ชีวิตที่แสนสบายหายวับไปกับตาแค่ก้าวพลาดนิดเดียว ชีวิตที่แสนสบายมีเงินใช้โดยไม่ต้องทำงานใช้ชีวิตเหมือนเด็กธรรมดาเพราะความโลภและความอิจฉาหลงในวัตถุและอำนาจที่ลวงตาทำให้เกมถูกเสี่ยที่เลี้ยงตัดหางปล่อยต้องกลับมาลำบากแต่ชีวิตที่กำลังแย่ของเขาก็ต้องตกต่ำลงอีกไม่รู้เพราะโชคชะตาชีวิตหรือเวรกรรมที่ทำให้เขาเจอกับผู้ชายที่เป็นศัตรูของอดีตเสี่ยที่เลี้ยงเขา
เกมต้องหลับตายอมรับชะตากรรมที่เป็นได้แค่ที่ระบายอารมณ์ของอีกคน ถูกขังให้อยู่แต่ในกรงไร้ทางหนีถูกกระทำรุนแรงแค่ไหนเขาก็ไม่มีสิทธิปฏิเสธได้แต่ต้องทนจนกว่าผู้ชายที่แสนเลวร้ายคนนั้นจะเบื่อเขาแล้วเขี่ยเขาทิ้งในสักวัน
เรื่องนี้มาจากเรื่อง "คู่หมั้นเสี่ยเลี้ยง" ตอนแรกว่าจะทำเป็นแค่สเปเชียลไม่กี่ตอนแต่เขียนไปเขียนมาพล็อตเรื่องมันก็งอกขึ้นมาอีกเลยตัดสินใจมาเปิดเรื่องแยกของคู่ บดินทร์กับเกม คู่ที่ตอนแรกเป็นตัวร้ายแต่เรื่องนี้ทั้งสองเป็นตัวเอก และคิดว่าจักรวาลนี้คงหยุดแค่คู่นี้ว่าจะไม่งอกคู่อื่นแล้ว(ไรท์ภาวนาไว้แบบนั้น พล๊อตใหม่รอต่อยังไม่ได้เขียนเลย)
“ถอดเสื้อออก” คำสั่งที่ได้รับทำให้เกมตกใจเงยหน้าขึ้นมองอีกคนที่กดสายตามองลงมาเหมือนเกมเป็นสัตว์ตัวเล็กที่เขาสามารถบีบให้ขาดอากาศหายใจตายได้คามือ มือบางยกขึ้นมากำเสื้อตัวเองไว้แน่น
“ถ้าเธอไม่ถอดฉันจะฉีกมันออก”
“อื้อ!” ความรุนแรงของอีกคนทำให้หัวใจของเกมเต้นแรงมือหนาแหวกเสื้อเขาออกอย่างไม่กลัวว่าเสื้อที่ตัดมาอย่างดีจะขาดเสื้อถูกถอดลงคาไว้แค่ที่แขนเผยส่วนบนที่ตอนนี้ร่างสูงกำลังเลียลิ้มรสผิวเนื้อหวานเหมือนคนหิวกระหาย
“อ๊ะ! เจ็บ! คุณเบาๆ” ฟันคมขบกัดลงบนผิวเนื้อขาวจนเป็นรอยบางจุดก็ม่วงช้ำเพราะเขาไม่ยั้งแรงเอาไว้เลย ยอดอกถูกดูดดึงขบกัดจนแดงช้ำ เกมผลักไหล่หนาออกเมื่อรู้สึกว่าอีกคนกัดเขาแรงเกินไปจนน้ำตาซึม
“อืมมม เด็กดีเธอหวานทั้งตัวเลยรู้ไหม ฉันอยากจะกัดเนื้อขาวๆ ของเธอให้เป็นรอยไปทั้งตัวคนจะได้รู้ว่าเธอเป็นของฉัน”
“อึก เจ็บ คุณเบาๆ ผมเจ็บ”
“นี่แก ไอ้เด็กโสโครกไม่มีหัวนอนปลายเท้าแกกล้าดียังไงขึ้นมานอนกับลูกชายฉัน!”
“จับมันโยนออกไป” เมื่อมีคำสั่งคนที่ยืนรออยู่ข้างหลังก็รีบไปจับตัวเกม
“ปล่อยผมนะ ปล่อย!”
“อย่าดิ้นสิวะ ไอ้นี่”
“โอ๊ย จะดิ้นอะไรนักหนา”
“ปล่อยผมนะ ปล่อย!ปล่อยนะ!”
Guest
