ในสายตาคนอื่น เขาคือพี่ชายที่แสนดี แต่ในความเป็นจริงแล้ว เขาคือสามีที่แสนร้าย ซาตาน ป่าเถื่อน โหด หื่น ขยี้ขยำหล่อนทุกค่ำคืนจนแทบไม่มีเรี่ยวแรงตื่นในเช้าวันต่อมา
“แก้ว... ขอตัวกลับห้องนะคะ...”
หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบเขาก็แทรกขึ้นอย่างหงุดหงิด
ใช่...
เขากำลังหงุดหงิดมาก
หงุดหงิดที่รู้สึกหวั่นไหวกับดอกแก้วแบบนี้
“จะไปไหนก็เชิญตามสบาย”
ดอกแก้วหน้าเศร้า และก็กัดฟันขยับตัวลงจากเตียง แต่เพราะถูกร่วมกันจนอ่อนเพลียมาก ทำให้แข้งขาแทบไม่เหลือแรง
“อ๊ะ...”
หล่อนล้มลงไปกับพื้นห้อง ภูวดลผุดลุกขึ้นนั่งจะถลาลงไปประคอง แต่แล้วก็หยุดการเคลื่อนไหวนั้นลงกะทันหัน
“ซุ่มซ่าม รีบไปให้พ้นหน้าฉันเลยไป”
ดอกแก้วคลานไปหยิบชุดนอนของตัวเองที่ถูกโยนเอาไว้บนพื้นห้องมาสวมใส่มือไม้สั่น จากนั้นก็ฝืนใจเดินตัวตรงไปยังประตู
“เดี๋ยวก่อน...”
หล่อนชะงักงัน ค่อยๆ หมุนร่างกายบอบช้ำกลับไปเผชิญหน้า
“ไปซื้อยาคุมฉุกเฉินกินด้วย อย่าให้ไอ้มารหัวขนมันเกิดขึ้นมาได้ล่ะ”