ทาสสวาทขุนนางเถื่อน

ม่อเยวียน ต้องการแก้แค้น(อดีต)ว่าที่เจ้าสาวผู้ที่ทำให้ตนกลายเป็นหม้ายขันหมาก เขาจึงสั่งให้ลูกน้องไปจับตัวนางมาเป็นทาสรับใช้บนเกาะกลางทะเลอันไกลโพ้นและวางแผนเอาไว้ว่าจะเล่นงานหญิงสาวสารพัด 

แต่... เหตุใด อวี้หลัน ผู้นี้ถึงได้น่ารักนักเล่า! 

____________________ 

"เข้ามาถูหลังให้ข้าได้แล้ว" ม่อเยวียนเรียกหาหญิงสาว 

อวี้หลันหลับตาลงเป็นเส้นเล็กๆ เพื่อให้ตัวเองพอมองเห็นได้เพียงเลือนลาง ก่อนจะเดินอ้อมที่ฉากกั้น กิริยาเงอะงะเหมือนคนตาบอดคลำทางของนางชวนให้ชายหนุ่มนึกขบขัน 

"ดูเอาเถิด... เจ้ากลัวจะต้านทานเสน่ห์ของข้าไม่ไหว ถึงขนาดต้องหลับหูหลับตา" เขาเอ่ยออกมาอย่างเหลือทน 

หญิงสาวรีบลืมตาขึ้นทันที 

"ข้าทำเช่นนี้ก็เพื่อความสบายใจของท่านต่างหากเล่า" 

"ถาดเครื่องหอมวางอยู่ตรงนั้น" เขาชี้ไปทางปลายเท้า 

"ห๊า!" อวี้หลันอุทานออกมาเสียงดังด้วยความลืมตัว แบบนี้... ตอนที่เดินกลับมานางก็ต้องเห็นอะไรต่อมิอะไรของเขาน่ะสิ! 

"เจ้ามองหาสิ่งใดอีก ถาดเครื่องหอมวางอยู่บนโต๊ะ มองไม่เห็นรึ"