♥ สิ้นสุดการรอคอย E-book บน MEB มาแล้วค่ะ ♥ ► https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiOTY1OTA3NiI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI2MjkzMiI7fQ
© สงวนลิขสิทธิ์พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537
และที่แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2558
เหออี้ผิงสิ้นลมหายใจกระทันหัน พอตื่นขึ้นมาก็นึกว่าฝัน มีสามีแบบปัจจุบันทันด่วน โลกใหม่นี้ดีทุกอย่างเว้นก็แค่...นางดันมีสามีที่ไม่รัก เขาไล่นางออกจากบ้านแต่กลับตามติดนางไม่ยอมห่าง
ฮูหยินเหออี้ผิงคนเก่า
หากขอพรได้ก่อนหมดลมหายใจ นางขอให้จงเหวินต้าได้พบกับดวงตะวันที่สดใส ให้ชีวิตมืดมนเย็นชา ได้สัมผัสกับไออุ่นของแสงอรุโณทัยแม้สักครา อย่าให้ต้องตกตายอนาถอนาถาเช่นเดียวกันกับนาง
“ข้าคงทำเพื่อนท่านได้เพียงเท่านี้ สามีผู้เป็นที่รัก”
อาการลมหายใจติดขัดที่ทำให้ร่างบางกระตุกเกร็ง ค่อย ๆ เบาบางลง เหมือนดังสติที่ลดเลือนและจางหายไปเรื่อย ๆ ของนาง
นักศึกษาสาว เหออี้ผิง
เธอทุ่มเททั้งกายใจ เพื่อให้การสอบจบการศึกษาในครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดี
“อี้ผิงแกพักหน่อยไหม ซีดเป็นไก่ไหว้เจ้าไปหมดแล้ว” เพื่อนร่วมกลุ่มทัก เหออี้ผิง เธอกำลังตั้งใจซ้อมการแสดงโชว์ชุดสุดท้าย เพื่อสอบจบการศึกษาอย่างบ้าคลั่ง
ไม่เพียงการซ้อมที่สุดโต่ง สาวเจ้ายังอดอาหารเพื่อให้ตัวผอมบางยิ่งกว่าเก่า อี้ผิงอยากให้ทุกอย่างออกมาเพอร์เฟคไร้ที่ติ แม้จะมีอาการวิงเวียนหน้ามืดอยู่บ่อยครั้งก็กัดฟันทน ท่องคำว่า อีกนิดเดียว เป็นล้านครั้งในใจ
เหออี้ผิงไม่ฟังคำทัดทานของใครทั้งนั้น ซ้อมเต้นซ้อมร้องซ้ำ ๆ จนทุกอย่างมืดดับลงเหมือนปิดสวิตช์ แล้วเธอก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย
จงเหวินต้า สามีหน้า(น่า)ตาย
"ข้าวางสินตั้งตัวให้เจ้าอยู่บนโต๊ะ รับไว้แล้วจากไปเสีย”
คุณชายจงส่งสัญญาณให้หยุดพูด แล้วเริ่มบรรเลงกู่เจิงต่อ ตัดอี้ผิงออกจากความสนใจ
“ไปไหนเจ้าคะ” เดี๋ยวเรียก เดี๋ยวไล่ เป็นบ้ารึไง
“ออกไปจากเรือนข้า แล้วอย่าได้หวนกลับมาที่นี่อีก”
“ท่านไล่ข้าด้วยเหตุใด”
“เรือนข้า จะให้ใครอยู่หรือไป เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้”
คนอื่นอาจจะไม่จำเป็น แต่ข้าในฐานะภรรยาของท่านก็สมควรได้รับรู้ถึงเหตุผลที่ถูกขับไล่หรือไม่? อยู่ ๆ ก็ต้องออกจากบ้านสามี ทั้งที่เพิ่งผ่านค่ำคืนอันเร่าร้อนมาด้วยกัน จงเหวินต้าช่างมีจิตใจอำมหิตยิ่ง
สามีน่าตาย! บุรุษหยาบช้า ข้าขอให้ฟ้าลงโทษท่าน!