…บัวบูชาคือดอกไม้ใกล้มือที่เขาอยากจะเด็ดมาดอมดม แต่เจ้าของดอกไม้อย่างมารดาของเขาก็หวงนัก
“เป็นของพี่นะบัว”
“แต่…”
“แต่อะไร”
“คุณป้า…”
พิรัชรีบยกนิ้วชี้แตะริมฝีปากเล็ก เพราะหน้าคุณนายแพรวพรรณลอยเข้ามาในหัว เขาสะบัดหน้าแรง ๆ ไล่ภาพนั้นออกไปก่อนที่จิตสำนึกฝั่งดีที่มีเพียงน้อยนิดจะแล่นเข้ามาในหัว
…น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ จิตสำนึกดีที่มีเพียงน้อยนิดในจิตใจ ย่อมแพ้ความหื่นกระหายที่มีอยู่เปี่ยมล้นเช่นกัน
เขาไม่รอคำตอบ ช่างมันเถอะ จะมามีคุณธรรมนำใจอะไรตอนนี้ ในเมื่อที่ผ่านมาใช่ว่าจะมี มันไม่ได้แปลว่าเขาจะเปลี่ยนไม่ได้ แต่ไม่ได้อยากเป็นคนดีตอนนี้ไง ค่อยเป็นพรุ่งนี้ก็ยังไม่สาย เพราะยังไงเขาก็จะเอาบัวบูชา จะเอาตอนนี้ เดี๋ยวนี้ วินาทีนี้!
…ถ้ามัวแต่ชักช้า เดี๋ยวหน้าคุณนายแพรวพรรณลอยเข้ามาในหัวอีกรอบ พิรัชน้อยหดเข้าฝักกันพอดี
*******************
สวัสดีค่านักอ่านทุกท่าน
ไรต์นำเรื่องของ เรย์ พิรัช จากเรื่องเมื่อแสงตะวันรอน มาฝากค่ะ
หลังจากไปป่วนเรื่องนั้นมา คูมเรย์ผู้รักในการเลี้ยงเด็กก็มีเรื่องของตัวเองแล้วว
เนื้อหาอ่านแยกได้ เนื้อหาไม่ได้ต่อจากเรื่องเมื่อแสงตะวันรอน แต่ถ้าอ่านสองเรื่องก็จะได้อรรถรสมากขึ้น
เรื่องนี้ลงให้อ่านฟรีจนจบ!!!
กดเข้าชั้นเพื่อที่จะได้ไม่พลาดการแจ้งเตือน กดหัวใจดวงโต ๆ เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ
เรื่องในเซตนี้มีอีก 3 เรื่องค่ะ
2 เรื่องแรกมีให้อ่านในธัญวลัยแล้วนะคะ
ส่วนเรื่องสุดท้ายเป็นเรื่องของคุณชาร์ล
น่าจะได้อ่านกันต้นปีหน้าค่ะ
ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^
Guest
