นายท่านใจร้าย (ปากหนักรักจริง)

เชาหลินยอมพลีกายให้ 'นายท่าน' ผู้ช่วยชีวิตด้วยความภักดี  

แต่เขากลับคิดตักตวงร่างกายของนางเพื่อเป็นบันไดก้าวไปสู่ตำแหน่งหมอหลวง  

ก้มหน้ายอมทนเพราะ 'รัก' แม้นายท่านจะใจร้ายกับนางสักเพียงใดก็ตาม 

“ข้าขอพรหมจรรย์ของเจ้า...” 

เป็นประโยคแรกและอาจเป็นประโยคเดียวที่เชาหลินได้ยินจากปากของผู้เป็นนาย 

ดวงตากลมโตมองใบหน้าหล่อเหลาของนายท่าน นางกะพริบเปลือกตาลงเล็กน้อยแล้วตอบออกไปอย่างไม่ลังเล 

“เจ้าค่ะ” 

เขาโน้มใบหน้าลงจูบจ้วงริมฝีปากเล็กในทันทีราวกับจะกลืนกินคำตอบรับของนางเอาไว้ในร่างกายของเขาเสียกระนั้น มือหนาลามไล้บีบเฟ้นไปยังทรวงอกกลมกลึง เบียดชิดร่างกายหนันแน่นเข้าหาความอ่อนนุ่มที่น่าหลงใหล 

“อื้อ อื้อ นะ...นายท่าน” 

เชาหลินถึงกับระทวยอ่อน ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าชายหนุ่มกำลังจับเรียวขาของนางให้อ้าออกก่อนจะจ่อ...