เซนเซขา ยาเมเตะ (อาจารย์ขา ไม่ได้นะคะ)

สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกท่าน ไรท์กลับมาแล้วน๊า หลังจากที่ยุ่งวุ่นวายกับการย้ายถิ่นฐานเข้ามาทำมาหากินในเมืองหลวง กว่าจะลงตัวทั้งเรื่องย้ายของและเปิดร้านอาหารก็ผ่านไปหลายเดือนมาก กลับมาครั้งนี้ขอชดเชยความผิดด้วยการเปิดซี่รี่ย์ในรั้วมหาวิทยาลัย 5 เรื่อง 5 รสชาติความสนุก ตัวละครแยกกันนะคะ เลือกเสพความฟินได้ตามนี้เลยค่ะ

1.บำบัดเธอจนเจอรัก

2.เซนเชขา ยาเมเตะ อาจารย์ขา ไม่ได้นะคะ

3.เชียร์เธอ เชียร์รัก(เรา)

4.รัก ลึก ลับ

5.กฎระเบียบของหัวใจ

ฝากติดตามด้วยนะคะ ส่วนรีดเดอร์ที่ติดตามกันมาตลอด ไรท์ขอกราบงามๆที่ยังคิดถึงและคอยสนับสนุนไรท์ด้วยดีเสมอมา

รักจากใจ

ต้นสะแบงนา

............................................................................................

Mr. Imizu Takeshi (เค)

อายุ 30 ปี ชายหนุ่มผู้มีความสูงกว่า190 CM ใบหน้าหล่อเหลาราวฟ้าประทานมาแต่กำเนิด ประกอบกับที่ส่งเขามาให้เกิดในครอบครัวที่ร่ำรวยติดหนึ่งในสิบเศรษฐีแห่งแดนอาทิตย์อุทัยด้วยแล้ว ยากที่จะปฏิเสธได้ว่า......

ในฐานะตำแหน่งรองประธานบริษัทผู้ผลิตชิ้นส่วนอุปกรณ์สำหรับยานพาหนะ เช่นชุดสายไฟ อุปกรณ์เบรครถยนต์ และอื่นๆอีกมากมาย ชายหนุ่มเชื้อชาติญี่ปุ่นที่มีส่วนผสมอิตตาเลี่ยนจากพ่อผู้เป็นลูกครึ่ง ชายหนุ่มสามารถสื่อสารได้ถึงหกภาษา โดยเฉพาะภาษาไทย หากหลับตาฟังยังนึกว่าคุยกับเจ้าของภาษาด้วยซ้ำไป ดังนั้นไม่แปลกใจที่งานอดิเรกของเขาจะเป็นอาจารย์พิเศษในมหาวิทยาลัยชั้นนำของไทย

ชายหนุ่มที่ย้ายตัวเองมาประจำที่สำนักงานใหญ่ใจกลางกรุงเทพมหานคร เนื่องจากความชื่นชอบส่วนตัว ประเทศไทยเป็นเมืองที่เขาชอบมากที่สุด รวมถึงสาวไทยตัวน้อย แม่นักศึกษาในคลาสเรียนที่เขาเป็นอาจารย์พิเศษ

.................................................

"ที่ยอมมาสอนให้เพราะแมวน้อยน่ารักตัวเล็กๆนั่นใช่มั้ย"

อัคคี ทายาทรุ่นที่สองของมหาลัยเอกชนชื่อด้ง อดไม่ได้ที่จะแซวเพื่อนรักอย่าง ทาเคชิ หรือ เค

"หนวกหูน่า"

อัคคี หรือ ไฟ เหล่มองทาเคชิด้วยหางตา ก็มันอดหมี่นไส้ไม่ได้ไง หลายต่อหลายครั้งที่เขาตามตื้อให้ไอ้เพื่อนรักชาวญี่ปุ่นมาเป็นอาจารย์สอนพิเศษภาควิชาภาษาญี่ปุ่นเพื่อธุรกิจ ไม่ว่ากี่ครั้งก็อกหักไม่มีชิ้นดี จนกระทั่งวันนึงที่ร้านกาแฟหน้ามหาลัยในวันที่พวกเขานัดเจอกัน วันนั้นนักศึกษาทุนเรียนดีภาควิชาญี่ปุ่นฯได้เข้ามาทักทายเขาในฐานะเจ้าของมหาลัย และเป็นวันที่เขาสมหวังที่เพื่อนรักตกปากรับคำที่จะมาช่วยสอน

"เออๆ ก็ได้ๆ พอรู้ทันหน่อยทำเป็นโมโหนะ ไอ้อาจารย์โรคจิต "

...............................

นางสาว เพียงรัก ภาคภูมิ หรือ หนูเหมียว

สาวน้อยวัย 19 ปี เจ้าของหุ่นนาฬิกาทราย ที่ใครได้เห็นเป็นต้องหันมองซ้ำ หน้าตาว่าน่ารักอย่างกับตุ๊กตาญี่ปุ่นไม่พอ ยังเต็มไปด้วยฟีโรโมนเพศหญิง หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัว ไหนจะสะโพกผายที่รับกับเอวคอดกิ่วนั่น

หนูเหมียวเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สองคณะศิลปศาสตร์ สาขาภาษาญี่ปุ่นเพื่อการสื่อสารธุรกิจ นักเรียนทุนเรียนดีของมหาลัยตั้งแต่ปีแรกที่เข้าเรียน แม้ฐานะไม่ได้ยากจนอะไร อาจจะเรียกได้ว่าเข้าขั้นเศรษฐีด้วยซ้ำ แต่ด้วยความขยัน และตั้งใจเรียน บวกกับนิสัยน่ารัก เข้ากับใครๆได้ง่าย อีกทั้งเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ทำให้เป็นที่รักของเพื่อนๆและคนรอบข้าง จึงถูกคัดเลือกจากทางมหาลัยเพื่อให้รับทุนในทุกปี

และหญิงสาวยังเป็นลูกสาวคนเล็กที่พ่อรักดั่งแก้วตาดวงใจ หวงยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ พ่อผู้พร่ำบอกเสมอว่าลูกสาวยังเล็กนัก ไม่อยากให้มีแฟนกลัวโดนหลอก

..............................

"เซนเซขา เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย เซนเซจะมาหอมแก้มหนูเหมียวแบบนี้ไม่ได้นะ"

"งั้น ขอเป็นแฟนเลยได้มั้ยล่ะ อยากทำมากกว่าหอมแก้มซะด้วยสิ"

พูดแล้วก็อยากลงมือทำซะตอนนี้เลย เด็กอะไรน่ารักน่าใคร่ได้ขนาดนี้ ที่ผ่านมา ไม่เคยเลยที่จะมีใครทำให้เขาเสียอาการแบบนี้มาก่อน แม่แมวน้อยของเขาช่างร้ายนัก

"ได้มั้ย"

เห็นหน้าแดงๆตัวแดงๆยิ่งทำให้อยากแกล้ง

"เซนเซอ่ะ ไม่อ่อนโยนกับหนูเหมียวเลยนะคะ"

น้ำเสียงงอนๆ ที่มาพร้อมกับใบหน้างอๆ ยิ่งมองยิ่งหลง ไม่ไหวแล้ว เขาต้องขาดใจตายแน่ถ้าวันนี้ไม่ได้กลืนแมวน้อยตัวนี้ลงท้อง