รักกันดีมือที่สามไม่ต้อง!
เอสรู้สึกหมดไฟกับนิยายแนววัยรุ่นมากจริง ๆ ไว้จะลองเรื่องนี้ดูอีกสักรอบ ถ้าไม่ไหวบอกตัวเองให้พอ 5555
จริง ๆ เริ่มหมดกับทุกเรื่องนั่นแหละ ไม่งั้นจะดองไว้ทำไม?
——————
เริ่มใหม่ครั้งที่ร้อย บอกตัวเองแบบนี้เสมอ…
“แรมโบ้” คำจำกัดความของผู้ชายเจ้าชู้ ที่ฉันทั้งรักทั้งเกลียดขี้หน้าไปพร้อม ๆ กัน วัน ๆ มีแต่เรื่องให้ปวดหัว โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง ให้ตายเถอะ!
“ไอ้โบ้!”
“ที่รักช่วยเติมคำว่าแรมเข้าไปด้วยหน่อย รู้สึกเหมือนเธอกำลังเรียกหมาไม่ใช่ผัว”
“ก็นายมันหมาจริง ๆ นี่”
“อ้าวเธอ? ทำไมปากมึงถึงร้ายยิ่งนัก”
“เดี๋ยวจะโดน วันนี้คนที่เท่าไหร่แล้ว”
“เธอมีผัวหล่อต้องทำใจ”
ให้ตายเถอะ! ฉันรู้สึกปวดหัวกับหมอนี่มากจริง ๆ นอกจากจะทำตัวกะล่อนไปเรื่อยยังหว่านเสน่ห์ไม่รู้ตัวอีกต่างหาก จะโทษแรมโบ้คนเดียวก็ไม่ได้หรอก ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเขามีฉันเป็นแฟนอยู่แล้วทั้งคน แต่ไม่รู้ทำไมถึงยังหน้าหนาคิดที่จะแย่ง หรือของหมอนี่มันเลี่ยมทอง ก็ไม่นะ… ปกติเหมือนคนอื่นนั่นแหละ
“เธอมองเป้ากางเกงเค้าทำไม หรืออยากได้ แต่ไม่ดีมั้ง ลูกค้าเต็มร้านเลย” หมอนี่ก็ติดเล่นไปเรื่อยจนฉันรู้สึกปวดหัว ในบางครั้งก็ชอบทำให้อยากเลิก แต่พอเลิกกันได้ไม่ถึงชั่วโมงก็กลับมาคืนดีกัน แล้วแบบนี้จะเลิกให้เพื่อนด่าไปทำไม?
“เบื่อ!”
“ให้เบื่อจนร้านปิดนะ” ยังจะมายิ้มทะเล้นใส่อีก แล้วทำไมฉันต้องยิ้มตามด้วยเนี่ย “ยิ้มแล้วเหรอ เค้าไปดูลูกค้าก่อนนะ”
มันก็เป็นซะแบบนี้ แล้วจะให้ไปโกรธลงได้ยังไงกัน?
มาเริ่มโบ้ไปด้วยกัน เอ๊ย! เริ่มความฮาดีกว่า…
##ตอนนี้ยังอ่านฟรีนะคะ##
Guest
