[End] Babie and The Beast ทรามวัยกับชายข้างบ้าน

เราอยู่บ้านใกล้กันแถมระเบียงห้องก็ตรงกันเห็นหน้ากันอยู่ทุกวันๆ 

ตั้งแต่เด็กมามันเลยไม่ได้รู้สึกว่าจะแปลกอะไรกับคำว่า คนข้างบ้าน 

...จนวันหนึ่งมันเปลี่ยนไป... 

“เจ้าเอ๋ย! ทำไมดื้อ! บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าข้ามไปมาเองแบบนี้!” 

“...ไม่ไปแล้ว” 

“...” 

“ตั้งแต่วันนี้...เจ้าเอ๋ยจะไม่ไปหาคุณท่านอีกแล้ว” 

...นับจากวันนั้นเป็นต้นมา... 

หน้าต่างห้องที่เคยเชื่อมทั้งคู่ให้ข้ามไปมาหาสู่กันได้ก็ถูกปิดตายลง 

เจ้าเอ๋ยไม่เคยเปิดมันอีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น 

เธอไม่เคยเข้าไปกวนหรือคุยกับคุณท่านอีก 

แม้ว่าจะได้เห็นหน้ากันบ่อยแบบผ่านๆ เพราะบ้านทั้งสองอยู่ข้างกันก็ตามที 

ทักทายกันแม้สักคำก็ไม่มี 

. 

. 

“เราจะไม่กวนคุณท่านอีก พอใจแล้วนะ” 

••• 

#คุณท่านเจ้าเอ๋ย