สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
ห้ามผู้ใดละเมิดไม่ว่าการลอกเลียนดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความในนิยายเรื่องนี้ ไปใช้ทั้งโดยเผยแพร่และโดยอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
1 คอมเม้นท์เท่ากับล้านกำลังใจของคนเขียนน้า
วันหนึ่งฉันถูกส่งให้ไปเป็นเมียของผู้ชายชื่อยักษ์ สำหรับฉัน เขาไม่ใช่ยักษ์ที่ใหญ่โต น่าเกรงขาม แต่เขาคือยักษ์ที่วู่วาม ดุดัน ร้ายกาจ เขาเอาแต่ใจ เขาร้ายกับฉัน... แต่สักวันฉันจะทำให้เขารักฉัน
“เดี๋ยวสิ วันนี้จะไม่บังคับให้ผมทำโน่น ทำนี่ ทำตัวเป็นคนดี เป็น ‘ผัว’ ที่ดี จะได้เอาไว้อวดคนอื่นได้แล้วรึไง”
เขารู้ว่าเมื่อคืนระเบิดอารมณ์ใส่พริ้มเพรา และทำรุนแรงเกินไปมาก แต่ต่อเป็นอย่างนั้น สายตาที่เธอมองเขาก็ไม่ควรเย็นชา ไร้ความรู้สึกขนาดนี้นี่ ยังไงเขาก็เป็นสามีของเธอ... สู้ให้เธอร้องห่มร้องไห้ โวยวายทุบตีให้สมกับที่เขาทำเธอเจ็บ จะยังรู้สึกดีเสียกว่า
“ไม่ต้องแล้วค่ะ”
“อะไรคือไม่ต้อง!” เขาทนลำบากตามใจเธอ เอาใจเธอสารพัด แต่พอพลาดแค่ครั้งเดียว พริ้มเพราก็ทำเหมือนจะตัดหางเขาปล่อยวัดอีกคน
“คุณยักษ์ไม่ต้องฝืนใจทำอะไรอีกแล้วค่ะ ต่อไปเพราจะไม่เจ้ากี้เจ้าการชีวิตคุณอีก”
“เพราะอะไร” อยู่ๆ เขาก็เกิดกลัวคำตอบของเธอ
“เพราถอดใจแล้วมั้งคะ ความหวังดีของเพราคงไปสร้างความลำบากให้คุณ เพราคิดจะเปลี่ยนคุณ ทั้งที่คุณไม่เคยเปลี่ยนและคงเปลี่ยนไม่ได้ คุณเห็นทุกคนเป็นศัตรู แม้แต่คนที่คุณเรียกว่า ‘เมีย’ ต่อไปก็ใช้ชีวิตให้ดีนะคะ เพราจะไม่อยู่ให้คุณยักษ์รำคาญอีกแล้ว”
... ก็ตั้งใจเป็นมั่นเหมาะว่าจะใจแข็งกับเขาให้ได้ แต่พอนึกถึงสิ่งที่เขาพูดออกมาจากความรู้สึกทั้งหมดที่มี ก็เหมือนกับว่าความหวัง ความรักของเธอ ได้พังทลายลงด้วยเช่นกัน
“เธอจะไปไหน”
“ไปให้พ้นจากชีวิตคุณค่ะ”
Guest
