หนุ่มน้อยบ้านนากับการทะลุมิติไปเป็นสตรีมเมอร์ในต่างโลก

กิ่งไผ่ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในโลกใบใหม่แบบงง ๆ แต่เขาจะไม่กลุ้มใจอะไรเลยถ้าโลกใบใหม่ที่ทะลุมิติเข้ามามีอาหารไทย คือคุณโลกใบใหม่มีอาหารทุกประเทศไง แต่ประเด็นคือไม่มีอาหารประเทศเขา

แล้วลิ้นเจ้ากรรมก็ดันไม่รับรู้รสชาติอาหารประเทศอื่นด้วยนะประเด็น นี่จึงเป็นสาเหตุให้คนขี้เกียจอย่างเขาลุกขึ้นมาทำอาหารกินเอง เท่านั้นยังไม่พอ ต้องหาเงินควบคู่ไปกับการทำอาหาร อาชีพสตรีมเมอร์จึงเป็นทางเลือกสำหรับคนขี้เกียจอย่างเขา

“อะไรนะครับ เหม็นเหรอ? นี่พวกคุณไม่รู้จักวัตถุดิบแสนอร่อยอย่างปลาร้ากันใช่ไหม?”

“คุณผู้ชมอยากกินน้ำตกอีก ขอมาจัดไปครับ อย่าลืมโดเนทค่าเตาอั้งโล่”

“ใครบอกสตรีมเมอร์สวยออกไปจากช่องเลยนะ ที่นี่มีแต่คนหล่อ!”

“อะไรนะ ถ้ายอมรับว่าสวยจะให้หนึ่งหมื่น!”

ขยิบตาให้กล้องส่งจุ๊บไปหนึ่งที

โดเนท10,000

โดเนท15,000

โดเนท25,000

ไม่ทำแล้วอาหาร นั่งสวยไปวัน ๆ ดีกว่า!

ไม่ได้สิ เขาจะไขว้เขวแค่กับจำนวณเงินเท่านี้ไม่ได้

“หยุดเลยนะ ต่อให้โดเนทสิบล้านก็ไม่สวย ดูให้ดีนี่คนหล่อ!”

[คนที่อยู่ด้านหลังใช่แฟนไหม?]

“แฟนเฟินอะไร นี่มันเจ้ากรรมนายเวร!”

“เธอบอกว่าลูกศิษย์อย่างฉันเป็นเจ้ากรรมนายเวรเหรอ?”

“ใช่!

“แต่ฉันไม่อยากเป็น ขอเปลี่ยนสถานะเป็นผัวเธอได้ไหม?”

“…”

โลกที่นายเอกทะลุมิติเข้ามาเป็นเหมือนโลกเดิมเลยนะคะคล้ายโลกคู่ขนาน แต่บางอย่างก็แตกต่างกัน อาจมีหลายอย่างดูไม่สมเหตุสมผล