หลังจากที่หยาดพิรุณหายดีแล้วทัชพลและทัดดาวก็พาเธอมาอยู่ด้วยกันเพื่อรอให้ญาติของเด็กหญิงตัวน้อยติดต่อกลับมาแต่ดูเหมือนทุกอย่างจะนิ่งสนิท ทำให้เขารู้สึกแปลกใจมากว่าคนคนหนึ่งหายไปจากครอบครัวทำไมไม่มีใครเป็นห่วงหรือออกติดตามเลยจนทัชพลกับทัดดาวคิดว่าเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้คงไม่มีความสำคัญกับพวกเขาแล้วจริงๆ
“นี่ก็เกือบเดือนแล้วนะคะคุณที่หนูหยาดมาอยู่กับเรา แต่ว่าญาติๆ ของเธอไม่เห็นติดต่อมา หรือว่าคุณป้าคนนั้นแกไม่ได้เอาหมายเลขโทรศัพท์ของคุณให้พวกเขา” ทัดดาวเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ผมว่ามันแปลกๆ นะคนทั้งคนหายไปแต่กลับไม่ออกตามหาอะไรเลย ผมเอารูปของหนูหยาดติดไปตามที่ต่างๆ ในชุมชนแล้วนะ แต่ก็ยังไร้การติดต่อมา”
“หรือว่าเราไปหาพวกเขาดีไหมคะจะได้รู้เรื่องกันไปเลย แล้วเราจะได้พาหนูหยาดมาอยู่ด้วยแล้วทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง” ทัดดาวออกความคิดเห็นเพราะตอนนี้เธอรอไม่ไหวแล้ว
“ก็ดีเหมือนกันครับตอนนี้หนูหยาดก็หายเป็นปกติดีแล้ว เผื่อการพาเธอไปในที่ที่เคยอยู่อาจจะทำให้ความทรงจำของเธอกลับมาก็ได้”
ขณะที่ทั้งสองคุยกันทิวทัศน์ก็เดินเข้ามาได้ยินทุกอย่างพอดี หากทุกอย่างเป็นอย่างที่ผู้เป็นพ่อของเขาพูดก็ถือว่าหยาดพิรุณเป็นเด็กที่น่าสงสารมากจริงๆ
Guest
