เพลิงพายุสีน้ำผึ้ง (รักที่เร่าร้อน อิโรติก)

“ปล่อยได้แล้วค่ะ...เอิงจะไปเอาผ้ามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้พี่ลม”

คำว่าเช็ดเนื้อเช็ดตัวทำให้ร่างสูงถึงกับลุกขึ้นนั่งบนเตียงกว้างก่อนจะทำตาพราวระยิบ มือหนาจับชายเสื้อยืดของตัวเองปลดออกอย่างรวดเร็ว แถมด้วยกางเกงยีนส์ตัวสวย ไม่เดือดร้อนกับเสียงร้องกรี๊ดของหญิงสาว

“อ๊าย...พี่ลมจะถอดทำไม คิดไม่ดีกับเอิงหรือ...”

“เปล่า...ก็เอิงบอกว่าจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้พี่ไง...พี่ก็อำนวยความสะดวกให้ไงครับ”

น้ำเสียงกลั้วหัวเราะของพัดเวทย์ทำให้พริมจุฑาค่อย ๆ ดึงมือของตัวเองที่ปิดตาไว้แน่นออกอย่างช้า ๆ ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มอย่างจับผิด แต่ก็ไม่เห็นแววตาหลุกหลิกของชายหนุ่มเลยแม้แต่นิดเดียว

“ไม่ต้องเลย...เอิงเช็ดแค่หน้ากับแขนแค่นั้นเอง...แล้วนี่หายแล้วใช่ไหมคะถึงได้ตาใสแบบนี้”

“โอ๊ย!...พูดถึงก็เวียนหัวเลย”

‘มารยาจริง ๆ’ คำพูดนี้ดังอยู่เพียงในใจของพริมจุฑา ร่างบางถึงกับส่ายหน้าอ่อนใจกับอาการมารยาของอีกฝ่าย ใครบอกว่าผู้ชายมารยาไม่เป็นมาดูคนที่ชื่อพัดเวทย์นี่ได้เลย 

“เอิงรู้สึกใช่ไหมว่าพี่อยากรักเอิง”

คำพูดของชายหนุ่มดังออกมาในขณะที่เขากดหน้าขาของตัวเองกับหน้าท้องของหญิงสาวที่เขาทาบทับเอาไว้ จนคนโดนกระทำถึงกับหน้าแดงก่ำพร้อมกับร้อนซู่ไปทั้งตัวเมื่อเลือดร้อน ๆ ของเธอวิ่งพล่านไปทั่วร่างเพราะสัมผัสอันร้อนรุ่มของเขา

“บ้า...ปล่อยได้แล้ว”

เสียงต่อว่านั้นดังออกมาเบาหวิวก่อนที่มือบางจะผลักอกกว้างออกอย่างขัดเขิน แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มเขยิบออกไปแม้แต่มิลเดียว

“เรื่องอะไร...ถ้าปล่อยตอนนี้พี่ก็คงขาดใจ”

คราวนี้หญิงสาวไม่อาจทนสบตาหวานเยิ้มของเขาได้อีกแม้แต่วินาทีเดียว ดวงตากลมโตหลุบต่ำลงไปมองอกกว้างที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อแน่น ๆ ของเขาจนสมองของเธอคิดทะลึ่งไปกันใหญ่ว่ากล้ามเนื้อที่เธอมองอยู่นี่มันจะแน่นแข็งและตึงขนาดไหน และเหมือนชายหนุ่มจะรับรู้ได้เมื่อมือหนาเอื้อมไปจับมือเล็ก ๆ นุ่มนิ่มนั้นมาลูบไล้อกกว้างของเขาอย่างนำทาง