ปิ่นมนัส พนักงานทำความสะอาดโรงแรม ในประเทศตะวันออกกลาง มีเหตุจำเป็นทำให้ต้องกลับมาอยู่บ้าน (กลับมาใช้หนี้ค่ะ)
อินทัช นายหัวฟาร์มมุก 42 (อายุไม่ใช่ไซส์เนอะ) ยังแจ๋วทั้งปากและลีลา
เขาว่าฝนมันทำให้คนเหงา
(ไม่เหงาเลยสักนิด)
หรือเพราะฟ้าที่มองช่างว่างเปล่า
(ว่างอะไรเมฆดำขนาดนี้)
ความอ้างว้างมันเกิดจากลมหนาว
(หนาวเพราะแอร์รถทัวร์ รับประกันความสดใหม่)
หรือดาวที่มองดูอ่อนแรง
(ดาวไม่อ่อนแรง อีปิ่นนี้แหละอ่อนแรง)
ปิ่นมนัส เป็นพนักงานทำความสะอาดโรงแรม ในประเทศตะวันออกกลาง หมดสัญญาจ้างเธอก็ไม่มีงานทำ เลยทำให้ต้องกลับมาอยู่บ้านพร้อมกับความขุ่นมัวภายในใจ เมื่อรับรู้ปัญหาที่รออยู่ เสียงเพลงที่เปิดขับขานให้เข้ากับบรรยากาศท่ามกลางสายฝนพรำ เธอขมวดคิ้วมุนด้วยความไม่ชอบใจเท่าไหร่ หรือเพราะไม่ได้ฟังเพลงไทยนาน อย่างอีปิ่นนี่ต้องฟังรีฮันน่า เทเลอร์สวิฟท์ เท่านั้น (อยากได้ผัวฝรั่ง ผัวแขกแค่นั้นเอง เหตุผลส่วนตัวล้วนๆ ฮุๆ) แต่เพราะชีวิตมันไม่มีทางเลือกให้เดินมากนักเธอเลยจำเป็นต้องบากหน้านั่งรถตูดเปียกกลับบ้านเกิดที่จังหวัดระนองที่ได้ชื่อว่าฝนแปดแดดสี่ ตั้งแต่เธอมาถึงฝนยังไม่หยุดตกเลยสักนิด!!
จากนักเขียนบ้าบอ........
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการสนองความต้องการของนักเขียน เหตุการณ์ต่าง ๆ ในเนื้อหาถูกสมมุติฐานขึ้นตามเรื่องราวที่ประพันธ์ สถานที่หน่วยงานที่เกี่ยวข้องอยู่จริง ทางผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาหวังทำลายให้เสื่อมเสีย แต่สร้างขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น นิยายเรื่องนี้เน้นไปทางรักโรแมนติกหวาน ๆ ขายขำ แตกต่างจากอีกเรื่อง ให้ความรู้นิดหน่อย ตามสไตล์นักเขียนแบบเดิม ดูธรรมดาเรียบง่ายจับต้องได้ หวังว่าจะชอบกันนะคะ หากผิดพลาดประการใด ขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
Guest
