เขาและเธอเคยรักกันมาก และมีแต่คนอิจฉา พอเวลาผ่านไปจากรักกลายเป็นเบื่อ รำคาญ
เพียงแค่คนรักเก่าของเขากลับมา
ความรัก ความทรงจำดี ๆ เป็นแค่เรื่องของวันวาน
เหลือเพียงแค่ไม่กี่ประโยคที่ใช้บอกลากัน
“ผิงเราเลิกกันเถอะ”
“อื้ม โชคดีนะ”
“เช่นกัน เรายัง….”
“เราอย่ารู้จักกันเลย แค่เพื่อนผิงก็ให้วินไม่ได้ ขอบคุณนะวิน และขอโทษด้วยนะ ขอตัวก่อนนะ”
ความรักตลอด 3 ปี จบอย่างไม่สวยงาม
ประโยคขอบคุณ..ของเธอที่ให้กับความทรงจำที่ดี
ประโยคขอโทษของเธอที่ให้เขา ….เพราะเธอเพราะถ้าวันหนึ่งลูกของเธอกับเขาโตขึ้น
เธอจะได้ไม่รู้สึกผิดที่ไม่บอกเรื่องที่สำคัญที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของเขา
ตลอด 6ปี เขารู้สึกไม่มีความสุขอย่างที่เคยคิดไว้
การไม่มีเธอคนนั้นทำให้เขารู้ซึ่งถึงคำว่าเสียงของมีคุณค่า
ฐานะทางสังคมเท่ากันไม่ได้ตอบโจทย์ของชีวิต เขาพยายามสนุกให้มากตลอด 6 ปี
แค่เพราะต้องการกลบเกลื่อนความเหงาที่อยู่ในใจ คำว่าทำเพื่อครอบครัวและรักษาสิ่งที่ตัวเองเลือก
เพื่อให้ไม่ต้องรู้สึกผิดกับใครอีกในชีวิตนี้ เขาจะต้องเก็บเธอไว้ในใจและให้เวลาลบเธอออกไป