปราณสีเขียว สัญลักษณ์ประจำตัวเป็นดอกบัว เน้นหลอมโอสถ ได้ทั้งรักษาและพิษ ส่วนใหญ่เป็นหมอโอสถ
๓ สายมืด สายพลังปราณสีดำ สัญลักษณ์ประจำตัวเป็นจันทร์เสี้ยว เน้นควบคุมสัตว์อสูร ส่วนใหญ่เป็นนักล่าสัตว์อสูร
๔ ไร้พลังปราณ ไม่มีสัญลักษณ์ใดบนร่างกาย ส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านธรรมดา หรือทาส
ผู้ฝึกปราณ แบ่งได้ ๕ ขั้น แยกได้จากกำไลหยกที่สวมใส่
เขตแดนการปกครอง
แคว้นต้าไห่
ปกครองโดย จักรพรรดิไห่หยางหลง มีพลังปราณขั้นจักรพรรดิ ระดับสี่เพียงคนเดียว ทำให้มีอำนาจสั่งการทุกสิ่งอย่างในแคว้นแห่งนี้ โดยข้อกำหนดทุกอย่างที่ร่างออกมาจากจักรพรรดิล้วนเป็นสิทธิ์ขาดไม่สามารถขัดขืนได้ หากฝ่าฝืนโทษเดียวที่มีคือประหารเท่านั้น ไม่มีข้อยกเว้น
แคว้นตงซาน
เป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยผู้ฝึกพลัง ตั้งแต่ขั้นก่อกำเนิด หรือผู้ที่ไม่มีพลังปราณก็สามารถอาศัยอยู่ได้เช่นกัน เนื่องจากเป็นดินแดนที่ไร้ผู้ปกครอง ไร้กฎเกณฑ์ทุกอย่างล้วนเป็นอิสระ และเป็นที่ก่อตั้งของสำนักศึกษาสำหรับผู้ที่มีพลังปราณ
สำนักศึกษาจันทราเสี้ยว เป็นสำนักฝึกนักปรุงยา หรือหมอรักษา
สำนักศึกษาดาราอัคคี เป็นสำนักฝึกการต่อสู้
สำนักศึกษากิเลนหยาดโลหิต สำนักฝึกควบคุมสัตว์อสูร
แคว้นซานไห่
ดินแดนของสัตว์อสูร ไร้ผู้ปกครองเช่นเดียวกัน ด้วยดินแดนแห่งนี้มีแต่สัตว์อสูรมากมายทำให้ไม่สามารถอาศัยอยู่ได้ จึงเป็นเพียงแหล่งทำเงินของนักล่าอสูรอสูรหรือหมอโอสถที่ต้องการหาสมุนไพรพลังปราณเท่านั้น
แก่นวิญญาณ สัตว์อสูร
ระดับหนึ่ง ไม่มีแก่นวิญญาณ ระดับสอง แก่นวิญญาณ สีขาว
ระดับสาม แก่นวิญญาณ สีเขียว ระดับสี่ แก่นวิญญาณ สีคราม
ระดับห้า แก่นวิญญาณ สีน้ำเงิน ระดับหก แก่นวิญญาณ สีเหลือง
ระดับเจ็ด แก่นวิญญาณ สีแดง ระดับแปด แก่นวิญญาณ สีม่วง
ระดับเก้า แก่นวิญญาณ สีทอง ระดับสิบ แก่นวิญญาณ สีดำ
โอสถพลังปราณ ความบริสุทธ์ หลอมได้ตามขั้นพลังปราณ
ขั้นก่อกำเนิด ความบริสุทธิ์ หนึ่งถึงสามส่วน ได้โอสถเหลว ใช้รักษาได้แค่คนไร้พลังปราณ
ขั้นปฐพี ความบริสุทธิ์ สี่ถึงหกส่วน ได้โอสถก้อนสีขาว เขียว คราม ตามลำดับ
ขั้นจักรพรรดิ ความบริสุทธิ์ เจ็ดถึงเก้าส่วน ได้โอสถก้อนสีแดง ม่วง ทองตามลำดับ
ขั้นนภา ความบริสุทธิ์ สิบส่วน ได้โอสถก้อนสีดำ
ฝากนิยายแนวจีนโบราณแฟนตาซี ด้วยค่ะ เป็นครั้งแรกที่ลองแต่งดูเพราะก่อนหน้าแต่งโรมานซ์ ภาษายังไม่สละสวยเท่าไหร่ แต่ถ้าหากไม่ชอบใจรบกวนกดปิดนะคะ
เชิญชวนให้ถอดสมองก่อนอ่านนะคะ เพราะมันแฟนตาซี!!!!!! (แบบตะโกน)
แจ้งก่อนอ่าน สำคัญมากค่ะ
เรื่องนี้จะทำการเปิดอ่านฟรี 24 ชั่วโมง แล้วจะทำการติดเหรียญตอนละ 300 coin หาค่าอาหารแมวลูกรักของหลันฮวาเอง หากคิดว่ามันแพงเกินไปรบกวนรออ่านฟรีจากกุญแจนะคะ