“ล้มเลิกความคิดที่จะเป็นเด็กพี่ซะ เรารับไม่ไหวหรอก” เขาสั่งเสียงเย็น "แพทไหว" เมื่อเห็นว่าเธอไม่กลัวแม้แต่น้อยเขาก็ขู่ลอดไรฟัน “ไม่ดื้อกับพี่นะครับ!!!” แต่คนอย่างแพตทริเซียมีหรือจะฟัง

คนอื่นอาจจะเข้าใจว่าแททริเซียคือ 'เด็กเลี้ยง' ในสังกัดของเขา 

แต่สำหรับณพลแล้ว เธอเป็น 'เด็กเลี้ยง' ในรูปแบบที่แตกต่างออกไป 

หญิงสาวไม่เหมือนใคร และไม่มีใครกล้าเหมือนเลยจริงๆ 

  

.................... 

  

"แพทมีปัญหาเรื่องเงิน" นักแสดงสาวบอกกับประธานบริษัทเสียงสั่น ถุงผ้าที่คล้องแขนกับเสื้อยืดกางเกงยีนปอนๆ แตกต่างจากคุณหนูผู้เฉิดฉายบนหน้าจอทำให้เขาไม่อยากจะซักถามรายละเอียด เพราะทุกอย่างตรงหน้าบอกชัดแล้ว 

"ถ้าพี่ช่วย แพทจะยอมทุกอย่าง!" 

"แน่ใจ?" 

"แน่สิคะ" 

"ดี..." เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง "ถ้าอย่างนั้นก็ตามพี่มา" 

  

................ 

ณพลถอนจูบแล้วขยับถอยออกมาจัดการกับเสื้อเชิ้ตสีขาว ภาพที่เขาปลดกระดุมทีละเม็ด แล้วค่อยๆ แหวกสาปเสื้อให้เห็นแผงอกขาวๆ ข้างในทำให้คนที่นอนพิงหัวเตียงอยู่ใจสั่นรัวๆ 

หญิงสาวเหมือนจะหายใจติดขัด ดวงตากลมโตผสานสายตากับคนที่ลดสายตามามองเธอเหมือนกัน 

"อยากเปลี่ยนใจเหรอครับ" 

"มะ... ไม่ค่ะ" กว่าเธอจะมาถึงจุดนี้ได้มันยากเย็นจนคำว่าเปลี่ยนใจไม่มีในสมอง เพียงแต่เธอยังไม่อาจคุ้นชินกับเขาเลยค่อนข้างเก็บความตระหนกนี้ไว้ไม่มิด 

"ดีแล้วครับที่ไม่เปลี่ยนใจ เพราะถึงจะเปลี่ยนพี่ก็ไม่อนุญาต!" 

เขาว่าแล้วก็โยนเสื้อเชิ้ตทิ้งลงข้างเตียง จากนั้นมือหนาก็ย้ายมาปลดเข็ดขัดแล้วรูดมันออก 

การที่ได้เห็นท่านประธานคนโปรดในมุมที่ไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้เธอกล้าที่จะสู้กับความหวามไหวระรอกใหญ่ถาโถม เธอพยายามปลอบใจที่สั่นไหวด้วยประโยคที่เพื่อนมักจะคอยเชียร์ ตอนนี้ไม่มีเพื่อนมาคอยบอก เธอเลยต้องบอกตัวเอง... 

สู้เขาสิวะอีหญิง!  

  

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (3)

5.0