"คุณอยากเป็นของผมหรือยัง”
เขาเป็นคนเชื่อในเรื่องของจังหวะและโอกาส ส่วนเธอไม่เชื่ออะไรทั้งนั้น
เพราะทุกครั้งที่เธอมีโอกาสได้พบกับเขา มันมักเป็นจังหวะนรกเสมอ
“ทำไมคุณถึงอยากให้ดิฉันมาเป็นผู้ช่วยคุณเหรอคะ”
“คุณตกงาน ผมต้องการคนช่วยงาน”
ตอบไวเหมือนเตรียมคำตอบเอาไว้ล่วงหน้า
“ดิฉันไม่เหมาะกับตำแหน่งผู้ช่วยหรอกค่ะ ไม่ได้จบมาด้านนี้โดยตรง หนำซ้ำยังไม่มีประสบการณ์ด้วย ประสบการณ์ที่ดิฉันมีก็อย่างที่คุณเห็น เจอคุณแต่ละครั้งเหมือนดิฉันจะเป็นภาระคุณเสียมากกว่า”
“ผมมีโอกาสต่อรองไหม” เขาถามเสียงเรียบ วางมือประสานกันบนโต๊ะ สายตาที่ทอดมองเธอดูนิ่ง แต่ก็ประเมินเธออยู่ในที
“ไม่มีค่ะ ดิฉันสะดวกเป็นแค่พนักงานทำความสะอาด ไม่ต้องการรับผิดชอบอะไรที่เกินขีดความสามารถของตัวเอง ขอบคุณสำหรับโอกาสที่ดีแต่ดิฉันรับไว้ไม่ได้จริงๆ ค่ะ”
“เอาเป็นว่าระหว่างที่คุณยังเป็นพนักงานทำความสะอาดห้องให้ผม ผมจะลองหาวิธีดู”
เธอถึงกับต้องหันกลับมาเลิกคิ้วสูงใส่ เมื่อเขาแสดงออกชัดเจนว่ากำลังจะตื๊อเธอ
“ตอนผมรู้ว่าพ่อเทกโอเวอร์โรงแรมนี้มาจากเจ้าของคนก่อน ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าความท้าทายแรกที่ผมต้องเจอคือการหาผู้ช่วยให้ตัวเอง”
“ดิฉันว่าเรื่องนี้ไม่ท้าทายพอสำหรับคนเก่งอย่างคุณหรอกค่ะ เพราะแค่คุณแจ้งพี่เปรมดิ์ ทุกอย่างก็น่าจะเรียบร้อย อย่าเสียเวลากับเรื่องเล็กๆ แบบนี้จะดีกว่า ยังมีเรื่องอื่นที่ท้าทายกว่านี้รอคุณอยู่”
“แต่เรื่องบางเรื่องมันไม่ใช่แค่ใครก็ได้”
เธอทบทวนคำพูดของเขาหลายครั้ง ก่อนจะยิ้ม
“ค่ะ มันเป็นเรื่องของจังหวะและโอกาส แต่ตอนนี้มันยังไม่ใช่”