ด้วยความรำลึกถึง ไข่ตุ๋น

ณ. วันนี้ที่หนูไม่อยู่แล้วนี้ พ่อจะเล่าเรื่องของหนู ไข่ตุ๋นของพ่อ พ่อจะเล่าเรื่องของหนู ใส่ขวดแห่งธัญวลัยใบเล็ก แล้วพ่อจะปล่อยให้มันใหลลอยไปในมหาสมุทรแห่งดิจิตอล เผื่อใครสักคนที่ได้อ่านมันจะได้รับรู้เรื่องของหนู หรือใครที่สูญเสียสมาชิกอันเป็นที่รักของพวกเขาไป และได้มาเจอขวดใบนี้ในห้วงมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ จะได้ใช้เรื่องของหนูปลอบประโลมใจในความคำนึงถึงของเขาเหล่านั้นได้บ้าง พ่อหวังอย่างนั้น แต่แม้ว่าจะไม่มีใครได้รับรู้เรื่องของหนูเลยด้วยว่าในมหาสมุรแห่งดิจิตอลที่เวิ้งว้างกว้างไกลนั้นมีสิ่งที่ดึงดูดสายตาของพวกเขามากมายเหลือเกิน เรื่อราวเหลือคณานัปนั้นมากเกินกว่าที่ขวดใบเล็กที่บรรจุเรื่องราวเล็ก ๆ ของหนูนี้จะมีโอกาสล่องลอยไปสดุดสายตาของพวกเขาจนเก็บมันขึ้นมาอ่าน 

แม้เป็นอย่างนั้นพ่อก็จะยังเล่าเรื่องของหนู เพื่อความระลึกถึงของพ่อของพ่อเอง เรื่องของหนูนี้จะล่องลอยไปในนทีแห่งดิจิตอล จวบจนวันหนึ่งวันใด ที่พ่อเหงา พ่อเหนื่อยล้า พ่อท้อแท้ หรือสิ้นหวัง พ่อจะกลับค้นหาเรื่องของหนูเพื่อปลอบประโลมใจ เหมือนที่พ่อได้รับเสมอ ตอนที่กลับเข้าบ้านแล้วเจอหนู เรืองของหนูอาจจะไม่เป็นที่ประโลมใจใคร ๆ แต่มันใช้ได้กับพ่อเสมอ จนพ่อไม่อยากจะลืมมัน 

วันแรกที่ลูกเข้าบ้าน สีของหนูคล้ายสีของไข่ตุ๋นที่เติมซอสน้อยไป ตัวผอม ขนหยาบสีเหลืองซีด ๆ ไม่ยอมกินอาหารเม็ด แต่ทุกคนในบ้านก็ยินดีต้อนรับหนู นับแต่วันแรก จนวันสุดท้ายที่หนูจากไป หนูไม่เเคยทำให้คนในบ้านรู้สึกรักหนูน้อยลงเลยสักวันเดียว แม้แต่คุณพ่อที่ไม่เคยคิดจะให้มีสัตว์เลี้ยงอะไรในบ้านเลย ก็ยอมที่จะให้มีหนูเพิ่มเข้ามาเป็นสมาชิกของบ้าน 

จากนี้พ่อจะเล่าเล่าเรื่องของหนูให้ฟัง นับตัง้งแต่วันแรก จนถึงวันสุดท้ายของหนู ไข่ตุ๋นของพ่อ